Fréttatíminn - 10.12.2010, Qupperneq 31

Fantagóð saga úr íslensku sjávarplássi þar sem
lífið virðist við fyrstu sýn ganga sinn vanagang.
En undir yfirborðinu ólgar allt af ástríðum og
átökum um eignir, völd og hjörtu mannanna.
Heillandi bók eftir Ólaf Hauk Símonarson.
SKRUDDA.IS
Einstök mynd úr íslensku sjávarþorpi.
Míkrókosmos sem manni finnst maður þekkja.
Bók sem þú leggur ekki frá þér.
– Sigurður G. Tómasson, ÍNN
Stíll Ólafs er léttleikandi, flæðið gott og hann
skiptir á milli kersknislegra athugasemda og
alvarlegri undirtóns með hægð.
– Arnar Eggert Thoroddsen, Mbl.
Ómældur fróðleikur um nærri 400 skála á Íslandi.
Frábær leiðarvísir um landið og nauðsynleg öllum
sem vilja þekkja Ísland.
Greinargóðar leiðarlýsingar eru að skálunum og víða
er sagt frá náttúruperlum í nágrenni þeirra.
Sérlega gagnleg handbók fyrir alla þá sem ferðast
um fjöll og firnindi, göngugarpa, hestamenn og
ökuþóra.
... framtak Jóns G. er frábært og ljóst að ekki er kastað
til höndum við verkið. ... óneitanlega mikill fengur fyrir
ferðalanga þegar óbyggðirnar kalla.
– Kristján Hrafn Guðmundsson, DV
feluleikurinn. Við áttum ekki pen-
inga og leituðum til Ráðgjafarstofu
heimilanna. Ábyrgðin á fjármálun-
um voru í mínum höndum en hann
vann. Við áttum að skammta okkur
peninga í mat og ég fór að fela kvitt-
anir, henda þeim og umbúðum svo
að át mitt kæmist ekki upp,“ segir
hún
„Við buðum fólki í mat. Í boði var
kjúklingur og ég horfði á vin minn
naga af beinum og henda frá sér
hálfétnum. Ég fór í ruslatunnuna til
að bjarga þessum leifum og át. Ég
gerði mér enga grein fyrir því hvað
var að gerast, enda hamaðist ég í
ræktinni og fór á fastandi maga –
fór svo heim aftur og borðaði með
góðri samvisku. Ég át þvílíkt. Þetta
var fyrir svona sex árum.“
Þegar slitnaði upp úr sambandinu
átti hún það til að elda 500 g nauta-
steik fyrir sig eina með ekta berna-
issósu, kartöflum, gúmmulaði „og
sat ein í minni gæðastund. Enginn
vissi og ég borðaði yfir tómleikan-
um og einmanaleikanum. Ég átti
alltaf tveggja lítra kók í ísskápnum.
Drakk það í lítravís.“ Í huga hennar
hafði lausnin fram að því alltaf verið
í vendipunktum. Allt myndi lagast
þegar hún losnaði úr sambandinu
og allt myndi lagast þegar hún
kynntist hinum fullkomna manni.
„Svo kynntist ég eiginmanni mín-
um í gegnum tólf spora samtökin
[fyrir aðstandendur áfengissjúk-
linga]. Ég hefði örugglega aldrei
valið hann nema vegna þess að ég
var búin að bæta sjálfsmyndina þótt
ég hefði ekki enn náð stjórn á mat-
aræðinu. Hann var í hjálparsveit,
gekk á Akrafjall einu sinni í viku,
átti mótorhjól – mikill útivistarmað-
ur. Ég hefði aldrei litið við honum
hér áður, því hann var ekki í neinni
dramatík. Áður fann ég öryggi í til-
finningaróti kærastanna, gat hjálp-
að þeim og þurfti ekki að horfa á
mig. Fyrrum sambýlismaður minn
átti til dæmis ekki fjölskyldu – þar
kom ég sterk inn, ætlaði að vera fjöl-
skylda hans og bjarga lífi hans, sem
ég gat ekki.“
Nærðist á ástinni og féll
Í nýju sambandi grenntist Lára.
