Læknablaðið - 15.07.1958, Page 23

LÆKNABLAÐIÐ
hjá 24 ára gömlum manni 12
árum eftir að hann varð fyrir
contusio cordis (Joachitn og
Mays)u). Hildebrandt10) grein-
ir frá 27 ára manni með aneur-
ysma cordis 18 árum eftir á-
verkann á hrjóstið. Hjá livorug-
um þessara sjúklinga fannst
önnur orsök fvrir aneurvsma.
Annar sjúldingurinn, 30 ára
maður, kom ekki til hjartarann-
sóknar fyrr en fjórum mánuð-
um eftir slysið. Fór þá eins og
oft vill verða, að við skoðun
fljótlega eftir slysið var hann
sendur í gigtarmeðferð vegna
vöðvaverkja þrátt fyrir kvart-
anir frá hjarta, svo sem hjart-
slátt, mæði og hjartaverk. Aren-
berg5) segir, að það séu mjög
fáir sjúklingar með tiltölulega
mikla brjóstáverka, sem gjörð
hafi verið á skoðun með sér-
stöku tilliti til hjartans, en aftur
á móti hafi þeir næstum undan-
tekningarlaust fengið gigtar-
meðferð (fysiotlierapi) langan
tíma. Af 250 sjúklingum hans
komu 36 til hjartaskoðunar 3—
18 mánuðum eftir slvsið, og lijá
aðeins tveim þeirra liafði verið
tekið línurit af hjarta áður. Þó
voru þetta sjúklingar, sem
höfðu orðið fvrir alvai'legustu
meiðslum.
Þar sem síðarnefndur sjúk-
lingur minn er ungur maður,
eru tiltölulega litlar likur til að
hann liafi, áður en hann varð
fyrir slysinu, haft nokkra cor-
onarsclerosis að ráði, þótt eng-
57
an veginn sé hægt að neita því
með öllu. Minnsta kosti hafði
hann engin einkenni um hjarta-
sjúkdóm, fvrr en eftir áverkann.
Frásögn hans er öll eðlileg og
ekki virðist liann gera mikið úr
slysinu. Það, sem mestu réði hjá
mér um mat á hjartasjúkdómi »
á þessum sjúklingi, var lækkun
um 1—1.5 mm á S-T2 hili og
S-Ts bili í línuriti eftir áreynslu,
og að þær hreytingar fundust
fjörum mánuðum eftir slysið.
Sést þá hezt, að áverkinn hefur
ekki verið lítill, því að ofan-
greindar línuritshreytingar liafa
„prognostiskt“ mun alvarlegra
gildi en T hreytingar einar sér.
Það mun viðurkennd staðreynd,
að skemmdir í hjartavöðva eru
minni eða „grynnri“ viðTbreyt-
ingar í línuriti heldur en við
S-T breytingar, sem eru merki
um „dýpri“ og alvarlegri hjarta-
vöðvaskemmdir, enda eru S-T
breytingarnar einkennandi fyr-
ir coronarthrombosis og eftir-
stöðvar hennar. Loks kemur það
til, að enn skuli vera S-T breyt-
ingar í linuriti þessa sjúklings
við seinni skoðun mína 16 mán-
uðum eftir slysið.
Við fvrstu skoðun mína á
sjúklingi þessum heyrðist stutt
systolískt óliljóð af 1. gráðu
vinstra megin við neðri iiluta
sternum. Ekki lieyrði ég það við
síðari skoðanir mínar. Þar sem
óhljóðið er ekki ákveðnara, má
deila um, livort styrkur er að
því við sjúkdómsgreininguna: