Læknablaðið - 01.02.1942, Blaðsíða 18

8
LÆKNAB LAÐ IÐ
Tafla 5.
Börn frá Landspítalanum.
KlÍD.-diagn. Röntgen-iliago. Fullnaðai -diagn- Aidur j Beivkröm 0 „
+ -t- bötLiid + -7- bötnuð 1 + bötnuð
4 3 6 I 1 6 1 3 mán.|
2 2 1 2 4 — 1
20 2 19 2 I | 20 I I 5 — |99% (3-6111.)
23 3 25 1 1 25 I 6 — 99%
32 9 34 6 1 1 33 7 1 7 - |83%
3 3 3 8 — I
24 6 24 5 1 | 26 3 I 9 — Í99%
15 4 14 2 3 í J4 I 4 10 — Í95%
10 6 !3 2 1 1 11 4 1 11 — |75%
I I 1 1 12 1
I I 1 1 I 2-3 áraj
J35 33 ! 0 -f 19 9 I140 18 IO
84% 86% I 88%
Eins og ofangreindar töflur sýna,
er algengast aö finna parietalkúl-
ur á börnunum, og má sennilega
telja hvert 1>arn, sem hefir þær
greinilegar, beinkramarsjúkt. Hér
varð það þó, eins og tekið hefir
verið fram, ekki gert, nema því
aðeins, að önnur beinkramarein-
kenni væri samfara.
Harrisonsrák er tiltölulega al-
geng, eins og töflurnar sýna. Hún
er aðallega fram komin fyrir átak
þindarinnar á bljóstkassann, svo
að slöður myndast neðan til á hlið-
um rifjaboganna og er sýnilegur
vottur um lin og eftirgefanleg bein.
Katrín Thoroddsen segir mér,
að sjá megi á börnunum hvort
móðirin sé rétthent eða örvhent,
eftir því, hvoru megin Harrison-
rákin sé meira áberandi, vegna
þess, að slöðrið verði ávallt meira
þar sem höndin hvíli á. sem held-
ur á barninu. Við höfum tekið eftir
því, að Harrisonsrákin er stundum
áberandi dýpri öðru megin, oftast
hægra megin, og er þetta sennilega
orsökin.
Rifjafestin (rachitiskur rósin-
krans) er tiltölulega mjög algeng.
og þegar hún er mjög áberandi.
svo að greinilegur lmúöur mynd-
ast á geislungamótunum, er ekki
um aö villast, að barnið het'ir bein-
kröm. Þar sem greinileg rifjafesti
fannst eða sást, úrskurðuðum við
ávallt beinkröm kliniskt. \’ið skyr-
bjúg geta komið svipaðar breyt-
ingar á geislungamótunum, en þá
myndast ekki hnúður, aílíðandi til
beggja enda, heldur byssustings-
form á geislungamótunum. Þetta
fundum við mjög greinilega á einu
barni, sem hafði beinkröm á háu
stigi og skyrbjúg samfara .
Breytingar á útlimum eru klin-
iskt lítið áberandi á ungum börn-
um. Greinileg epifysu-þykkildi,
sem erlendis eru talin svo algeng
beinkramareinkenni. fundum við
aldrei, þótt miklar breytingar sæj-
ust á Röntgenmyndum. Til þess að
slik þykkildi finnist kliniskt þarí
]>eriostið að þykkna mikið um liða-
mótin, þar sem það myndar e.k.
osteoidvef. að því er virðist til að
bæta upp veiluna, sem kemur í
beinið fyrir það hve illa epifysis-