Læknablaðið - 01.07.1957, Blaðsíða 16

54
LÆKNABLAÐIÐ
(JuLunLr Henediht;
iinn
Meningitis serosa
Erindi flutt í L. R. í jan. 1957.
Ileilahimnubólgu er venju-
lega skipt i þrjá flokka.
Einn þessara flokka er men-
ingitis serosa, sem einnig er
nefndur meningitis lvmphocy-
taria eða benigna eða aseptica.
t þessum sjúkdómi er mænu-
vökvinn ekki mjög frumurík-
ur, venjulega nokkrir tugir eða
nokkur hundruð fruma i hverj-
um rúm m.m. Alltaf er veruleg-
ur liluti frumanna einkjarna og
oftast mikill meiri hluti. Á
bráðasta stigi sjúkdómsins get-
ur þó stundum talsverður hluti
frumanna verið fjölkjarna-
frumur. Mænuvökvinn er oft-
ast tær, stundum örlítið skýj-
aður. Eggjahvítumagn mænu-
vökvans er eðlilegt eða lítil-
lega aukið. Sykurmagnið er
eðlilegt. Þiýstingur mænu-
vökvans er eðlilegur eða örlít-
ið hækkaður. Engar hakteríur
finnast i mænuvökvanum við
smásjárskoðun eða ræktun.
Orsakir: Venjulega stafar
meningitis serosa af veirum.
Getur þó einnig stafað af öðr-
um sóttkveikjum. T. d. geta
leptospira (icterohæmorrhag-
ica, canicola og pomona) vald-
ið meningitis serosa, og er hann
lalinn fylgifiskur mb. Weili i
10% tilfella.
Einnig má geta þess, að í-
gerðir í nánd við heilahimnur,
t. d. í miðeyra, proc. mast.,
sinus paranasales og heiia (ab-
scess), og jafnvel syfilis, geta
valdið ertingu á heilahimnum
og aukningu á einkjarnafrum-
um í mænuvökva.
Loks má nefna, að við men-
ingitis tuberculosa verður
aukning á einkjarnafrumum i
mænuvökva (en telst þó ekki
til men. serosa).
Meningitis serosa er skipt í
tvo aðalflokka.
Annar flokkurinn er menin-
gitis serosa primaria, sem or-
sakast venjulega af neurotrop-
veirum og er heilahimnubólga
aðaleinkenni sjúkdómsins. -—
Horfur góðar og venjulega eng-
in eftirköst.
Hinn flokkurinn er menin-
gitis eða meningo-encephalitis
secundaria, sem er fylgikvilli
ýmissa næmra sjúkdóma. Veir-
urnar, sem honum valda, eru
venjulega ekki neurotrop,
heldur dermotrop eða viscero-
trop. Encephalitis er þá oft á-
berandi einkenni.
Þær veirur, sem nú er vitað,