Læknablaðið - 01.08.1945, Blaðsíða 19

LÆKNABLAÐIÐ
61
Thiouracil við hyperthyreoidismus.
í kring um 1890 sýndi G. R.
Murray og aðrir t'ram á að hægt
væri a'ð ráðá l)ót á myxödema meÖ
])vi að láta sjúklingana taka inn
skjaldkirtilsseyði. \’ar ])etta glæsi-
leg hyrjun á hormonlækningum,
enda hefir furðu lítiÖ verið hætt um
myxödemameðferðina síðan nema
hvað nú eru á boÖstólum lyf, sem
eru vegin og mæld með vísindalegri
nákvæmni (standardiseruð).
H'ins vegar hefir gengið illa að
lækna hyperthyreoidismus með lyfj-
um og má segja að skurðaðgerð
hafi verið þar aðalúrræðið. ef sjúk-
dómurinn var á háu stigi. Ekki hefir
])ó skort á viðleitni að finna efni,
sem haldið gætu i skefjum of mik-
illi starfsemi skjaldkirtilsins. Moe-
bius kom fram með Antithyroidin
og vár það serum úr skjaldkirtillaus-
um sauðkindum, en aðrir tóku
skjaldkirtla úr geitum og notuðu
síðan mjólk þeirra til lækninga.
Huggðu menn að i blóði og mjólk
þessara dýra fynndust efni, sem
gætu bundist skjaldkirtilsvessa og
um leið gert hann óvirkan. Þegar
rannsóknir Abderhaldens, um ,,Ab-
wehrfermente", birtust, ruku lækn-
ar upp til handa og fóta og átti nú
að búa til öflugt thyreolytiskt ser-
um. Ekkert hafðist þó. upp úr þess-
um tilraunum.
\'egna misgánings ávísaði A.
'J'rousseau (1863) sjúklingi með
bráðan hyperthyreoidismus joð í
stáð digitalis- Sjúklingnum varð
er ógerningur að forðast það meS
öilu ailsstaðar. Sania gildir um of-
næmi fyrir frjódufti. í öllum slik-
um tilfellum er reynt a'S draga úr
ofnæminu með stígaudi skömmtun
af efninu, sem sjúkl. er ofnæmur
íyrir, venjulega með dælingum
undir húði Hefir það gefið góðan
árangur í mörgum tilfellum og má
oft komast langt með því móti. Ef
oínæmið er á mjög háu stigi, þýðir
samt venjulega ekki að ætla sér að
lækna sjúklinginn með ])essari að-
fcrð.
Þessi piltur, sem þið sjáið hér,
er 15 ára gamall og hefir þjáðst af
exzemi síðan liann var barn. Og at’
asthma öðru livoru síðan liann var
6 ára. Hann veit fyrir löngu, að
hann má ekki bragða fisk, því að
þá versna útbrot hans til mikilia
inuna. Hann er sv,o viðkvæmur
fyrir fiski. að ef hann borðar kar-
töflu, sem hefir legið upp að fiski,
nægir það til að varir hans þrútna.
Hann hefir nú þurrt cxzcm á hönd-
um. fótum. á búk og hálsi, en hefir
ekki fengið asthmakast í meira en
mánuð.
Með hörundsprófunum fannst
afarmikið ol’næmi fyrir fiski, enn-
fremur fyrir köttum og liestum
(hárum). Mikil reaktion fannst
líka fyrir hrísgrjónum og húsryki,
minni fyrir grænum baunum o. fl.
Auk þess sem hann verður að
förðast allt það sem haun er næm-
astur fyrir cr ástæða til að reyna
að gcra liann ónæman fyrir hús-
'ryki, því að Irúast má við að liann
fari aö fá asthma með aldrinum af
þeim orsökum, ef ekkert er gert,
því að ofnæmið hefir ávallt tii-
hneigingu til að ágerast, ef mcnn
eru útsettir fyrir allergcnið að stað-
aldri, en hinsvegar góð von um að
takast megi að draga til mikiLÍa
muna úr næmleikanum fyrir hús-
rykinu með ])ví að dæla extracti
af þvi i stígandi skömmtum i hann,