Læknablaðið - 01.06.1957, Blaðsíða 8

34
LÆKNABLAÐIÐ
Krankenhaus í Berlín. Hann
fékk alm. lækningaleyfi í febr-
úar 1939 og var viðurkenndur
sérfræðingur í liáls- nef- og
eyrnasjúkdómum í apríl sama
ár. Settist liann þá að í Hafn-
arfirði og stundaði þar almenn-
ar lækningar með sérgrein
sinni til dauðadags.
Fyrstu árin, sem Theódór
stundaði hér lækningar, hafði
hann opna lækningastofu i
Keflavik, 2 daga í viku. Hygg ég
að hann hafi þá ekki húizt við
nægu verkefni fyrir sig hér í
Hafnarfirði til að hvrja með og
vitað sem var, að það yrðu mikil
þægindi fyrir suðurnesjahúa að
fá þangað lækni í hans sér-
grein. En það sýndi sig brátt,
að starfið var meira en hann
hafði ætlað. Stuðlaði að því
jöfnum höndum góð menntun
og hæfni ásamt aðlaðandi fram-
komu. Það varð líka raunin á,
að fyrir jafn samvizkusaman
lækni eins og Theódór var alla
tíð, þá varð lionum þetta ofraun.
Hann varð að hætta þessum
suðurferðum eftir rúm 2 ár, og
liygg ég, að heilsa lians liafi
aldrei borið þess bætur, hve
mikið hann lagði að sér þenn-
an tíma. Svo mikið er víst, að
eftir þetta var hann oftsinnis
frá starfi vegna sjúkleika og oft
sjúklingur á sjúkrahúsum hæði
innanlands og utan.
Theódór var gjörvilegur i
sjón, ósérhlifinn og samvizku-
samur i starfi og framkoma öll
mjög aðlaðandi. Hann var þvi
mjög ástsæll af sjúklingum sín-
um og raunar öllum þeim, sem
nokkur kynni höfðu af honum.
Flestar þær aðgerðir í sérgrein
hans, sem ekki voru brýnt að-
kallandi, biðu sjúklingar hans
með, er liann var veikur, þar til
hann gat aftur tekið til starfa;
svo ánægðir voru þeir með verk
hans. Þegar hann kom heim eft-
ir framhaldsnám sitt utanlands,
þá gerðist liann aðstoðarlæknir
minn um tíma. Var samstarf
okkar mjög náið alla tíð. Hann
var alltaf reiðuhúinn til að að-
stoða mig á spitalanum, hvort
heldur var að nóttu eða degi og
var gott að njóta aðstoðar hans.
Áreiðanlega hefur hann þó oft
verið lasinn þó ekki bæri á því
og maður af sérgæðingsskap
ekki veitti því þá athvgli sem
skyldi.
Theódór kvæntist Júlíönu Sig-
ríði Sólonsdóttur þ. 22. apríl
1935 og varð þeim þriggja barna
auðið. Konan og Iieimilið var
hans sterka stoð og athvarf enda
var heimilislifið til fyrirmyndar.
Heimilið og læknisstarfið áttu
hug lians allan, flest annað lét
hann sig litlu skipta.
Jarðarförin fór fram 25. jan.
að viðstöddu miklu fjölmenni
þrátt fyrir rnjög óhagstætt veð-
ur, enda var þá verið að kveðja
góðan dreng og góðan lækni.
Bjarni Snæbjörnsson,