Læknablaðið : fylgirit - 01.09.1977, Qupperneq 12

6
gætu lzLkamlegt eða andlegt viðnám nokkurrar mannveru, nema rétt-
mætar seu 1 lækninga-eÖa heilsuverndarskyni í þágu sjúklings.
LÆKNI ER SÆMST að birta aimenningi uppgötvanir með mikiili gát.
Sama máli gegnir um laaknisdóna, en gildi þeirra hefur ekki
náð viðurkenningu læknastáttarinnar.
ÞEGAR LÆKNIR ER KRAFINN vættis eða vottorðs, hlýðir honum að
votta það eitt, er hann getur fært sönnur á.
SKYLDUR LÆKNIS VIÐ S JÖKLING
LÆKNI Má ALDREI GLEYMAST, hversu mikilsvert er að varðveita
mannslíf, allt frá getnaði þess til grafar.
LÆKNI BER AÐ AUÐSI?NA sjúklingi sínum fyllstu hollustu og greiða
honum veg að öllum úrræðum vísindagreinar sinnar. Ef ekki er
á færi læknis að leysa af hendi nauðsynlega rannsókn eða að-
gerð, ber honum að leita fulltingis annars læknis, sem til
þess er fær.
LÆKNI BER AÐ GÆTA fyllstu þagmælsku um allt, er sjúklingur trúir
honum fyrir, eða honum verður kunnugt vegna slíks trúnaðar.
LÆKNI BER I VIÐLÖGUM að inna af hendi nauðsynlega læknishjálp,
nema hann sé fullvxs þess, að hún verði látin í té af öðrum.
SKYLDUR. LÆKNA HVERS VIÐ ANNAN
LÆKNI BER AÐ BREYTA við stéttarbræður sína, svo sem hann kýs að
þeir breyti við hann.
LÆKNIR MA EKKI lokka til sxn sjúklinga frá stéttarbræðrum sínum.
LÆKNI BER AÐ HALDA skilorð Genfarheits laskna, sem samþykkt hefur
verið af Alþjóðafélagi lækna.