Læknablaðið : fylgirit - 15.06.1996, Síða 19

LÆKNABLAÐIÐ 1996; 82/FYLGIRIT 32
19
hjá mér í dag. „Æ, þú gerír það nú samt“, sagði
kunningi minn. Eg lét undan og opnaði stofuna.
Hann settist í stólinn og ég sagði honum þá að ég
deyfði ekki nema í viðtalstíma. Hann vildi samt
láta sig hafa það. Ég tók tönnina og var ekkert að
flýta mér.
Þegar ég fluttist í Egilsstaði var þar fyrir Ari
Jónsson læknir. Ari var dagfarsprúður maður og
aldrei heyrði ég hann segja hnjóðsyrði um fólk en
skopskyn hafði hann gott. Annars var hann yfir-
leitt fáorður og ætíð snyrtilegur, bæði heima og
heiman. Hann var að mínum dómi mjög glöggur
að greina sjúkdóma og einnig var hann glöggur í
sambandi við meðferð þeirra. En á hinum síðustu
árum háði honum að fylgja eftir meðferð sjúk-
linga. Það fór ekki framhjá neinum sem umgeng-
ust hann daglega að hann var nokkuð ölkær og
gætti sín oft lítið í meðferð víns en hvernig sem
hann var fyrirkallaður var hann ætíð sama prúð-
mennið.
Nokkru eftir að ég fluttist frá Djúpavogi var
farið að ympra á því við mig að nú þyrfti að fara að
skera upp á Egilsstöðum. Einhver framagjarn
ungur læknir var að ljúka skyldunni, þeim þremur
mánuðum sem ungir læknar þurftu að inna af
hendi til þess að þeir gætu fengið réttindi. Þessi
piltur hafði fengið aðra lækna með sér til að taka
saklausan botnlanga hér á Egilsstöðum. Ég held
að fólk almennt hafi lítið gert sér grein fyrir hvað
þurfti til að koma slíku á. Það kom eitt sinn fram á
oddvitafundi sem ég var á að einhver braut upp á
þessu. Ég lýsti þá fyrir þeim hvað til þurfti og hvað
myndi kosta þá að koma upp skurðdeild eða að-
stöðu til aðgerða. Það væri óskynsamlegt, sam-
göngur allar bæði í lofti og á landi væru sífellt að
batna og verða öruggari og í lok sagði ég þeim að
ég væri ekki kominn hér á Fljótsdalshérað til að
hafa Héraðsbúa fyrir tilraunakanínur. Féll svo
allt tal um það niður.
Það kom að því að vikurinn sýndi sínar slæmu
hliðar í grunninum á Lagarási 22. Það fór smátt og
smátt að bera á sagga í húsinu. Friðbjörg fór að fá
oftar astmaköst, en hún var viðkvæm fyrir myglu
og raka. Það voru ekki mikil drög að þessu fyrst
framan af. Klappirnar sem liggja að húsinu að
utan valda því að vatn kemst auðveldlega inn í
grunninn. Leiðslur sem í grunninum eru hljóta að
ryðga fyrr eða síðar. Þegar kvartað var yfir þessu
og óskað eftir úrbótum var fyrst reynt að gera
eitthvað en þá var aðeins um kák eitt að ræða sem
að engu gagni kom. Það kom að því að við gáf-
umst upp á þessu og um sumarið 1966 sótti ég um
Tanndráttur. Teikning eftir Þorstein Sigurðsson.