Kjarninn - 29.05.2014, Blaðsíða 104

06/06 VíSinDi
niðurstöðurnar. Nokkrir aðrir sjónaukar, þar á meðal
Planck-geimsjónauki Geimstofnunar Evrópu (ESA), geta mælt
þessi fingraför óðaþenslunnar í örbylgjukliðnum og má búast
við niðurstöðum frá honum síðar á þessu ári.
Hvað þýða niðurstöðurnar?
Hvers vegna þykja þessar niðurstöður svona merkilegar?
Í fyrsta lagi renna mælingarnar stoðum undir óðaþenslu-
kenninguna. Við vitum ekki aðeins að alheimurinn er að
þenjast út, heldur höfum við nú fengið upplýsingar um hvað
það var sem hratt útþenslunni af stað og gerði efni kleift að
kastast í kekki og mynda vetrarbrautir, stjörnur og að lokum
okkur.
Í öðru lagi benda mælingarnar til að þyngdar krafturinn
sé skammtaður. Menn hafa lengi reynt að samræma
skammta kenninguna og afstæðiskenninguna í eina kenn-
ingu og uppgötvunin bendir til að þær tilraunir séu ekki með
öllu tilgangslausar.
Þriðja atriðið er þó kannski einna merkilegast. Eitt
af því sem óðaþenslukenningin spáir fyrir um er að
óðaþenslusviðið sé svo öflugt að það endurtaki sig í sífellu.
Þegar einni óðaþenslu lýkur hefst önnur annars staðar sem
býr til annan Miklahvell og annan alheim. Þetta ferli endur-
tekur sig í sífellu. Það þýðir að alheimurinn okkar er aðeins
einn af ótal mörgum alheimum sem mynda einn gríðar-
mikinn fjölheim!