Þjóðhagsreikningar 1973-1984 - 01.07.1985, Síða 13

-11-
eða innbyrðis nátengdar heimildir að ræða.
Við vinnslu ráðstöfunaruppgjörs notfæra menn sér þá
staðreynd, að þeim verðmætum, sem myndast i' þjóðar-
búskapnum, er jafnframt ráðstafað, annaðhvort til neyslu
eða fjárfestingar (þ.m.t. birgðabreytinga). Summa þessara
tveggja liða, að viðbættum útflutningi en frádregnum
innflutningi vöru og þjónustu, er þá jöfn landsframleiðsl-
unni. Samhengi þessara þjóðhagsstærða má tákna á
jöfnuformi með eftirfarandi hætti:
GDP =C+G+I+B
Þar sem GDP tánkar
C
G
I
B
X
M
+
(X - M)
verga landsframleiðslu
einkaneyslu
samneyslu
fjárfestingu
birgðabreytingu
útflutning vöru og þjónustu
i nrvPl i it'ni nn
Neyslunni hefur hér verið skipt i tvennt, einkaneyslu
og samneyslu, og birgðabreytingar eru sýndar sérstaklega.
Þetta form þjóðhagsreikninga er sennilega það sem algengast
er og oftast birt. Jöfnuformið gefur til kynna, að með þvi'
að meta sjálfstætt hvern einstakan lið i' hægri hlið jöfn-
unnar, þ.e. einkaneyslu, samneyslu o.s.frv. megi að lokum
fá niðurstöðu um verðmæti landsframleiðslunnar.
I i'slenskum þjóðhagsreikningum hefur þessari uppgjörs-
aðferð verið fylgt allt frá árinu 1957. Það er aftur á
móti ekki fyrr en á si'ðustu árum, að samræmdu uppgjöri
þjóðhagsreikninga frá framleiðsluhlið var lokið, en fyrstu
niðurstöður þess verks voru birtar i' þjóðhagsreikninga-
skýrslu nr. 1. Framhald af þvi' verki birtist i' skýrslu nr.
3 i' sömu ritröð. Fram til þess ti'ma, að framleiðslu-
uppgjörinu lauk, var ráðstöfunaruppgjörið eina uppgjörs-
aðferðin.
Upphaflega voru vinnuaðferðir við gerð ráðstöfunar-
uppgjörsins hérlendis mótaðar i' Framkvæmdabanka fslands, en
i' lögum um bankann, frá 24. desember 1953, var honum falið
að "semja áætlun um þjóðartekjurnar, myndun þeirra,