Læknablaðið - 01.05.1920, Blaðsíða 10

72
LÆKNABLAÐIÐ
algerlega fram af forhertum sjómönnum, sem ekki kölluSu alt ömmu sína.
Þá hefir og þaS orö legiö á sumum gisti- eöa veitingahúsunum hér, aö
þau bættu ekki siögæöiö. Meö góöri lögreglustjórn og skynsamlegri lög-
gjöf mætti ráöa nokkra bót á þessu.
Efling bindindis, ekki sist meöal sjómanna vorra og á síldarstöövun-
um, er þýöingarmikið atriöi, því drykkjuskapur og samræðissjúkd. fara
oftast saman.
Þá er þaö aö lokum auösætt, aö þvi betri lækning, sem fæst á sýktum
mön'num, og hún í tæka tíö, þess minni verður hættan á aö heilbrigðir
smitist.
Lækning sjúkra er annar aöalþátturinn. Undir henni er ekki eingöngu
komin heilsa sjúklinganna, heldur aö mjög miklu leyti snritunarhætta sú,
sem af þeim stafar.
Betri mentun lækna er eitt af fyrstu skilyröunum. Kensla í samræðis-
og hörundskvillum hefir l'engst af verið hér næsta lítil enda fáum sjúk-
lingum til aö dreifa. Nú er svo komiö, aö úr þessu þarf endilega aö
bæta, gera t. d. kandidötum aö skyldu aö ganga í i—2 mánuði á húðsjúkd.-
deild auk fæöingarstofnunar, er Jieir sigla. Eflaust mætti og auka og bæta
kensluna hjer heima til góöra muna. Framtíöarkröfurnar veröa óefaö
]iær, að hafa bæöi æfingu og áhöld til þess aö leita aö sýklunum,* vera
leiknir í dælingu inn í æöar og bera góð kensl á klinisk einkenni sjúk-
dómanna. Wassermansrannsókn þyrfti að vera framkvæmanleg, aö minsta
kosti á einum stað í hverjum fjóröungi. Skylda mætti og héraðslækna,
sem fá feröastyrk, að læra hið nauðsynlegasta í þessum efnum. Ýms önri-
ur ráö gætu komiö til tals. Bandaríkjamenn hafa látið semja sérstakt
leiðbeiningakver fyrir lækna, og víöa er sérstakri kenslu haldiö uppi til
þess að þeir geti fylgst sem best meö i þessum efnum, sem hafa breyst
svo stórlega á síöustu árum.
Hér i Rvik ætti að mega gera ráð fyrir sérfræöingi í þessum kvillum
meö fullkomnum nýtískuútbúnaði og greiðum aögangi aö W. R., hvort
sem væri það terigt viö landsspitalann eöa ekki.
Endurbætt löggjöf er annað atriðið. Húri þarf aö minsta kosti að
tryggja fátækum, og sérstakl. kvenfólki, ókeypis lækningu, skylda sjúka
til þess að leita læknis og svo lengi sem nauðsyn krefur, ákveöa hegningu
fyrir afbrot o. fl. Sjálfsagt er og aö læknir grafist eftir hvaðan smitun
hefir komiö og meö hverjum atburöum. Vel gæti komiö til tals, aö skylda
þá sem smitun valda og eru borgunarfærir, aö greiöa allan kostnað viö
lækningu hins sýkta. Annars eru þess fleiri fordæmi hér, aö kostnaöur
viö lækning á samræðissjúkd. hefir veriö goldinn af opinberu fé.
Eg hefi farið hér fljótt yfir sögu. Vonandi veröur þetta mál tekið fyr-
ir á næsta læknafundi og þaö þyrfti aö bera einhvern árangur! — G. H.
* Diagn. er auðveld, ef beðiö er eftir útþoti og öÖrum sekundær einkennum, —
en það má alls ekki! Aftur gefur hvorki herslið né annað fulla vissu um hvers
eðlis upprunal. sárið sé, ekkert nema líkindi. Að lekandi sé læknaður sést af
engu nema helst því, að sjklar finnast ekki í þvagi eftir prostata-massage, eða
endurtekna, grandgæfilega Ieit i cervicalslími o. fi.!