Læknablaðið - 01.02.1942, Blaðsíða 21

LÆKNABLAÐIÐ
] i
urstöðurnar ekki sérlega glæsileg-
ar: HeildarniSurstaöan 77% með
beinkröm, á aldrinum 3 mán.—2ja
ára, og er þaö mun hærra en Kat-
rín Thoroddsen fann á sínum
tima. Meira að segja sýnir klin-
iska rannsóknin ein mun meiri
beinkröm en Katrín Thoroddsen
fann, enda tók hún þaS fram í rit-
gerð sinni, að tölur sínar væri frek-
ar of lágar en of háar.
Full ástæða er til að greina á
milli barnanna frá Likn og Land-
spítalanum, eins og töflurnar sýna.
Beinkrömin er mun minna út-
breidd í börnunum frá Líkn, og
geta ýmsar ástæður legið til þess:
1) Þessi börn voru skoðuð fyrst af
okkur, og höfðum við þá minni
æfingu í að þekkja beinkrömina,
kliniskt. Þetta kemur fram í til-
tölulega miklu hærri tölu fyrir
röntgendiagnosis heldur en klin-
iskri diagnosis. 2) Börnin frá Líkn
höfðu verið undir læknishendi
skemur eða lengur og 3) voru
börnin frá Líkn eldri, og því eðli-
legt, að beinkramar yrði ekki eins
mikið vart í þeim.
Mæðurnar voru ávallt spurðar
að því, hvort barnið hefði fengið
lýsi eða ljósböð, og yfirlit yfir út-
breiðslu beinkramarinnar með til-
liti til þessara atriða fer hér á eft-
ir (Tafla 7).
Tafla 7.
Börn, sem fengið hafa lýsi:
Beinkröm
-þ Bötnuð
99 41 12
Ekki beinkröm (eða bötnuð) 34%
Börn, sem hafa fengið ljósböð
oftar en 7 sinnum:
Beinkröm
-(- -t- Bötnuð
15 18 6
Ekki beinkröm (eða bötnuð) 62%
i
Börn, sem hafa ekkert fengið:
Beinkröm
+ -=- Bötnuð
44 4 o
Ekki beinkröm (eða bötnuð) 8%
Þetta yfirlit sýnir, að börnin,
sem ljósböð hafa fengið, sleppa
bezt við beinkrömina, en að svo
má segja, að hvert einasta barn,
sem hvorki fær lýsi né ljósböð (né
heldur önnur jafngild meðul) fær
beinkröm.
Fallegustu beinin, sem við sáum,
en þau voru því miður sárafá, með
sterkum, beinum kalklinum og
skýrum beinkjálkum, voru flestöll
af börnum, sem höfðu fengið ljós-
böð um lengri tíma. Ef þau bein
hefðu verið lögð til grundvallar,
sem heilbrigð bein, og öll, sem
lakari voru, talin sýkt, þá mætti
svo heita, að hvert einasta barn,
sem rannsakað var, væri bein-
kramarsjúkt, með örfáum undan-
tekningum.
En hvernig sem á málið er litið,
og það má lengi deila um það,
hvað ber að skoða sem „norm“, þá
er svo mikið vist, að beinkröm er
algeng hér á börnúrn á 1. og 2. ári,
þótt sjaldgæft sé að sjá sjúkdóm-
inn á mjög háu stigi. Ennfremur,
að lýsisgjöf, sem er mjög almenn,
svo að langsamlega mestur hluti
barnanna, sem skoðuð voru, fékk
það, er ekki nægilegt til að koma
i veg fyrir beinkröm á börnum. Ef
til vill stafar þetta af því, að börn-
unum er gefið of lítið lýsi. Fjöld-
inn af börnunum, sem var y2—1
árs, fékk ekki nema 1 teskeið af
lýsi á dag.
Nú er talið, að ætla þurfi bein-
kramarsjúku barni 1500 D-fjörv-
iseiningar á dag. í íslenzku þorska-
lýsi eru 150—-250 einingar pr. gr.,
og mun að meðaltali mega reikna
með að þorskalýsi það, sem hér er