Læknablaðið - 01.04.1970, Blaðsíða 23

LÆKNABLAÐIÐ
47
Röntgenrannsóknir. I.v.p. sýnir lélegan útskilnað og tæmingu
með útvíkkmi öðrum eða báðum megin. Þrengingin á þvagleiðar-
anum er iöulega keilulaga og getur verið, hvar sem er á leið frá
nýrum að blöðru, en mun vera langalgengust, þar sem þvagleiðar-
inn mætir iliaca-æðunum og hverfur inn í örvefsþykknið. Þvag-
leiðarinn er oftast færður að miðlínu, og álita margir, að það sé
sérkennandi fyrir sjúkdóminn. „Retrograd“ pyelografia getur veitt
upplýsingar, þegar því verður við komið, (sjá síðar). Lymphangio-
grafia getur verið til lijálpar, ef hún er jákvæð, þ.e.a.s. sú rann-
sókn útilokar engan veginn, að um R.F. sé að ræða, ef hún er
neikvæð (Suby2c).
Blöðruspeglun sýnir í langflestum tilvikum eðlilega mynd.
Við sundurgreiningu þarf að Iiafa í lmga staðbundin æxli eða
meinvörp, svo sem frá blöðruhálskirtli, þvagl)löðru, leghálsi, maga
og ristli. Enn fremur má telja endometriosis, ileitis terminalis,
þrengsli af öðrum orsökum í þvagleiðurum, steina, gerlabólgur,
afbrigðilegar æðar, æðagúl])a meðal þeirra kvilla, sem greina þarf
frá R.F.
Afturkippur (recurrence) er ekki óalgengur og oft eftir marga
mánuði eða jafnvel ár.
LÍFFÆRAMEINAFRÆÐI
Hið sýnilega bandvefsþykkni getur orðið allt að 6 cm að þykkt
og er oftast að finna kringum stóru æðarnar, þar sem þvagleiðar-
inn liggur yfir iliaca externa. Breytingarnar teygja sig út til hlið-
ar og umlykja þá vef bak við kviðarliolshimnu, en finnst einnig
innan lífhimnu og brjósthimnu. Ekki er óalgengt, að örvefur finn-
ist í omentum, duodenum og pancreas svo og kringum neðri hluta
colon sigmoideum og rectum. Þvagleiðaraveggurinn er oftast laus
við örvefsmyndun, þó í einstaka tilfellum einnig undirlagður
(Raper23).
Við smásjárskoðun finnast „non-specifikar“ bólgu- og band-
vefsbreytingar, sem ekki eru hulstraðar, ýmist nýjar eða eldri.
örvefsmyndunin byrjar að öllum líkindum nálægt miðju, kring-
um stóru æðarnar, og fikrar sig jiaðan út til hliða. Catino sýndi
fram á þetta,5 þ.e.a.s. fann við miðju þéttan, hreinan glæruvef
með mjög fáum fibroblöstum, en aftur á móti nijög þéttum
collagen bandvef og þykkum, sundruðum, teygjanlegum þráðum.
En sá hluti, sem til hliðar var, var mjúkur, laus örvefur og inni-
hélt fjöldann allan af lymphufrumum, fibroblöstum, einstökum
eosinofilum, makrofögum og mastfrumum. Einnig voru í þessum