Læknablaðið - 01.03.1955, Blaðsíða 17

LÆKNABLAÐ IÐ
27
arráði Islands og uppáhalds
latínukennari margra stúdenta.
Skúli læknir kvæntist 1899
og gekk að eiga Sigríði, dóttur
Sigurðar hreppstjóra á Kóps-
vatni í Ytrihrepp, Magnússon-
ar alþm. i Syðra-Langholti
Andréssonar. Þau fluttu að
Skálholti vorið eftir og hófu
þar húskap. Sigríður varð
skammlíf og andaðist 1911, en
Steinunn, systir hennar gerðist
ráðskona Skúla læknis og fóstr-
aði hin ungu hörn hans með
mikilli prýði. Þeim Skúla og
Sigríði varð fjögurra barna
auðið og lifðu þrjú þeirra og
húa hér í bænum. Þau eru: Sig-
urður magister, Árni húsgagna-
smíðameistari og Sigríður Elín,
kona Eggerts P. Briem, skrif-
stofustjóra Eimskipafélags Is-
lands.
Ég kynntist Skúla lækni fyrst
er ég gerðist eftirmaður Iians
í Grímsneshéraði. Hann var
lágur maður vexti og grann-
holda, Ijós yfirlitum með mik-
ið enni og svip, sem var góð-
legur og gáfulegur i senn. Hann
var mjög alúðlegur í viðmöti,
j'firlætislaus og hlédrægur.
Þar, sem eldri og yngri lækn-
ar mætast, vill oft á skorta, að
gagnkvæmur skilningur og
góðvild riki i samhúðinni. Það
var því með nokkurri eftir-
væntingu, að ég heimsótti
þennan forgengil minn fyrsta
sinni á heimili hans í Skálliolti.
En viðtökur þær, sem ég fékk
hjá þessum látna vini mínum
og öllu heimili lians munu mér
seint úr minni ganga, heldur
jafnan ljóma sem einn feg-
ursti sólskinsbletturinn í lífi
mínu. Það var rélt eins og ég
væri að taka við störfum af
góðum föður, en ekki vanda-
lausum manni, sem ég liafði
aldrei áður augum litið. Síðar
sá ég, að annarrar framkomu
hefði ég ekki þurft að vænta af
hans liálfu. Slarf hans var ætíð
að milda og græða, hvar sem
hann fór og hvað sem hann tók
sér fyrir hendur. Ilann reyndi
alla ævi að lilvnna að öllu, sem
lífsanda dró, hvort heldur það
var inaður eða málleysingi eða
lítið gróandi strá á vegi hans.
Þótt Skúli læknir væri sér-
lega skyldurækinn embættis-
maður, vel látinn og vinsæll,
þekkti ég vel að næst hug hans
og hjarta var að húa búi sínu
í kyrrð og næði. Þótt það yrði
hlutur hans í lífinu að vera oft
og tíðum fjarri heimili sinu í
hinu erfiða og viðlenda héraði,
var hann maður óvenju heima-
kær og lítið fyrir að láta á sér
bera eða að sér kveða út í frá.
Ást hans á hinni gróandi jörð
og á vel öldu búfé var vafa-
laust honum ríkust í huga,
enda álli liann í Skálholti hæði
gott bú og gagnsamt.
Það er bjart og hlýtt yfir
minningu Skúla læknis, ekki