Stefnir: tímarit um þjóðmál og fleira. - 01.12.1930, Page 72

550
Meiri háttar hrakningasaga.
[Stefnir
verið í Japan? Þekkírðu nokkurn
Japana hér í Bandaríkjunum?“
Malakovitch þagnaði og góndi
á fangavörðinn, eins og hann
skildi ekki eitt orð. Fangavörð-
urinn klappaði þá á herðarnar á
honum og gekk út.
Skömmu síðar var fullur mað-
ur settur inn til hans. Rann þó
furðu fljótt af honum, svo að
hann varð málhress, og þó að
undarlegt mætti virðast, dró
hann upp viskýflösku og bauð
Malakovitch að súpa á. Gerði
hann það. Losnaði nú um tungu-
bandið á Malakovitch, og trúði
hann þessum manni fyrir því,
að hann væri í þeim erindagerð-
um, að hjálpa Japönum að laum-
ast inn í landið. Hefði hann pen-
inga til þess frá Þjóðverja ein-
um. En hann hefði eytt pening-
unum í ýmislegt svall, og því
hefði hann komist í þessi vand-
ræði.
Skömmu síðar kom svo fanga-
vörðurinn og sagði honum, að nú
væru komnar skipanir um hann
frá Washington. Var svo farið
með hann til annarar borgar. Þar
var „æfisagan" skrifuð vandlega
og síðan var hann látinn bíða
þar í rúmu fangelsi all-langan
tíma. Leið honum ágætlega og
var hinn ánægðasti. Hann spilaði
á spil við Mexíkó-búa, sem voru
þar í haldi ásamt honum. Loks
var honum svo tilkynnt, að nú
ætti að flytja hann í sérstakri
lest til útflytjendastöðvarinnar
Ellisey við New York. Hugsaði
hann gott eitt til þess að ferðast
upp á stjórnarinnar kostnað.
Rauða lestin.
Næsta kvöld var farið með
Malakovitch og ýmsa fleiri á
járnbrautarstöðina. Eftir ofur-
litla stund rann hin fræga „rauða
lest“ inn á stöðina. Malakovitch
var troðið inn í einn vagninn í
skyndi, og í sama bili rann lest-
in af stað.
Þessi lest fór einu sinni á viku
yfir þvert landið og smalaði sam-
an alls konar lýð, sem þjóðin
þurfti að losna við. Þarna voru
þrír stórir vagnar fullir af þessU
hyski. Þar yoru útlendingar, sem
istolist höfðu inn í landið, eða
dæmdir voru úr landi fyrir glæpi.
Þarna voru menn af vitlausra-
spítölum, sem rjettara þótti að
senda heim á sína sveit, og yfir-
leitt samsafn af öllu því lakasta,
sem til er af mannfólki á þessari
jörð. Lestin stanzaði á nokkrum
stöðum og alltaf urðu þrengslin
meiri og meiri. Þrisvar á dag var
föngunum færð kjötkássa og