Fréttatíminn - 28.12.2012, Blaðsíða 14

G
unnar Stefánsson er
Suðurnesjamaður í húð
og hár og gekk til liðs
við björgunarsveitir á
heimaslóðum sínum um
leið og aldur leyfði og hefur starfað
með björgunarsveitunum allar götur
síðan. Meðfram sjálfboðastörfum
sínum vann hann meðal annars sem
sjúkraflutningamaður í tíu ár og hjá
slökkviliðinu á svæðinu.
„Ég held það megi bara segja að ég
hafi alist upp í kringum þetta starf frá
fimm til sex ára aldri,“ segir Gunnar
en hörmulegt atvik í æsku hans varð
kveikjan að því sem síðar varð ævi-
starf hans. „Vinur minn og nágranni
drukknaði í Njarðvíkurhöfn þegar
hann var sex ára gamall. Það fór fram
mikil leit að honum. Hjólið hans fannst
við höfnina og hann fannst síðan ein-
hverjum dögum seinna í höfninni.
Maður var bara gutti og þetta var leik-
félagi manns sem verið var að leita
að. Ég man að ég sat í svefnherbergis-
glugganum og horfði á alla þessa
menn í appelsínugulu göllunum sem
voru að leita í kringum húsið heima,
niður við höfn og víðar. Síðan bárust
þær fregnir að hann hefði fundist
látinn og drukknað í höfninni. Þetta
hefur sett sitt mark á mann og mótaði
mig inn í framtíðina og upp frá þessu
var ég alveg ákveðinn í því þarna að
ég ætlaði mér að verða einn af þessum
í appelsínugulu göllunum. Og leita og
taka þátt.“
Gunnar segist telja víst að leitin að
vini hans hafi verið með fyrstu stóru
útköllunum og stóru aðgerðunum sem
Björgunarsveitin Stakkur í Keflavík
og Njarðvík og Hjálparsveit skáta í
Njarðvík tóku þátt í en þær einingar
voru stofnaðar 1969.
Ekkert annað kemst að
Eldri bræður Gunnars voru í Hjálpar-
sveit skáta og Gunnar byrjaði ungur í
skátunum og þaðan lá leiðin í björg-
unarsveitirnar.
Sextán ára gamall fór Gunnar í
nýliðaþjálfun hjá Hjálparsveit skáta í
Njarðvík og var tekinn inn í sveitina
þegar hann var sautján ára og hann
hellti sér þá af fullum krafti í félags-
starfið auk þess sem hann sinnti
útköllum af kappi. „Það komst bara
ekkert annað að ég gekk fljótt í stjórn
Hjálparsveitarinnar og var þar í stjórn
í 23 ár, þar af formaður í fimmtán ár.
Það er ákveðinn kúltúr fólginn í því
að vera í björgunarsveit og það er ein-
hver ríkjandi frumþáttur í fari þeirra
sem leggja þetta fyrir sig. Þetta verður
lífsstíll og þeir sem fara út í þetta af
alvöru eru þarna af lífi og sál,“ segir
Gunnar og bætir við að þótt alltaf
komi einhverjir sem staldri stutt við
þá sé nýliðunin stöðug og úthald fólks
almennt slíkt að hann er enn meira og
minna með sömu andlitin fyrir framan
sig og þegar hann var að byrja á sínum
tíma.
Út í óveðrið og óvissuna
„Þetta snertir náttúrlega allt og alla
í kringum mann, fjölskylduna og
daglegt líf. Maður er björgunar- og
hjálparsveitarmaður og það er bara
í raun og veru það sem maður er og
það hefur alltaf verið þannig. Um leið
og aðrir fara inn, læsa að sér og horfa
á sjónvarpið þegar óveður skellur á
þá erum við alltaf roknir út í vonda
veðrið.“
Gunnar bætir við að það sé ekki
einungis hugsunin um að hjálpa
náunganum sem keyri björgunarsveit-
arfólk áfram heldur gefi félagsstarfið
heilmikið af sér. „Félagsstarfið er
Átakanlegur vinamissir í æsku hafði mótandi áhrif á Gunnar Stefánsson sem ákvað ungur að verða björgunarsveitarmaður. Hann hefur verið í fremstu víglínu árum saman og gefið sig allan í störf björgunarsveitanna í
rúma þrjá áratugi. Ljósmyndir/Hari
Í genunum að hjálpa náunganum
Gunnar Stefánsson, sviðsstjóri hjá Slysavarnafélaginu Landsbjörg, hefur lifað og hrærst í björgunar-
störfum og flugeldasölu í rúma þrjá áratugi. Sorgaratburður í æsku beindi honum inn á braut björgunar-
sveitanna. Sex ára nágranni hans og leikfélagi drukknaði í höfninni í Njarðvík og Gunnar fylgdist með
örvæntingarfullri leit að drengnum út um svefnherbergisgluggann sinn. Hann heillaðist af mönnunum í
appelsínugulu göllunum og hét því að ganga í raðir þeirra og eftir það var ekki aftur snúið. Hér ræðir hann
um hugsjón björgunarsveitarmannsins, álagið á fjölskyldulífið og fjöruga flugeldasölu um áramót.
gríðarlega mikið og við fáum hell-
ing út úr því. Þessu fylgja ferðalög,
útivera og mikil aksjón. Við erum
adrenalín-fíklar sem festumst í
þessu. Flestir sækjast eftir hasarn-
um og eins og ég segi. Þegar aðrir
fara heim þá viljum við komast út
og mörgum líður best þegar þeir
eru komnir í hasarinn.“
Gunnar segir þá sem gefa sig
alla í björgunarstörfin óneitanlega
þurfa að færa ýmsar fórnir. „Auð-
vitað þarftu að velja og hafna og
það eru tilfelli sem maður fer ekki
í útkall vegna aðstæðna heima
fyrir. Það mæta hins vegar alltaf
einhverjir enda gengur þetta starf
áfram á fjöldanum. Við erum
ekki á skylduvakt, þannig lagað,
24 klukkustundir á viku og ef þú
kemur ekki þá kemur sá næsti.
Ef ein björgunarsveit er bundin
annars staðar þá kemur bara sú
næsta. Við höfum getað rekið
þetta hjálparstarf á stærðinni og
mannfjöldanum.“
F1 Rauður – Mannslíf í húfi
„Við erum 3500 manns sem erum
á útkallsskrá um allt landið. Og
ef einhver hluti kemur ekki þá
kemur annar. Hugsunin hjá okkur
flestum er þó vitaskuld sú að ef
kallið kemur þá stöndum við upp
og förum af stað. En að sjálfsögðu
verður maður stundum að meta
alvarleika útkallsins.“
Þegar
útkallið er
það sem
við köllum
F1 Rauður
eða Útkall:
Rauður þá
er mannslíf
í hættu og
slysstaður
þekktur og
þá ferðu
bara. Sama
á hverju
gengur.
Framhald á næstu opnu
14 viðtal Helgin 28.-30. desember 2012