Læknablaðið - 01.09.1960, Síða 30

110
LÆKNABLAÐIÐ
dagínn eftir úr hjartabilun og
sennilega lungnabólgu, en
krufning fékkst ekki gerð.
Annar sjúklingurinn var 47
ára gömul kona, sem liafði ver-
ið berklaveik í 11 ár, legið þrjú
ár á liæli, en auk þess legiS
mikið lieima. Hún var smitandi
og öll lyf óvirk orSin. Röntgen-
myndir sýndu alveg ónýtt
vinstra lunga, en bægra lungaS
lieilbrigt. Ilún bafSi veriS tox-
ísk öSru bverju og átti, aS áliti
lyflækna, skammt eftir, ef ekki
yrSi unnt aS bjarga lienni meS
aSgerð. Línurit var talið eSli-
legt, en sjúklingur liafSi mjög
litla „cardio-respiratoriska re-
serve“ og var mæSinn i hvíld.
GerS var pneumonectomi, og
var þaS mjög erfiS aSgerð. Kon-
unni heilsaðisl sæmilega fyrsta
sólarhringinn eftir aðgerðina,
en þá fór ástandiS að versna,
mikil tacliycardia og tachvpnea
og sjúklingur blánaði upp.
Ástand smáversnaði ogsjúkling-
urinn dó á þriðja sólarhring.
Sections diagnosis: Pneumonia
liypostatica, fibrosis et mvode-
generatio cordis, mvocarditis,
pericarditis adhesiva, bæmo-
stasis organorum per magna.
Ekkert atliugavert á aðgerðar-
svæði.
Þriðji sjúklingurinn var 52
ára karlmaður, sem háfði verið
berklaveikur í 18 ár, þar af 15
ár á berklahæli. Hann tiafði bafl
útbreiddan sjúkdóm báðum
megin. Gerð liafði verið sjö
rifja plastic vinstra megin, en
sj úklingurinn var áfram smit-
andi. Var álitið, að það væri
frá bægra lunga, en i efra liluta
þess sáust miklar breytingar á
röntgenmynd. Eina batavon
þessa sjúklings var, ef unnt væri
að nema burt skemmdina.
Tboracoplastic var talin til-
gangslaus, bæði bjá þessum
sjúklingi ogbinum tveim, vegna
þess að um svona gamlan og
örvefsmyndandi sjúkdóm var
að ræða. Einnig var öndunarþol
þeirra allra svo lítið, að þeir
befðu ekki af þeim ástæðum
þolað stóra plastic. Einnig þessi
sjúklingur var móður í hvíld.
Gerð var lobectomia superior
el resectio segmenti superioris
lobi inf. Þetta var löng og erfið
aðgerð. Sjúklingnum var ekki
treyst i samtímis plastic, sem
befði verið æskilegt að gera.
Sjúklingurinn var allþungt
haldinn fvrstu dagana eftir að-
gerðina, en smábresstist svo og
gat verið án súrefnis á sjöunda
degi. En röntgenmyndir sýndu,
að lungað, sem eftir var skilið
bægra megin, fvllti ekki alveg
út í brjóstliolið. Ekki var þó
sjúklingur við svo góða beilsu,
að þorandi þætti að gera plastic
til þess að evða þessu loftrúmi,
enda ekki vonlaust, að komizt
yrði hjá því. Nokkru seinna
versnaði líðan sjúklings, Iiiti
bækkaði og fljótt komu ein-
kenni um BP fistulu. Sjúkling-
urinn var tekinn i aðgerð á ný,