Læknablaðið - 01.02.1973, Qupperneq 62

34
LÆKNABLAÐIÐ
Leihbein.ingar fyrir greinaböfunda
Fræðilegar greinar í Læknablaðið skulu
sendar ritstjórn Læknablaðsins, Domus
Medica, Reykjavík.
Læknablaðið birtir vísindalegar greinar
um öll svið læknisfræðinnar, hvort sem
þær eru byggðar á eigin athugunum og
rannsóknum eða samantekt á annarra
reynslu, bæði yfirlits- og fræðslugreinar.
Þá eru og birtar styttri athugasemdir og
lesendabréf.
Greinar skulu uppbyggðar á skýran
hátt. Tilgangur greinarinnar skal skýrt
tekinn fram í inngangi. Athugunum og
rannsóknum höfundar skal haldið sér í
kafla. Oft hæfir að ræða síðan niðurstöður
höfundar og bera saman við fyrri þekk-
ingu um sama efni. Að lokum skulu niður-
stöður dregnar saman við fyrri þekkingu
um sama efni. Að lokum skulu niðurstöður
dregnar. Öllum greinum byggðum á eigin
reynslu höfundar skal fylgja efniságrip
(summary) á ensku.
Handrit skulu vera vélrituð, helzt í
tveimur eintökum, með breiðri (ca. 5 cm.)
spássíu og tvöföldu línubili. Handritið skal
vera snyrtilegt og hreint; leiðréttingar
skulu vera greinilegar. Þá hluta handrits,
sem prenta á með smáletri (petit) (sjúk-
dómslýsingar, aðgerðir o. fl.) á að skrifa
með sarna línubili, en merkja greinilega á
spássíu.
Greinartitill skal vera stuttur, en skýr,
og lýsa viðfangsefni greinarinnar. Stund-
um er betra að hafa undirtitil. Inniheldur
aðaltitill þá eitt eða fleiri lykilorð, sem
nauðsynleg eru til réttrar færslu greinar-
innar í spjaldskrá. Undir titil greinarinnar
setur svo höfundur nafn sitt og ef til vill
nafn stofnunar þeirrar, þar sem að grein-
inni hefur verið unnið.
Töflur spara oft langt mál í texta og
ætti ekki að nauðsynjalausu að endurtaka
í texta þær upplýsingar, sem í töflum
standa. Töflur skulu hafðar eins einfaldar
og skýrar og unnt er. Hver tafla skal
skrifuð sér á blað, og þær skulu tölusettar
í þeirri röð, sem um þær er rætt í texta.
Töflur mega hafa titil, og þeim skal fylgja
stuttur skýringatexti, svo að skilja megi
þær án þess að lesa greinartexta. í hand-
riti skal merkja á spássíu, hvar staðsetja
á hverja töflu.
Myndir skal velja með kostgæfni, og
forðast ber að ofhlaða greinar með mynd-
um. Ljósmyndir skulu vera skýrar og
verða að þola nauðsynlega smækkun. Línu-
rit og teikningar verða að vera skýrar og
snyrtilegar og teiknaðar með tússi á hálf-
gegnsæjan pappír. Höfundur verður að
yfirvega, hvort línurit eða töflur skýri
mál hans betur. Myndir skulu tölusettar
í þeirri röð, sem þær eru ræddar í grein-
inni. Ekki skal líma myndirnar á blað, en
á bak þeirra skal límdur miði með mynd-
númeri og nafni höfundar. Ekki má skrifa
á bak myndanna sjálfra. Hverri mynd skal
fylgja stuttur skýringatexti. Myndatexta
skal skrifa sér á blað. í handrit skal
merkja á spássíu, hvar staðsetja á myndir.
Myndum, sem ekki eru runnar frá höfundi
sjálfum, skal fylgja skýring á uppruna
þeirra.
Heimildir skal skrifa á sérstakt blað.
Leitast skal við að tilfæra aðeins heimild-
ir, sem máli skipta. í texta er vísað til
heimilda með tölustöfum. Dæmi: „Því er
haldið fram1 5 7 að“ o. s. frv., eða „Johnson
og Smith0 telja, að“ o. s. frv. í greinarlok
fylgi listi með yfirskriftinni: Heimildir.
Heimildum er þar raðað í stafrófsröð höf-
unda með áframhaldandi tölusetningu.
Skulu nú færð nokkur dæmi um mis-
munandi uppruna heimilda.
a) Tímarit.
Alexander, B. & Goldstein, R. Dual
hemostatic defect in pseudohemophilia.
J. Clin. Invest. 32:551. 1963.
eða:
Jensson, Ó. & Wallett, L. H. Von Wille-
brand’s disease in an Icelandic family.
Acta MecL. Scand. 187:229. 1970.
Heiti tímarita eru stytt samkvæmt