Árvakur - 01.02.1932, Qupperneq 4

2 -
ARVAKUH
7. D.
t.íöina. En allir minnumst við þess; áö við erum vinir; þó að við
skiljum, og að við höfum átt margar góöar stundir saman í snjc—
kasti og ýmsum leikjum í Austur'bæjarskóianum. Og þá gleymum við ,
ekki kennurunum, því að þeir hafa gert sitt bezta til að leiðbeina
okkur.
Benjamín Hreiðar Jónsson.
PERDASAG A .
h ',í í : ! ,
!! !?
Veturinn .1929 var ég í sveit í Holtum
Þar var ég þar til leiö aö jólum. Þá fór
að vera hér um^jólin, og var mér leyft það
mig
Efri-Hauðalæk 1
vel; þar til er
bíll sá; er var
ursvo að
í bílnum var.
draga bí.linn
eigi
sem
aö
iö i. Það tók
til næsta áfangastaðar,
drukkið eins og hver
;
ist önginn-
og fórum viö
Holtum um kl
við komum að læk;
á eftir okkur, ,út
sást handa sinna
í Rangárvallasýslu.
aö langa heim til
Eg ^lagði af stað frá
meö áætlunarbílnum. Perðin gekk
er heitir Steinslækur; þá fór
af veginum. Þao var bl.indbyl-
kil, en sem. betur fór slasað-
s’tansaði bíllin
?karöinum
n; sem eg var i_
ur
er hann hafði fall-
na
•o- — — npp • ; ,
nokkurn tima, en hafðist pó. Ur þvi gekk ferðin vel
r* vSr p+.i ö og
um
gat
sem var
; svo
t r
va
Tfyggv askáli. Þa.:
laidið af stað
var etið
um kl. 11
nöttina. Pærðin var siæm; en kcmumst þó upp a Hellisheiði slysá-
laust. Þar var blindbýlur. ök þá aftur sá sami bíll út af vegin-
um. Og var þá tekið það ráð; aö snúa aftur. Þá tóku nokkrir þann
kost; að halda áftam fótgangandi til Kolviðarhóls; og hringdu
þeir þar á bíl og kornust heim um nóttina; en ég; ásamt fleirum;
fór í bílnum aftur til Tryggvaskála. Þar svaf ég í rúmi með öðrum;
sem fór ekki betur í rúmi en ég; og má nærri geta hvernig það hef-
ir verið; en svo var ég þreyttur; að ég svaf nokkurnveginn vel.
Svo um morguninn var haldið af stað; en er við kornum upp á Hell-
isheiði; þá mættum við bílum frá Steindóri; og sneru þeir aftur
til Reykjavíkur, en áætlunarbíllinn fór austur aftur. Svo gekk
ferðin vel til Reykjavíkur o& komum við þangað kl. 10 um kvÖldið;
eftir þriggja daga ferðalag í bíl; sem er farið á 6 tíraum.
Bjarni B. Gmðmundsson.
JAKIII .
ii ,i \1 » i) ’! w í; i: i; i. n ,i u'
Einu sinni voru tveir drengir á skautum; en ísinn var ótraust-
ur; sem þeir voru á. Mamma þeirra sagöi; 'að þeir mætt.u ekki fara
út á ísinn; en þeir fóru samt; þó aö mamma þeirra bannaði þeim
það. Þegar þeir voru búnir að setja á sig^skautana; ýttu þeir sér
á mikið skrið; en þegar þeir voru komnir^út á tjörnina; fór að
braka og bresta í ísnum; og drengirnir fóru að verða hræddir og
ætluðu aðfara til lands; en það brotnaði undan þeim ísinn og
þeir duttu ofan í vatnið og sukku sem snöggvast. En þeir komu upp
eftir svolitla stund og náöu þá í ísrönd og komust upp á ísinn. Og
bá sáu þeir; að þetta var jaki; sem þeir voru á; og urðu mjög^
hræddir. Þeir vissu ekkert hvað þeir áttu að gera. Þeim datt í
hug að kalla á hjálp, en þeir vissu; að það mundi ekkx heyrast, og
urðu hræddari en áóur.-.Hu vikur s’cgnnni ..heim til heirra^ Mömmu
þeirra fór að leiðast eftir drengjufium smam. Bvo leio a.llur dag-
urinn; ekki komu drengirnir heim. Svo kom pabbi þeirra heim og