Þjóðhagsreikningar 1973-1984 - 01.07.1985, Blaðsíða 18

-16-
3.2 Einkaneysla
Einkaneysla er hér skilgreind sem kaup heimilanna á
varanlegum og óvaranlegum vörum og þjónustu til endanlegra
nota, þó ekki íbúðakaup. Timasetning kaupanna ræðst ekki
af afhendingu vörunnar, heldur af þvi', hvenær lögformleg
eigendaskipti fara fram.
Verðlagning vöru og þjónustu á að miðast við markaðs-
verð (purchasers' value), þ.e.a.s. verð að meðtöldum
óbeinum sköttum, flutningskostnaði og verslunarálagningu
(trade and transport margin). Vaxtakostnaður vegna
greiðslufrests telst aftur á móti ekki til einkaneyslu-
útgjalda.
Tvö hugtök um einkaneysluna eru mest notuð i' SNA, það
er:
a) einkaneysla innanlands
(final consumption expenditure in the domestic market)
b) einkaneysla innlendra heimila
(final consumption expenditure of resident households)
Fyrra hugtakið, einkaneysla innanlands, nær til einka-
neyslu bæði innlendra og erlendra aðila innanlands, en
si'ðara hugtakið, einkaneysla innlendra heimila, nær aftur á
móti einungis til neyslu innlendra aðila, en þá bæði innan
lands og erlendis. Nema annars sé getið, er ávallt átt við
sraara hugtakið, þegar talað er um einkaneysluna i' heild
sinni.
Þegar einkaneysla er hins vegar sundurliðuð i' t.d.
matvöru, drykkjarvöru o.s.frv., sbr. töflu 2.1, er jafnan
átt við einkaneyslu innan lands. Ef leiðréttingaliðnum
"útgjöld fslendinga erlendis" er bætt við og "útgjöld
erlendra manna á fslandi" dregin frá, fæst "einkaneysla
innlendra aðila", sem jafnan er það sem átt er við þegar
talað er um einkaneyslu eins og áður segir.
r sumum tilvikum kann að orka tvi'mælis, hvað telja
beri einkaneyslu og hvað samneyslu. Einkanlega á þetta við