Læknablaðið - 01.04.1970, Blaðsíða 19

LÆKNABLAÐIÐ
43
promontorium. Hvarf þvagleiðarinn inn í þelta harða örvefs-
þykkni, og var engin leið talin að losa þvagleiðarann úr því. Líf-
himnan var opnuð, og fundust þar örvefsbreytingar í omentum,
duodenum og einnig þykk bandvefskápa kringum neðri hluta
ósæðar og báðar iliaca externa. Enginn vökvi var í kviðarholi.
Vefjasýni var tekið á fimm stöðum úr þessum örvef, og sýndi
smásjárrannsókn bandvefsbreytingar með mjög grófum kollagen-
bandvef, sem á mörgum stöðum var ummyndaður í hart liyalin.
Umhverfis æðar var aðallega íferð af lymphu- og plasmafrumum,
svo og fituvefur, sem var gegnumdreginn af grófum bandvefs-
flákum. Kreatinin varð eðlilegt á nokkrum dögum, og hinn 16.4.
er nephrostomiuleggurinn dreginn v. megin, eftir að „antegrad'4
pyelografia hafði sýnt fyrirstöðulaust rennsli frá nýra og niður
í blöðru. Smám saman kom æ minna þvagmagn gegnum nephro-
stomiulegginn b. megin, og „antegrad“ pyelografia þeim megin
sýndi nokkuð eðlilega mynd cg engar þvagrennslishindranir, og
var því leggurinn dreginn. Ilafði konan eí'tir það engin einkenni
frá nýrum, og mánuði seinna sýndi i.v.p. eðlilegan útskilnað og
engar afrennslishindranir.
Ilh. hafði allan tímann tilhneigingu til að lækka hjá sjúklingn-
um, þar til skömmu fyrir brottför, að það fór að hækka og hélzt
síðan stöðugt. Sökk, sem var 120 mm/klst. við komu, var lengi
vel hátt, en lækkaði síðan og varð lægst 25 mm/klst. Við allar
röntgenrannsóknir með skuggaefni fékk hún kölduköst og hita-
bækkun, en það stóð stutt.
Um sjö mánuðum eftir, að hún var fyrst tekin inn, byrjuðu
óþægindi frá meltingarfærum, sem hraðversnuðu, og við maga-
röntgenrannsókn kom í Ijós cancer ventriculi. Við skoðunax*að-
gerð kom í Ijós, að hún var með óskurðtækt krabbamein í maga
og auk jxess meinvörp. Sjúklingur lézt þrem mánuðum síðar. Við
krufningu kom í ljós, að mestallur maginn var stífur orðinn af
æxlisvexti, og meinvörp fundust viða í kviðarholi og í hi’ygg. Við
smásjárskoðmi fannst rnjög lágþroska krabhamein og talið, að
uppruninn væri adenocai’cinonxa venti’iculi.
SJÚKDÓMSMYND
Einkenni frá þvagfæi'xxm eiga sér oft langan aðdraganda, vik-
ur eða jafnvel mánuði. Algengasta sjúkdómsmyndin er almenn
vanlíðan, þreyta, slajipleiki og mjög oft bakverkur, en síðan bæt-
ast við staðbundin einkenni fi*á ti-actus urogenitalis, en einnig
gjanian frá öði’um líffærum í kvið og jafnvel brjóstholi,