Læknablaðið - 01.09.1950, Blaðsíða 13

LÆKNABLAÐIÐ
105
Ca (4 (23%) dóu skyndilega
úr aortaruptur,,
Ca (4 (28%) dóu í status
hypertensivus.
Ca y4 (26%) höfðu lítil eöa
engin einkenni frá sjúkdómi
sínum og urðu margir þeirra
langlífir, en ekki er getið nán-
ari dánarorsaka í þessum
flokki.
Meðferð:
Þar ber fyrst að minnast
skurð-meöferðarinnar. Er hún
í því fólgin, að brjóstholið er
opnað frá baki, farið inn að
aorta, þrengslastaðurinn skor-
inn burtu, og því næst er aorta
saumuð saman „end to end“„
Á fullorðnu fólki, þar sem kom-
in er töluverð arteriosclerosis í
aorta, eða þar sem þrengslin
eru óvenju löng, getur verið ó-
kleift að framkvæma „end to
end“ sutur. Hefir þá verið reynt
að gjöra anastomosis milli
arteria carotis eða arteria sub-
elavia sinistra og aorta des-
cendens. Hefir þessi síðast
nefnda aðgerð verið fram-
kvæmd af þó nokkrum amer-
iskum hjarta-kirurgum, en eft-
ir því sem ég hefi séð í lækna-
ritum, eru menn sammála um,
að hún gjöri lítið gagn. Líkindi
eru því á, að hætt verði við
hana Aftur á móti er mjög
ánægjulegt að heyra, að Gross
(1949) hefir tekizt að nota
aortastykki úr líki við opera-
tion á 7 ára barni, með coarct-
tatio aortae. Vantaði 5 centi-
metra á að hægt væri að ná
endunum á aorta saman
vinstra megin, og inn í það bil
var skeytt aorta-stykkinu, en
aorta þessi úr líkinu hafði ver-
ið geymd á sérstakan hátt í
einn mánuð. Sjúklingnum leið
vel þegar Gross skrifaði grein-
ina.
Hvað viðkemur lyflæknis-
meðferð þessara sjúklinga, ber
að vara þá við allri skyndi-
áreynslu af ótta við ruptur á
heilaæðum eða aortaruptur, og
ráða þeim til að leita sér þeirra
starfa, þar sem þeir þurfa ekki
að beita líkamlegu afli„ Um
lyfjameðferð er ekki að ræða,
fyrr en bera fer á einkennum
um hjarta-insufficiens, sem þá
er meðhöndlaður eftir venju-
legri aðferð með cardiaca.
Eigin tilfelli.
1. tilfelli. Maður 22 ára.
Anamnesis: Foreldrar hraustir.
7 systkini, öll hraust. Hraustur sem
barn. Gat hlaupið eins hratt og
leikfélagarnir og þoldi vel áreynslu
í æsku. Ekki fengið liðagigt, skar-
latssótt, difteri né angina tonsil-
laris. Um fermingaraldur fékk
hann mislinga og upp úr þeim
lungnabólgu.
Fyrir 4—5 árum fékk sjúklingur
mikið og langvinnt kvef, þar á eftir
varð hann mæðinn og fékk hjart-
slátt við áreynslu. Síðan hefir hann
alltaf verið mjög kvefsækinn á
vetrum. Mæðin og hjartsláttarköst-
in hafa ágerzt með árunum. Fær
nú t.d. þessi einkenni við að ganga
„Bakarabrekkuna“ eða taka þung-
an hlut upp. Fær stöku sinnum