„Ég lifði á ástinni. Við kynntumst
í vetrarlok og sumarið var æðislegt
en um jólin, þegar við vorum búin
að vera saman í sex mánuði og hann
búinn að kynnast mér, helltist óör-
yggið yfir mig. Ég sá þar þó að ég
færi nú ekki að flýja – hann elskaði
mig, þótt hann hefði kynnst mér, og
matarfíknin fór að tikka aftur inn.“
Hún fékk ostakörfu þá um jólin
og sat þrútin eftir jólamatinn við át
á afgöngum og ostum og fór út til
að viðra hundinn til að friða sam-
viskuna þegar vinnufélagar manns-
ins hennar buðu þeim í mat. „Hann
mátti alls ekki vita hvað ég hefði
gúffað í mig um morguninn. Ég fór
því í grillveisluna og borðaði ennþá
meira – eins og ég hefði ekki borðað
neitt þann daginn. Ég fór í vinnuna
og leið illa og fór með puttann nið-
ur í kok og ældi og fann svakalega
vellíðunartilfinningu og varð ég
heltekin ótta. Þessi jól fyrir þremur
árum, sem áttu að vera þau bestu;
komin með fullkominn mann, íbúð
og úr skuldavanda fortíðarinnar,
urðu þau ömurlegustu. Allt var í
lagi, en ég hafði enga stjórn á mat-
aræðinu. Þarna fór ég að hugsa að
ég yrði að gera eitthvað í mínum
málum,“ segir Lára.
„Ég vissi af fyrri reynslu af
tólf spora samtökum að þau
virkuðu og trúði á að þau gætu
hjálpað mér. Í byrjun janúar fyrir
þremur árum fór ég því í samtök
fyrir matarfíkla.“ Veröld hennar
hrundi þó þegar viðurkenningin
sem hún hafði alltaf óskað frá
föður sínum var í höfn. „Ég var
alltaf að reyna að knýja frá hon-
um eitthvað sem hann gat ekki
veitt mér,“ segir hún. Við and-
lát föðurbróður síns hafi hann
sóst eftir því að hafa hana með sér á
kistulagninguna. „Hann sagði ekk-
ert og grét ekki en tók í hönd mína
og ég áttaði mig á að þarna hefði
ég fengið viðurkenninguna sem
ég alltaf þráði. Veröld mín hrundi.
Ég höndlaði hana engan veginn og
átið jókst. Við matarborðið skófl-
aði ég hálfum kjúklingi á diskinn
– og meðlæti með. Maðurinn minn
spurði kurteislega: „Ég sé ekki eftir
matnum en gerir þú þér grein fyr-
ir því að matarskammtarnir duga
ekki fyrir fjölskylduna eins og þeir
gerðu?“ Ég hvæsti, en sá þarna að
það dugði mér ekki að setja einu
sinni á diskinn. Ég fór því að for-
dæmi frænku minnar og vigtaði og
mældi allan mat ofan í mig.“
Lára segir að á fyrsta fundi sínum
hjá nýjum tólf spora samtökum hafi
hún hitt fyrir grannt fólk. „Þarna
heyrði ég fólk segja mér að það væri
búið að missa 70-60-50 kíló. Það
gaf mér von um að til væri lausn á
þessari vanlíðan minni,“ segir hún.
„Auðvitað fór ég þarna fyrst inn til
að grennast en í dag er það bónus-
inn því andlega líðanin er svo miklu
betri. Ég gæti alveg sæst á 100 kg,
liði mér eins og mér líður nú og ég
lært að þekkja tilfinningarnar sem
kalla fram löngun í kökur og súkk-
ulaði.“
Auk þess að vera löngu hætt
að reykja hefur Lára nú verið án
þunglyndislyfja í rúm sex ár. Hún
horfir fram á bjarta tíma. „Ég er
löngu hætt að flýja því ég hef lært
að vandinn fylgir mér. Ég er komin
í kjörþyngd og ætla að halda mér
þar. Púkinn á öxlinni á mér má
ekki segja mér að ég geti tekist á
við vandann ein og óstudd. Ég þarf
að vera vakandi og má aldrei gleyma
að ég er matarfíkill.“ -gag
Lára Bryndís með eiginmanni sínum Braga Þór í mars 2007 (til vinstri) og rétt fyrir
jól 2006 (til hægri).
úttekt 31 Helgin 10.-12. desember 2010