Læknablaðið - 01.08.1945, Blaðsíða 21

LÆ K NA B LAÐ 1 Ð
6
vikur má svo að jafua'Öi minnka
lyfjagjöfina niður í 0,3—0,4 gr.
claglega. Þegar efnaskipti eru orðin
eÖlileg, er enn rá'Ölagt að minnka
dagsskammtinn um loctg. og eftir
tveggja mánaða lyfjanotkun er nóg
að gefa 10—20 ctg- á dag.
Eftir að sjúklingur með hyper-
thyreoiclismus hefir tekið lyfið i
vikutima, fer aÖ bregða til bata, en
meira kveÖur þó aÖ framförunum
aÖra og þriðju vikuna. Eftir 5 vikna
meÖferÖ eru flest einkenni horfin.
Exophthalmus minnkar oftast
verulega en getur stundum ágerzt
eins og viÖ er að búast. Efnaskipti
verðá oftar eðlileg eftir 3—5 vikna
meðíerð. Hafi joð verið notað á
undan thiouracil, er Ijátinn að jafn-
aði mun hægari. Bati helzt á meðan
lyfio er notað og eru dæmi til þess
að meÖferðinni hafi verið haldið á-
fram þrotlaust i 16 mánuði. Eftir
langvarandi lyfjanotkun minnkar
skjaldkirtillinn verulega og hafa
sumir læknar þá hætt meðferðinni
til ]æss að sjá hverjú fram yndi.
Eru þá dæmi til þess að batinn hafi
samt haldizt mánuðum sanian ])ó
að of snemmt sé enn að segja
með vissu, hvort hann verður var-
anlegur.
Sumir læknar hafa notað thioura-
cil til þess að búa sjúklinga úndir
thyreoidectomia. Til þessa virðist
]>að öruggara en joð. BlæÖingar-
hætta úr kirtlinum verður þó nokk-
uð meiri og stundum kemur peri-
thyreoiditis og gerir þetta hvort-
tveggja aðgerðina nokkuð erfiðari.
Margir telja að ráða megi bót á
þessum annmörkumi ef joð er gefið
með thiouracil. Talið er að ])eir sem
fengið hafa thiouracil, þoli aðgerð-
ina ótrúlega vel.
Thiouracil er að útliti hvítt krist-
alladuft, lyktarlaust en beiskt á
bragðið. Sá er galli á gjöf Njarðar,
aÖ eitrunareinkenna verður vart hja
nálega tiunda hverjum manni, sem
notar það. Mest ber á hita, útbrot-
um, liðaverkjum eða jafnvel liða-
bólgum, uppköstum og niðurgangi.
Þá heíir verið getið um bjúg og
eitlaþrota en ískyggilegasti fylgi-
kvillinn er þó agranulocytosis. Af
200 sjúklingum, sem tóku thioura-
cil fengu 2 agranulocytosis og
hjörðu þó af báðir- Hins vegar er
kunnugt um ekki allfáar banvænar
eitranir eftir notkun lyfsins. Agr-
anulocytosis er talinn eini hættu-
legi fylgikvillinn því að önnur ein-
kenni batna jafnan ef hætt er við
lyíið eða skammturinn minnkaður.
Það hefir verið álit lækna, að lítil
eða engin hætta væri á agranulocy-
tosis síðar meir, ef lyfið þolist vel
fyrstu 5 vikurnar. Nú er kunnugt
um sjúklinga, sem fengu banvæna
agranulocytosis eftir að meÖferðin
hafði gengið að óskum mánuðum
santan.
Það mun ekki ofmælt að thioura
cil sé öruggasta lyfið til ])ess að
ráða bót á thyreotoxicosis í skemmri
eða lengri tima. Stóri gallinn á
])essu lyfi er eitrunarhættan. Hins
vegar er líklegt að brátt finnist nýtt
efni, sem búið sé öllum kostum
thioúracils en hafi fátt eitt.af göll-
um Jæss. Og hver veit nema þessi
nýja kemoþerapia geri thyroidec-
tomia ó])arfa er tímar líða.
Hclstu hcimildir:
Archives of Intern- Medicine 74
375—383 '944-
Archives of Intern. Medicine 74
479—487 /944-
Journ. of Clin. Endocrinol. 4 r—4
1944.
Journ. of Am- Aíed. Ass. 127 646—-
647 ’945-
V. Alh.