Heimilisritið - 01.12.1945, Blaðsíða 26

nokkrum einstaklingum fremur en
fjöldanum.
í ástamálum muntu verða gæt-
inn og hikandi. Þar eð þú ert ekki
ein(n) af þeim, sem rasa fyrir ráð
fram, muntu að öllum líkindum
giftast seint. En hins vegar, þegar
þú giftist, mun hjónabandið end-
ast lengi, og þú munt verða trúr
eiginmaður eða trú eiginkona og
slysalaust og ástríkt foreldri. Það
er einn galli, sem þú þarft að
venja þig af, ef hjónabandið á
að verða hamingjusamt. Það er
tilhneiging þín til að vera í fýlu,
eins og sagt er, út af smámun-
um. Þú verður alltaf að segja eins
og þér býr í brjósti, en þó með
hóglegum orðum, sem ekki geta
verið særandi. Þú munt aldrei
geta lifað fyllilega ánægjusömu
lífi, ef þú ert ekki í hjónabandi,
því að í eðli þínu þarfnastu ástar
og umhyggju, og þér mun aldrei
takast að koma á framfæri beztu
hæfileikum þínum, fyrr en þú ert
í hamingjusömu hjónabandi. Með
öðrum orðum, þá er það lykill-
inn að framtíðargæfu þinni á
hvaða sviði sem er.
Þú ættir að vera mikið úti í
góðu lofti, og forðast áhyggjur og
kvíða eins og þér er unt. Vertu
mjög varkár í notkun tóbaks og
áfengis.
SKRÍTLUR
RANGMINNI
Nýi presturinn var sem óðast að
kynnast söfnuði sínum. Ein af mörg-
um, sem hann var kynntur fyrstu
dagana í prestakallinu, var frú Mag-
an, kona stórbónda í sókninni. Prest-
ur taldi sig alls ekki mega gleyma
nafni hennar, og ákvað að nudda
magann, þegar hann sæi hana næst
og rifja þannig upp nafn hennar.
Næsta sunnudag hitti hann óðals-
frúna á hlaði prestsetursins. Prest-
urinn brosti ljúfmannlega, nuddaði
magann og kallaði: „Góðan daginn,
frú ístra“.
ALDURSKERTIN
í Bandaríkjunum og víðar er það
siður, að ef einhver á afmæli, er af-
mælistertan skreytt jafnmörgum
kertum og afmælisbamið er gamalt.
Eitt sinn var dansmær í New York
að segja vinkonum sínum frá af-
mælisveizlu, sem hún hafði nýlega
haldið. „Stelpur, þið hefðuð átt að
sjá tertuna. Hún var agalega srnart".
sagði hún, „og með átján logandi
kertum — eitt á hvert ár“.
Stúlkurnar litu hver á aðra og
brostu í laumi — allar nema ein,
sem spurði sakleysislega:
„Átján kerti? Hveming fórstu að
— kveiktirðu í þeim á báðum end-
um?
34
HEIMILISRITIÐ