Læknablaðið - 01.09.1960, Qupperneq 23

LÆKNABLAÐIÐ
103
eru teknir í þessar aðgerðir,
flokkun aðgerðanna og árangri,
ásamt fylgikvillum. Þá mun
ég birta skýrslur (statistics) yf-
ir sams konar aðgerðir, gerðar
í stórum sjúkrahúsum, bæði á
Norðurlöndum og i Ameríku,
og mun ég gera samanburð á
áfrangri, þar sem því verður
við komið. Margar af þessum
skýrslum eru villandi, því að
sumir liafa þann leiða vana að
birta aðeins þau tilfelli, þegar
þeir bafa náð góðum árangri,
en sleppa hinum. Ég lief hins
vegar valið þann kostinn að
taka allar þessar aðgerðir sam-
an. Ég beld það sé fróðlegra
og s>rni okkur betur, hvað unnt
sé að gera fyrir þessa sjúklinga.
Aðgerðirnar má svo flokka nið-
ur og á þann liátt bera þær sam-
an við árangur annars staðar.
Ég hef skipt þessum sjúkling-
um niður í tvo flokka, primer
tilfelli og secunder. 1 fyrri
flokkinn koma þeir sjúklingar,
sem liafa ekki fengið neina með-
ferð áður nema lyfjagjöf. Þetta
eru þó ekki allt fersk tilfelli,
heldurerum aðræða allmörg re-
sidiv. Til hins flokksins, secund-
eru tilfellanna, teljast þeir sjúkl-
ingar, sem hafa fengið aðra
meðferð en lyfjagjöf og þar með
talin loftbrjóstsmeðferð (pneu-
mothorax artificialis).
Ástæðan fyrir því, að ég dreg
sjúklingana þannig í dilka, er
sú, að það er ekkert sambæri-
legt að gera aðgerð á þessum
tveim flokkum. Fylgikvillar eru
algengari eftir aðgerðir hjá sec-
underu tilfellunum og dauðsföll
af völdum aðgei-ða tíðari.
Þessari skiptingu fylgja fæst-
ir læknar í skýrslum sínum, og
er því erfiðara að átta sig á
þeim en ella. Einstaka skurð-
læknir gengur jafnvel svo langt
að hirta eingöngu árangurinn
við aðgerðirnar á primeru sjúkl-
ingunum, en halda hinum leynd-
um. í þessu sambandi langar
mig til að minnast á ummæli
dr. Norman Wilsons um þetta,
en þau komu fram, þegar deilt
var um skýrslu Chamberlains
einmitt vegna þessa. Wilson
sagði, að ihargir gætu státað af
ágætum árangri við aðgerð á
primerum tilfellum, með fáum
dauðsföllum og 94—96% full-
læknaðra, en þeir, sem þyrftu
að glíma við mikið af secunder-
um tilfellum, mættu vera
ánægðir með 50% hata og yrðu
að sætta sig við mun fleiri
dauðsföll.
Nú kunna einhverjir að álíta,
að ekki geti spillt mikið fyrir
við resectio, þó að sjúklingar
hafi fengið loftbrjóstmeðferð.
Þetta er ekki rétt. Aðgerðin tek-
ur venjulega miklu lengri tíma
og er erfiðari vegna samvaxta,
en er þó ekki ógerleg. Sumir
lungnaskurðlæknar ganga þó
svo langt að taka ekki til að-
gerðar þá sjúklinga, sem hafa
liaft loftbrjóst. Fylgikvillar eftir
resectio eru giVnilega algeng-