Heimilisritið - 01.08.1943, Qupperneq 57

ir honum frá þér í neyðarvöm.
En nú er bezt að ég fylgi þér
heim, svo að þú getir látið þig
dreyma um þær yndislegu stund-
ir, sem við fáum að njöta saman
eftir nokkrar vikur. Ég ætla ekki
að eyða tímanum með því að
svara þessu bréfi, sem ég fékk
áðan, heldur ætla ég að fara beint
til Brown og 'tala yfir hausamót-
unum á honum“.
,,Gerðu honum ekki of gramt í
geði“, sagði Jolette. „Hann er
vís til alls“.
„Já, alls nema þess, sem er
hættulegt fyrir hann sjálfan. Og
nú, . þegar þú ert ekki sá eini
sem hann á við að etja, getur
hann naumast gert nokkuð, sem
ekki er mjög hættulegt fyrir hann
sjálfan“.
Jolette þagði. Hún óttaðist að
Jim myndi álíta að hún bæri
ekki nógu mikið traust til hans.
En hún treysti honum vissulega
mjög vel. Þó flaug ein hugsun í
gegnum heila hennar, þegar þau
gengu út. St. Georg hafði bar-
izt við dreka og unnið sigur, en
hefði hann einnig getað barizt
við nöðru, sem faldist í grasinu
og skreið á eftir honum til þess
að bíta hann í hælinn?
16. kapítuli.
EGAR Sir James Belden kom
•til þes að heimsækja Brown,
var frúin að spila bridge við vin-
konur sínar, en Brown stóð yfir
þeim og horfði á.
Jim rétti óþrifalegum þjóni
nafnspjaldið sitt og brosti með
sjálfum sér við þá hugsun, hvem-
ig Brown, þessum hugleysingja
og baktjaidamakkara, yrði við,
þegar hann sæi nafn hans.. Senni-
lega kæmi honum þetta svar við
bréfinu óþægilega á óvart.
„Sir James Belden! Vill hann
tala við þig ?“ hrópaði frú Brown
upp yfir sig. Henni varð svo um
þetta, að hún lét vinkonumar
sjá á spilin sín. „Hvemig í ó-
sköpunum ....?“
„Já, hann ætlar víst að spjalla
við mig um dálítið atriði, sem ég
verð honum aðstoðlegur við í
kvikmynd sem á að fara að filma,
skilurðu það?“ sagði Brown og
leit til dyra. „Ég skrepp fram og
tala við hann. Annars átti ég
ekki von á honum fyrr en í kvöld.
Sarah!“ sagði hann og snéri sér
að svertingjakerlingu, „láttu
manninn ekki bíða fram í for-
stqfu. Vísaðu honum inn í borð-
stofu og skilaðu til hans að ég
komi rétt strax“
Elisu Brown og vinkonum henn-
ar fanst ekkert við það að at-
huga, þó að hann ætlaði að greiða
sér og laga sig dálítið til, áður
en hann færi á fund þessa mikla
Englendings. Þess vegna var
skiljanlegt, að hann færi út um
dymar sem vissu út að eldhúsinu.
En úr eldhúsinu var bakdyra-
útgangurinn. Brown greip gamlan
hatt sem hékk þar á snaga og
gekk út á götu
Stelpukjáninn hafði þrátt fyr-
ir allt kjaftað öllu í Belden. Svo
HEIMILISRITIÐ
55