Læknablaðið - 15.07.1958, Síða 28

62
LÆKNABLAÐIÐ
nóvember 1939 segir hann
þó lausu liéraðinu, því þá
hafði hann fengið Humboldt-
styrk til framhaldsnáms, og
vildi ekki slá hendi á móti slíku
tækifæri. Hélt liann þá til Vin-
arborgar, og að lokinni dvöl
sinni þar hélt liann til Berlínar.
Þávarleiðin lokuð heim, en lion-
um bauðst aðstoðarlæknisstaða
við bæjarsjúkrahúsið í Branden-
burg, tók hann því, og var
þar næstu 5 árin. —- Þar
kvæntist hann Dr. phil Fridu
Edler frá Berlín, er þar var
menntaskólakennari. 1 Brand-
enburg hafði Bjarni mikið
að starfa, einkum var starf
hans erfitt i styrjaldarlokin,
þegar allt var í upplausn, og
her Bússa flæddi yfir. Voru þá
að lokum allir læknar deildar-
innar, er liann starfaði við, flún-
ir. eða horfnir. En skvldurækni
Bjarna og samvizkusemi var
svo mikil, að liann vildi ekki
fara, meðan hann taldi sig geta
orðið að liði. Þar kom þó að
lokum, að þau hjónin ákváðu
að yfirgefa heimili sitt og
venzlafólk og leitast við að kom-
ast til Islands. Héldu þau vestur
á lióginn, og náðu loks sain-
bandi við aðra íslendinga, sem
líkt var ástatt um, og komust
lieim. Má nærri geta, hve þetta
liefur gengið nærri eins við-
kvæmum og tilfinninganæmum
manni og hann var, þó að hann
talaði ekki oft um það.
Eftir heimkomuna í okt.
1945, var hann settur iiéraðs-
læknir í Búðardal og gegndi því
þar til hann var ráðinn sjúkra-
hússlæknir á Isafirði 1946. Þar
átti hann vini og kunningja frá
fyrri tíð og aflaði sér brátt vin-
sælda og virðingar fyrir prúð-
mennsku og lipurð við sjúk-
linga, ásamt skyldurækni og
samvizkusemi í starfi. Sam-
vinna bans við kollegana á ísa-
firði og í nágrenninu var með
ágætum.
Þau hjónin bjuggu vel um
sig á ísafh'ði og eignuðust þar
ágætt heimili. Þegar liið nýja
sjúkrahús Keflavíkur tók til
starfa 1954, lét Bjarni tilleiðast
að fara þangað og taka að sér
forstöðu sjúkrahússins. Þar
vann hann með liéraðsbúum að
því, að þetta langþráða áhuga-
mál þeirra rættist. Það er ótrú-
lega mikils virði fyrir fólk að
vita, að viðeigandi hjálp eða
meðferð er við hendina, ef slys
eða bráða sjúkdóma ber að
hönduin. Ég veit, að samverka-
mönnum Bjarna í Keflavík
finnst skarð fyrir skildi við hið
skyndilega og óvænta fráfall
lians. En sárastur er þó söknuð-
ur eftirlifandi konu hans, sem
yfirgaf land sitt og þjóð og
fylgdi lionum liingað.
Hann er horfinn okkar sjón-
um, en við munum lengi muna
góðan dreng, sem eigi vildi
vamm sitt vita.
Kjartan J. Jóhannsson.