Læknablaðið - 01.02.1921, Síða 13

LÆKNABLAÐIÐ
2 7
álitu því að hreyfingarleysi og innivera væri orsökin, en ekki fæðan. —
Eftirtektarvert er það, að hvolpar Allenbys fengu ekki að eins tvímæla-
lausa beinkröm, heldur lika slæmar tennur og seina tannkomu. Er
því ekki ólíklegt, að tönnur barna og unglinga yrði betri ef þeim er
gefið lýsi eða nægileg mjólk meðan tannmyndun er örust. Gæti þetjta ef
til vill skýrt, að sveitamenn vorir hafa sennilega mun betri tönnur en kaup-
staðabúar. Niðurstaðan af nýju rannsóknunum verður auðvitað, að fæðið
varöi mestu (rnjólk, lýsi), en auk þess hyggilegt að lofa börnunum sem
fyrst að skríða og reyna á sig, og vera svo fljóft undir beru lofti, sem
kostur er á. Minna má þó á, að rathitis var engin á Lewiseyju (Lbl. 1920)
þó börnin væru sífelt inni i lélegum húsakynnum, en lýsi ogí lifur fengu
þau. — (Okt. ’2o).
The Lancet:
Bólusetning gegn taugaveiki sýnist það vera að miklu leyti að þakka,
hve taugav. minkaði stórlega i U. S. 1919. Skýrslur sýna, að það voru
einkum karlmennirnir, sem sluppu svo vel. Hermennirnir voru bólusett-
ir, en ekki kvenfólkið, sem heima sat. — (27. nóv.).
Fæðingar og manndauði í Englandi 1919. Fæðingar voru 18,5% (fækka
stöðugt), manndauði 13,8% (minkar stöðugt), ungbarnadauði 8g%0 af
fæddum. — (27. nóv.).
Meðferð á infl. Underhill og Ringer segja að pathol. anat. líkist ill-
kynjuð infl. mjög fosgeneitrun (COCl2). Blóðið er í fyrstu þunt, en þykn-
ar síðan stórum og hæmogl. vex, samfara því sem oedema hleypur í
lungun. Þessi concentratio blóðsins er út af fyrir sig næg dauðaorsök.
Þeir ráðleggja því blóðtöku (2—300 grm. 2 X) og ríkulegan drykk eða
injectio af saltvatni. Segja að þetta hafi gefist vel á nokkrum sjúkl. (4. des.)
Meðferð á ulc. ventr. & duodeni. Eggleston birtir yfirlit ýfir 500 sjúkl.
70% læknast til fulls með med. meðferð, þó allgömul séu, og fleiri ef
fljótt komast til lækni's. Hver er svo meðferðin? Subnitr. bism., mjólk
(litlar máltíðir), rúmlega og heitir bakstrar við þrautum! Gastro-enteros-
tomi bregst oft, en skurður sjálfsagður við stenosis eða dilat. — Það
myridi hafa glatt gamla With að heyra þetta! — (4. des.).
Taugaveiklun. Buzzard vakti athygli á því í erindi, er hann flutti í
Royal Soc. for Med., að læknum hætti til þess, að fara eins og köttur
kringum heitan graut, er ræða væri um ýmsar aðkenningar af geðveilu.
Taugaveiklun, nervous disorders, væri það nefnt, sem ekkert væri annað
en mental disorders. Taldi þetta bæðij villandi og skaðlegt. Andlegir kvill-
ar væru jafn algengir og likamlegir, og enginn þyrfti að fyrirverða sig
fyrir þá, en hins vegar fengju læknar ófullnægjandi æfingu og kenslu í
þeim efnum. Flvíld, líkamleg og andleg, segir hann aðalatriðið við lækn-
ingu á slíkum minni háttar ,,veilum“. — (4. des.).
Sinabætíng. Nageotte og Sencert (frakkneskir) hafa sýnt, að dauðar
sinar má nota til þess að bæta lifandi sinar, sem bilað hafa. Bestar eru
sinar úr aplakálfum (ófullburða). Þær eru geymdar í spiritus og saum-
aðar þar í, sem sin vantar. Sencert hefir bætt þarinig 35 sinar og urðu
allar góðar! -— (18. des.).
Dönsk kláðasmyrsli. Sven Lomholt yfirlæknir lofar stórlega dönsk