Læknablaðið - 15.11.1984, Blaðsíða 53

LÆKNABLADIÐ
311
skrái sig hjá hinum nýju læknum nú í desem-
ber.
í læknalögum eru ákvæði um, með hvaða
hætti læknum er heimilt að kynna sig og
starfsemi sína. Stjórn L.Í. er þeirrar skoðunar,
að hefðu læknarnir staðið fyrir þeirri kynn-
ingu, sem fram fór á Heilsugæzlunni í Garða-
bæ, væri um brot á læknalögum að ræða og
málið því fordæmi, ef löglegt yrði talið, fyrir
því, að hagsmunaaðilar kynni og auglýsi
ákveðna lækna eða stofnanir. Að höfðu sam-
ráði við L.R. var málið lagt fyrir landlækni,
og í svarbréfi hans segir:
»Eftir að hafa kynnt mér gögn þessa máls,
er ég sammála þeirri skoðun Læknafélags
íslands, að hefðu læknarnir staðið fyrir um-
ræddri kynningu væri um brot á læknalögum
að ræða. Ekkert hefur komið fram sem bendir
til þess að þeir hafi átt beina aðild að
kynningunni. Hér virðist því um að ræða
einhliða aðgerðir af hálfu bæjaryfirvalda í
Garðabæ. í því tilviki er það jafnframt mikið
álitamál hvort bæjaryfirvöld hafi brotið gegn
lögum eða reglugerðum.«
f>ar sem ekki hafði fengizt niðurstaða, sendi
stjórnin erindið til heilbrigðis- og trygginga-
málaráðuneytis með ósk um, »að ráðuneytið
geri gangskör að því að fá úr því skorið, hvar
mörk heimilar og óheimilar kynningar annarra
en lækna á lækningastarfsemi þeirra liggja.«
Svar ráðuneytisins var svohljóðandi:
»Ráðuneytið telur að slík mörk verði ein-
göngu mörkuð eftir dómstólaleiðum og þá
tæþlega svo, að fram fáist almenn og algild
regla. í umræddu máli liggur ekki fyrir ráðu-
neytinu kæra um brot á læknalögum né öðr-
um lögum. Mun því ekkert verða frekar
aðhafst að svo stöddu.«
í framhaldi af þessu máli leggur stjórn L.í.
fyrir aðalfundinn tillögu um áskorun á ráð-
herra að gangast fyrir breytingu á umræddum
ákvæðum læknalaga.
11. Sérfrædiréttindi í fleiri en einni sérgrein.
Samkvæmt reglugerð um sérfræðileyfi, nr.
39/1970, getur enginn læknir »hlotið sérfræði-
leyfi nema í einni grein læknisfræði«. Frá
þessu eru þó tilteknar undantekningar.
Vegna þessa ákvæðis hafa nokkrir læknar
orðið að afsala sér áður fenginni sérfræðivið-
urkenningu til þess að geta fengið viðurkenn-
ingu í nýrri grein. Einn læknir hefur ítrekað
kvartað undan þessu við félagið. Það varð til
þess, að Læknafélag íslands leitaði álits heil-
brigðis- og tryggingamálaráðuneytisins. í bréfi
L.í. segir m.a.:
»Stjórn Læknafélags íslands telur reglugerð-
ina að þessu leyti ganga lengra en lögin, sem
leggja megin áherzlu á mat á sérfræðinámi, og
því vafasamt, hvort ákvæði hennar stenzt.
Óskað er eftir áliti ráðuneytisins á þessu atriði,
og þá á hvaða lagaákvæðum reglugerðará-
kvæðið byggir.«
í svarbréfi ráðuneytisins segir:
»Eftir því sem ráðuneytið hefur komist næst
eru ákvæði þessa efnis sem upþhaflega eru
sett í reglugerð nr. 136/1961 komin til vegna
tilmæla frá Læknadeild Háskóla íslands, og
munu rökin hafa verið þau í upphafi, að
læknum væri ómögulegt að stunda eða halda
sér við í fleiri sérgreinum heldur en einni. Með
þeim breytingum sem gerðar voru 1970 er þó
fallið frá þessu sem undantekningarlausri aðal-
reglu, þar sem viðurkenndar eru ákveðnar
hliðargreinar. Á þeim rúmu 20 árum sem
ákvæði þessa efnis hafa verið í gildi hefur
ráðuneyti heilbrigðismála ekki borist nein
kvörtun, fyrr en með áður tilvitnuðu erindi
yðar. Virðast læknar hafa litið á þessa reglu
sem sjálfsagða. Ráðuneytið er þeirrar skoð-
unar, að vafasamt sé að heimilt sé að setja
ákvæði sem þetta í reglugerð án ótvíræðrar
heimildar í lögum. Hins vegar hefir ákvæði
þessa efnis verið í reglugerð í rúm 20 ár og því
verið framfylgt mótmælalaust allan þennan
tíma. Ráðuneytið er því þeirrar skoðunar að
hér hafi skapast svo rík venja, að henni verði
ekki rutt úr vegi nema með lagabreytingu.
Væntir ráðuneytið þess að tekin verði afstaða
til slíkra breytinga við endurskoðun læknalaga
sem stendur fyrir dyrum.«
Að fengnu svari ráðuneytisins leitaði stjórn-
in álits 18 sérgreinafélaga og sendi þeim ljósrit
af bréfum L.Í. og ráðuneytisins. Svör bárust frá
10 félögum. Eitt félagið taldi ástæðu til að
rýmka undanteikningarheimildir í reglugerð-
inni, en 9 félög töldu ekki ástæðu til breyt-
inga. Stjórnin ákvað með hliðsjón af áliti sér-
greinafélaganna að gera ekkert frekar í máli nu.
Kjaramál
Adalkjarasamningur B.H.M. Þann 18. febrúar
sl. var gerður nýr aðalkjarasamningur milli
launamálaráðs B.H.M. og fjármálaráðherra
fyrir næsta samningstímabil, sem skv. lögum
var 2 ár, þ.e. frá 1. marz 1984 til 28. febrúar
1986. Einu breytingarnar frá fyrri samningi
voru 4.5% launahækkun þann 1. marz og