Heimilisritið - 01.08.1943, Blaðsíða 49

rítlur
Litli bróðir: — Ég er viss um
að Halldór myndi kyssa þig ef ég
væri ekki hérna inni.
Stóra systir: — Nú er nóg
komið Nonni minn — viltu hypja
þig strax út úr stofunni.
Nr. 29: — Þetta brauð er orðið
grjóthart, hr. liðsforingi.
Liðsforinginn: — Ég skal segja
yður eitt, góði maður. Ef Napol-
eon hefði haft það í heimför sinni
frá Rússlandi árið 1812, þá hefði
verið rifist um að borða það.
Nr. 29: — Það er ekkert ólík-
legt. Þá var það nýtt.
Gesturinn: — Þér hafið hellt
niður helmingnum af súpunni
minni.
Þjóninn; — Þér skuluð ekki
kvarta yfir því. Smakkið þér á
súpunni.
Óperusöngkona: ,,Ég hef sung-
ið í tuttugu löng ár í þessari
sönghöll”.
Aðdáandi: ,,Já, einmitt! Þér
hljótið að hafa þekkt maddömu
Butterfly, þegar hún var lítil”.
— Þú myndir danza ágætlega.
ef ekki væri tvennt sem varnaði
þvi.
— Nú, hvað er það?
-— Fæturnir þínir.
Eigum við ekki að setjast á.
þennan bekk fröken?
Nei, þá reynið þér kannske að
kyssa mig.
Ég sver, að ég skal ekki gera
það.
Þá sé ég enga ástæðu til að
setjast. '
—- Þú féllst á prófinu,
— Já, það voru svik.
— Hvað meinarðu?
—r Eru það ekki svik, sam-
kvæmt hegningarlöggjöfinni að
nota sér af vanþekkingu annarra,
þannig að þeir bíði tjón af því?
Það er sagt að bókin ,,Hver er.
hver”, sem gefin v.ar út í Rúss-
landi sé lausablaðabók.
Islen<|ingurinn: Jæja, svo þér
eruð Skoti. Það er nú dálítið
skozkt í mér líka.
Hermaðurinn: Já, ég get fund-
ið það á lyktinni.
Frúin: (við væntanlega aðstoð-
arstúlku) Þér segist hvorki geta
matreitt né tekið til. Hvað getið
þár?
Stúlkan: Ég» get sofið heima,
og það var það eina sem tekið
var fram í auglýsingunni.
Kennarinn: „Hversvegna er
málið, sem þú talar, nefnt móð-
urmál ?”
Nemandinn: ,,Af því að feð-
umir fá svo lítið tækifæri til
þess að nota það”.
HEIMILISRITIÐ
47