Læknablaðið - 01.05.1920, Blaðsíða 7

LÆKNABLAÐIÐ
69
gekk alt þolanlega. Móöurmunninn smávíkkaði og var orðinn 2 fingur-
breiddir að þvermáli, en þá sprungu himnur og vatnið fór að miklu leyti.
Nú beið eg í 20 klukkustundir. Hríðir voru reglulegar og miklar, en mjög
sárar, en engin útvíkkun framar. Hvirfill lá fyrir og á honum töluverður
fæðingarsveppur, ekki verulega orðinn fastur í efra grindaropi. Hríðirnar
virtust aðgjörðalausar þó sterkar væru. Konan var svefnlaus og kraftar
hennar á þrotum. Vending fanst mér ekki koma til greina, þar sem vatn
var farið, og í öllu falli næðist barnið þá ekki lifandi. Hebosteotomia gat
komið til mála, en hana hafði eg heldur aldrei séð, enda misjafn dómur
á hana lagður, og ef hún ekki kæmi að gagni þá yrði kephalotripsia slæm
viðbót. Þá væri eins gott að biða rólega um stund og gera síðan perforatio
etc. En leiðinlegt var að fórna frumburði. Eg gerði bæði manninum og
konunni grein fyrir, hvernig málið horfði frá mínu sjónarmiði. Þau gáfu
mér auðvitað öll ráð i hendur, og konan gerði frernur að hvetja mig en
letja, hvað sem í húfi væri fvrir hana sjálfa.
Eftir mikla hugarkvöl, lestur i bókum mínurn (einkum Bumm ; Ingerslev
ætlaði þá sem fyr að gera mig ærðan með sínum absolut og relativ centi-
metra-hnitmiðandi indikationum o. s. frv.; Eulenburgs Encyclopedie var
staglsöm í spursnrálunum og stórleiðinleg), vóg eg í huganum pro og
contra. Embarras de choix. Það sem gerði vandann í valinu var eiginlega
mest, að vatnið var farið og eg hafði explorerað þrisvar eða svo. Jæja:
iacta esto alea! Eg lét flytja skurðarborð og áhöld frá spítalanum inn í
borðstofu hjónanna og gerði skurðinn með aðstoð þáverandi stud. med.
Jónasar Rafnar, hjúkrunarkonu og yfirsetukonu. Skurður í miðlínu um
25 cmt. langur, nærri jafn langt ofan við sem neðan við nafla. Uterus
látinn reisa sig út úr sárinu og aðstoðarmaður greypa um collum með
tveirn höndum. Þverskurður um fundus ca. 12 cmt. Það blæddi mikið i
bili, en stöðvaðist fljótt um leið og barnið var dregið fram, en það skifti
engum togum. Og fylgjan þrýstist fram viðstöðulaust eftir að skilið var
á milli. Barnið var með góðu lifi.
Legsárið saumaði eg með silki; nokkrum djúpum saumsporum niður
að mucosa, og mörgum grynnri sporum gegnum serosa og vöðva. Peri-
toneum með katgut. en magálinn annars með Heppnert saumsporum (fisk-
gut). Barnið var fullburða og vóg 16 merkur.
Konunni heilsaðist ágætlega. Sárið greri pr. primam og saumar teknir
á 12. degi. Og eg var mjög glaður.
Siðan hefir mig oft langað til að fá góða ástæðu til keisaraskurðar, en
ekki verið svo heppinn.
Eg skal bráðlega gera grein fyrir því sem eg fræddist af próf. Essen
Möller o. fl. um indicationes se'ctionis cæsareæ. Þær eru orðnar töluvert
viðari en fyrrum tíðkaðist.
Ol. camphoratum við blóðhósta hefir verið getið fyr í Lbl. og menn
hvattir til að reyna það. Hefir nokkur gert það? 3 cbctm. af ol. camph.
er dælt í einu undir húðina. Eg reyndi þetta nýl. á einum sjúkl. B 1 æ ð i n g-
ín stöðvaðist strax, -— G. H,