Læknablaðið - 01.02.1921, Síða 3

LIKIIBLlfllD
7. árg. Febrúar, 1921. 2. blað.
Fractura braseos cranii. Ruptura art. meningeae
mediae. Trepanatio. Sanatio.
Eftir Steingrím Matthíasson.
Eg man vel hve bæði prófessor Wanscher og Bloch innrættu okkur
stúdentum vandlega, hvernig greina skyldi art. meningea ruptur
og hversu þakklátt starf þaö gæti veriö, aS opna höfuSskelina á réttum
staS í tækai tíS. Og mér fanst eg þá hlakka til a$ geta einhvern tíma kom-
ist i tæri viS þá góSu art. meningea media.
Fyrsta áriS mitt hér á Akureyri var eg kallaSur til manns úti á Odd-
eyri. Hann lá meSvitundarlaus, máttlaus hægra megin og í djúpri coma.
FólkiS var ekki i vafa um, aS hann hefSi fengiS „slag“. En hann hafSi
líka fengiS slag í þeirri merkingu, aS stéinolíutunna (sem veriS var aS
lyfta upp úr lestarrúmi) hafSi slegist viS höfuSiS á honum og slengit hon-
um niSur. ÞaS hafSi snöggvast liSiS yfir hann og hann kendi sársauka
og svima, en hann gat brátt staSiS upp og gengiS óstuddur heim til sin.
Smámsaman versnaSi honum aftur, hann féll í ómegin, sofnaSi föstum
hrotusvefni og varS máttlaus í allri hægri hliS.
Eg gat nú ekki komist aS fastri niSurstöSu um, hvort þe,tta væri r u p t.
a r t. m e n i n g. eSa apoplexia cerebri. Þótti þó hiS fyrra fult
eins sennilegt. Og eg gat því síSur slegiS því föstu meS sjálfum mér, aS
hér væri skylda mín aS trepanera. MaSurinn var innan viS fimtugt.
ÞaS mælti fremur móti apoplexia en meS meningearup.tur.
Hic Rhodus, hic salta! hugsaSi eg annaS veifiS, en svo var annaS, sem
mælti á móti. MaSurinn var mikill drykkjumaSur og ga’t því vel hafa
fengiS apoplexia. Fyrir óreglu hans var fátækt mikil, hjónabandiS óham-
ingjusamlegt, konan heilsulaus, en ómegS talsverS. HeimiliS þáSi af sveit
og virtist litlu bættara þó hann lifnaSi nú viS. Eg gat ekki fengiS mig
til aS hefjast1 handa og standa í stórræSum fyrir mann, sem aS allra dómi
virtist moribundus og eins líklegt aS dæi þá i höndunum á mér, sem þá
var óvanur öllum meiri háttar aSgerSum. Hann dó eftir nokkra kl.tíma.
26. júní í sumar símaSi Björn kollega Jósefsson til mín um slys SigurS-
ar kaupfélagsstjóra Sigfússonar. Hann hafSi daginn áSur stokkiS út úr
bifreiS, sem var á hægri ferS, en lent þá meS höfuSiS á stólpa viS veginn
og rotast. Eftir nokkra stund fékk hann dálitla rænu, en misti hana brátt