Læknablaðið - 01.10.1921, Blaðsíða 12

154
LÆKNABLAÐIÐ
Smágreinar og athugasemdir.
Pirquetspróf á skólabömum á ísafirði. Eg hefi á þessu ári (1920) gert
Pirquetsrannsókn á öllum barnaskólabörnum á IsafirSi, og set hér skrá
yfir útkomuna::
Af 10 ara voru 43 prófuð. Út kom á 14 = 32.6%
— 11 — — 38 -
— 12 — — 31 —
~ 13 — — 35 —
— 14 — — 22 —
— — - 17 = 44-7%
— — - n = 35-4%
— — - 17 = 48,6%
— — - 9 = 40,9%
Af samtals 169 börnum konr út á 68, þ. e. 40,5%. Af 81 dreng kom út
á 38,3%, og af 87 stúlkum á 42,5%. (Úr Ársskýrslu héraðsl. 1920).
Kíghóstaónæmi. Héraðsl. Vilm. Jónsson getur þessa í ársskýrslu 1920:
„Eg komst að því i þessum faraldri, að heill hópur systkina getur verið
ónæmur fyrir kíghósta, þó ekkert þeirra ha.fi haft kíghósta áður. Eg
veit um 3, barnmargar fjölskyldur hér á ísafirði, og eina í Hnífsdal, þar
sem ekkert barnanna hafði haft kíghósta áður, og sluppu þó öll í þetta
sinri, þó þau lékju sér dag eftir dag við kíghóstabörn á öllum stigum
veikinnar. Ekki gat eg grafið upp hvort þetta ættarónæmi næði lengra
t. d. til foreldranna. — Aftur á rnóti rak eg mig aldrei á það, að ef eitt
barn, af fleiri systkinum á sama heimili tók veikina, þá slyppi nokkurt
þeirra, riema því að eirs, að það hefði áður haft kíghósta.
Það konr fyrir, að fólk fullyrti, að kígh. veik böm hefðu haft veikina
áður. Aldrei var mér þetta sagt með þeim sannindum, að eg þættist geta
trúað því.
Nephritis og skyldleiki. Eg hefi rekið mig á konu og 3 uppkomin börn
hennar, sem öll hafa haft nephr. chron., án þess að eg hafi fundið
þar nokkuð sameiginlegt til skýringar, annað en skyldleikann. Eitt barn-
ið, stúlka á þritugsaldri, dó úr uræni. (Vilm. Jónsson í ársskýrslu 1920).
Einkennilegt má þetta heita. Hafa fleiri fundið slikt?
Berklavamirnar. Athugasemdum S. M. lauk í siðasta blaði, en
ekki vil eg gera þær að langri stælu. Hvaö mig snertir, þá hefir mér
auðvitað aldrei komið til hugar, að hjúkrunarstúlkur hefðu eftirlitið á
hendi öðruvísi en undir umsjón læknis. Vera má, að börnin verði fá, sem.
sjá þarf fyrir, vegna þess að lögunum yrði illa fylgt, — en það var auð-
vitað ekki tilætlun nefndarinnar! Ekki hefir mér heldur komið til hugar,
að umferðarlæknir rannsakaði hvert heimili og efast eg þó ekki um, að
hann gæti uppgötvað margt og mikið, því fólk myndi streyma til hans.
S. M. er auðvitað sérstaklega umhugað um tvö atriði: að fá sjúkl. á
byrjunarstigi á Vifilsstaðahælið (en ekki með illkynjaðri veiki), og að
stofnað sé berklavarnafélag. Eg hefi fulla reynslu fyrir þvi, að byrj-
unarstigs sjúkl. getur batnað ágætlega á litlum spitala, og efast um, að
þeim batni fyr á Vífilsstöðum, þó ekki skuli þá lasta. Aftur myndi eg
fúslega senda þangað þá sjúkl., sem eg ekki gæti sjálifur læk'n-
a ð (þrálát hitaveiki o. þvíl.). Þykist eg vita, að slikir sjúkl. væru S. M.
kærkomnir, þvi þar er nokkuð að sýna list sina á. Aftur cr sjálfsagt, að