Heimilisritið - 01.08.1943, Qupperneq 65

Bæði Belden og málflytjand-
inn sem hann hafði útvegað henni
fullvissuðu hana um, að sú af-
sökun hlyti að verða tekin gild.
Enginn kviðdómandi myndi dæma
hana seka. Hún yrði áreiðanlega
sýknuð, og-------- —•
,,En mannorð mitt verður lítils
virði“, sagði hún. „Ef ég verð
sýknuð, byggist sýkndómurinn á
því, að þetta hafi verið óhappa-
slys — eða eitthvað á þá leið.
Jim þú ert svo góður við mig.
Ég hefði ekkert getað ein og
yfirgefin. Allt hefði verið glatað,
Þú hefðir þó ekki átt að segja
blaðamönnunum, að við ætluðum
að giftast, strax og ég yrði lát-
in laus. Þú verður að taka meira
tillit til foreldra þinna en svo,
að þú farir að kvænast konu
sem hefur drepið mann. Af þeirri
orsök giftist ég þér aldrei, hvað
sem annars verður. Ég yrði al-
drei hamingjusöm eiginkona þín,
af því að ég fyndi hvað þér
myndi falla þungt að sjá fólk
stara á mig og álíta mig morð-
ingja“.
Lögfræðingurinn, ungur af-
bragðsmaður, MacCarmick að
nafni, leitaðist \ið að telja í hana
kjark. „Reynið þér að bera svo-
lítið traust til okkar Belden, frök-
en Jeffreys", sagði hann. „Ég
læ.t ekki umbjócendur mína fara
brennimerkta frá mér. Og eyðið
þér nú ekki þessari stuttu stund,
sem við getum talað við yður,
með því að draga upp svona
svartar myndir af framtíð yðar.
Við skulum eingöngu snúa okk-
ur að málinu eins og það liggur
fyrir. Sir Belden hefur dottið dá-
lítio í hug, sem gæti orðið yður
til algerrar bjargar, ef heppnin
er með“.
„Segðu okkur alla söguna aft-
ur af því, sem gerðist í sumar-
húsinu“, sagði Belden. „Ég veit
að þér fellur illa að rifja það
allt upp, en ég hef mma ástæðu
til að biðja þig um það. Hugsast
getur að þú hafir valdið dauða
hans, en mér þykir þó sennilegra,
að dauði hans sé af öðrum or-
sökum og þessvegna þurfum við
að gera allt sem við' getum, til
þess að komast að raun um hina
réttu dauðaorsök. Nú skulum við
byrja þegar japanski þjóninn kom
með cocktailinn inn“.
„Já“, svaraði Jolette. „Ég
drakk eitt glas fyrir siðasakir“.
„En Downing? v Drakk hann
ekki líka?“
„Hann drakk ein þrjú eða. fjög-
ur glös og varð æstari og æstari.
Áður hafði hann komið fram við
mig líkt og faðir við dóttur.
Strax þegar ég var komin heim
til hans — hann sagðist eiga
húsið — breyttist hann, og við
borðið var hann mjög dónalegur.
Það getur verið að það hafi ver-
ið víninu að kenna“.
„Hvað drukkuð þið svo?“
spurði Jirí. Jolette var undrandi
yfir, hvers vegna hann vildi
kynna sér þetta svona nákvæm-
lega. Varla bjóst hann við því
HEIMILISRITIÐ
63