Læknablaðið - 01.03.1955, Blaðsíða 9

LÆKNABLAÐIÐ
19
bezt gert með reikningi fyrir
aðkevptan akstur meðan á við-
gerð stendur. Tryggingarfélag-
ið segist liafa ástœðu til þess að
halda að læknar hafi ekki á-
vallt gert kröfur um hætur fyr-
ir afnotamissi, þó að þeir hafi
átt rétt til hóta. Læknar eru liér
með minntir á að nota sér
þennan rétt.
Fjölrituð var álitsgjörð Guð-
laugs Þorvaldssonar hagfræð-
ings og hún send héraðslækn-
um. Nokkur dráttur varð á því
að hagfræðingurinn gæti lokið
skýrslunni og tafðist því út-
sending hennar nokkuð.
Skýrslan var einnig send land-
lækni, trvggingarstofnun rik-
isins, heilhrigðismálaráðuneyt-
inu og lieilsugæzlustjóra.
Engin lagfæring hefir feng-
izt á taxta héraðslækna. Kom
tillaga frá einu svæðisfélagi
um að taxtinn frá 1932 skyldi
7—8 faldaður en önnur félög
virtust sætta sig við minni
hækkun. Stjórn félagsins hefir
rætt taxtann við landlækni og
tryggingarstofnun ríkisins, en
ekki hlés byrlega um lagfær-
ingu í hráð. Ef til vill hefði ver-
ið hægt að fá einhverja óveru-
lega lagfæringu, sem revnzt
hefði lítils virði, en þó getað
tafið fyrir því að unnt væri að
leita samkomulags um taxtann
á breiðari grundvelli. Ég man
eftir einum héraðslækni, sem
lét sér mjög fátt um finnast
þegar félagsstjórnin fékk því
áorkað að taxtinn var hækkað-
ur um 50% 1952. Ég tel ekki
vonlaust að tryggingarstofn-
unin verði til viðtals um ein-
hverja hækkun og lagfæringu á
taxta héraðslækna. Til stuðn-
ings því máli hefir stjórn fé-
lagsins hent á þá gífurlegu
verðhækkun sem orðið liefir
á verkfærum, rannsóknartækj-
um og reagensum. Með hlið-
sjón af þessu og almerinri
kauphækkun í landinu er ekki
liægt annað að segja en að taxt-
inn sé fáránlegur. Ég hefi líka
ástæðu til þess að ætla að land-
læknir væri því ekki andvígur
að tryggingarstofnunin gengi
til samninga um lagfæringu á
taxtanum. Á hinn bóginn mun
nú til athugunar að láta lögin
um heilsugæzlu, sem frestað
var á sínum tíma, koma til
framkvæmda innan skamms.
Ef til þessa kemur, þurfa lækn-
ar að vera vel á verði.
Margir praktiserandi læknar
utan Reykjavíkur eru óánægð-
ir með samninga sína við sam-
lög og trvggingarstofnun. Virð-
ast þeir víða hafa borið nokk-
uð skarðan hlut frá horði, ef
miðað er við lækna í Revkja-
vík. Ég hefi átt tal um þetta
við allmarga lækna og ætluðu
þeir að semja greinargerð um
málið, sem verið gæti grund-
völlur frekari umræðu á þess-
um fundi.
Landlæknir sendi félaginu
frumvarp til læknaskipunar-