Læknablaðið - 01.09.1960, Síða 66
134
LÆKNABLAÐIÐ
eíróóon ,
Eftiiiit með
Dicnmarol-meðferð
Erindi flutt á þingi Lœknafélags íslands 25. júní 1959.
Þegar kerfisbundin sega-
varnameöferð hófst i Landspít-
alanum (í marz 1956), varð di-
cumarol (bishydroxycumarin)
fyrir valinu vegna þess, að lyf-
ið mátti teljast þrautreynt og
fylgikvillar mjög fátíðir, þegar
frá eru taldar blæðingar. En
ldæðingarliætta lilýtur að fylgja
öllum þeim lyfjum í notkun,
sem bafa sams konar ábrif eða
valda nægilegri storknunartöf,
til þess að draga úr hættu á
segamyndun.
Birt höfðu verið tilfelli af
kirnikornalirapi (agranulocyt-
osis)1), sem plienvlindandion-
lyf voru talin völd að, og réð
21. Report of Working Party to
Medical Research Council, Brit.
Med. Journal, 1959, March, 803
—810.
22. Toohey, M.: Brit. Med. Journai,
Aug. 1958, 473—475.
23. Gilchrist, A. R. & Tulloch, J. A.:
Brit. Med. Journal, Sept. 1954,
Vol. II, 726—734.
24. Nissen, N. J. & Lindeneg, O.:
Acta med. scand., vol. 163, fasc.
6, 1959, 495—505.
25. Peyman, M. A.: Acta med.
scand., supplem. 339, vol. 162, 7.
það mestu um, að lijá þeim
lyfjum var sneitt. Marcumar
þótti óþarflega langvirkt, og
þarf þá oft að gefa sjúkling-
unum k-vítamín, ef protrombin
befur lækkað um of, og verð-
ur þá ruglingslegri lyfjagjöfin
til notkunar utan sjúkrabúss.
Protromlnn-proconvertin-
lækkunin í blóði sjúklinganna
er mæld með svonefndri p-p-að-
ferð (Owren og Aas 1951),-)
sem ég bef áður gert nokkra
grein fvrir í Læknablaðinu3).
Undantekningarlítið var Ieitazt
við að halda p-p-gildinu milli
10—30% af eðlilegu protrom-
bin-proconvertin-gildi.
26. Duguid, J. B.: Lancet, May
1954.
27. Leitner: Z. A.: Lancet, 1954,
vol. 1, 1078.
28. Daw, R. H.: Lancet, 1954, vol.
1, 1078 & 1351.
29. Lawson, MacDonald & Edgill:
Lancet, May 1959, vol. 1, 1115
—1118.
30. Circulation, Jan. 1959, vol. XIX,
No. 1, 73—129.
31. Nichol, Sterling, E. o. fl.: Ann.
int. med., vol. 50, No. 5, 1159
—1173, 1959.