Heimilisritið - 01.08.1943, Blaðsíða 62

Irma fær líka nóg að hugsa um,
■til dæmis verður hún kölluð sem
vitni, þegar málið fer í rannsókn.
Það er ljóta klípan sem ég
kemst í út af þessu. Jafnvel
þjónninn minn lendir í vitna-
leiðslu. Við verðum að beita of-
beldi til þess að halda fréttarit-
urunum frá okkur“.
1 rauninni naut Ashley frægð-
arinnar. Hann hafði ekkert að
óttast, fremur en Jim, þó að Jim
væii svo grunnhygginn að vilja
fylgja þessari stelpu á heims-
enda, ef honum væri þess kostur.
„Hvernig gengur með mál
stúlkunnar, sem er grunuð um
að hafa myrt Downing?“ spurðu
menn, þegar þeir hittust á götu,
og eiginkonan mann sinn, þegar
hann var að rýna í blöðin yfir
morgunkaf finu.
Þegar lögreglan heimsótti Jol-
ette, hefði hún getað þrætt fyrir
allt, og lýst sögu Browns svívirði-
legar álygar. Hún hefði auk þess
getað sagt, að skórnir og sokk-
arnir sem hann hafði með hönd-
um, hefði hún hvorki séð né átt,
og treyst því, að Belden og Ashl-
ey myndu bera vitni henni í hag,
til þess að sanna að hún hefði
ekki verið í sumarhúsi Downings
umrætt kvöld. Ef hún hefði gert
þetta, hefði hún sennilega kom-
izt hjá því að vera sett í gæzlu-
varðhald, að minnsta kosti fyrst
um sinn. •
En Jolette fór ekki þannig að,
heldur þvert á móti. Hún játaði,
að hún hefði farið ein með Os-
wald Downing til kvöldverðar i
sumarhúsi hans. Hún lýsti þvi
sem þar gerðist og játaði, að
hún hefði hrint Downing harka-
lega frá sér, til þess að verjast
áleitni hans. Hún skýrði frá skelf-
ingu sinni og dró hvergi undan
sér til afsökunar. En hún vakti
andúð fólks á sér við það, að
blanda ekkju hins látna manns
inn í frásögn sína. Jolette full-
yrti, að þegar hún var i þann
veginn að flýja úr sumarhúsinu,
hefði frú Downing skyndilega
komið mn, í ferðafötum. Þessu
neítaði Irma Rimaldi mjög ákveð-
ið og þessi framburður hennar
var studdur með vitnisburði
hins japanska þjóns Ito, sem
hafði umsjón með sumarhúsinu.
Japaninn gaf mjög glögga
skýrslu um það sem skeð hafði
i sumarhúsinu kvöldið sem Os-
wald Downing andaðist.
Þótt liúsið væri einkaeign frú
Downings, hafði maður hennar
leyfi til að nota það öðru hverju
í fjarveru hennar. Þetta leyfi
hafði hann líka notað sér vel.
Hann kom oft með gesti þangað,
og stundum aðeins einn gest, sem
þá venjulega var stúlka. Oftast
símaði hann á undan sér og bað
þjóninn um að hafa allt til reiðu
og ákvað þá um leið hvaða mat
skyidi framreiða. Hann borgaði
sjálfur öll útgjöld, sem af slík-
um hófum leiddu, og greiddi Ito
vel fyrir fyrirhöfn hans.
Hið umrædda kvöld hafði Down
ing beðið um að vanda skyldi
60
HEIMILISRITIÐ