Flóra: tímarit um íslenzka grasafræði - 01.06.1968, Blaðsíða 40

tegundar með þessu nafni íyrst getið héðan í Ferðabók Eggerts Ólafs-
sonar, 1772, og litlu síðar var tegundinni lýst í Flora Danica. Árið 1799
lýsir svo T. Holmskjöld annarri tegund undir þessu sama nafni, og var
sú lýsing yfirleitt notuð af fræðimönnum, enda þótt tegundin væri oft-
ast kennd við König.
Samkvæmt H. Dissing (1964 og 1966) leikur lítill vafi á því, að lýs-
ing J. Zoega á tegund Königs, og myndin af eintaki Königs í Flora
Danica, eiga við eitthvert form af Helvella lacunosa eða hina samnefndu
tegund H. sulcata, og koma því H. atra Holmskjölds ekkert við.
Hinnar raunverulegu H. atra, er því fyrst getið héðan af E. Rostrup
(1903), eftir eintökum, sem Stefán Stefánsson safnaði á Möðruvöllum
í Hörgárdal, 4. sept. 1899, og enn eru varðveitt í grasasöfnum í Kaup-
mannahöfn og Reykjavík. Tvítakið í Reykjavík hefi ég skoðað, en
sjálfur hefi ég ekki fundið þessa teguncl. Hún er því, enn sem komið
er aðeins kunn frá þessum eina fundarstað hér á landi.
Hér hefur lítillega verið getið um fundarstaði og hugsanlega út-
breiðslu hnyðlusveppanna hérlendis. Allar eru tegundir þeirra fremur
sjaldgæfar, nema ef til vill H. lacunosa, og því er þess varla nein von,
að hægt sé að fullyrða mikið í því efni. Athyglisverð er þó hin tiltölu-
lega jafna dreifing tegundanna um landið. Eftir því sem næst verður
komizt hafa af þessum 10 tegundum fundizt á Norðurlandi 6, á Suður-
og Suðvesturlandi 8 og á Austurlandi 5. Þar sem Norðurland verður
að teljast bezt kannað sveppafræðilega, er það einnig athyglisvert,
hversu fáar tegundir hafa fundizt þar, miðað við t. d. Suður- og Suð-
vesturland. Ein tegund, Helvella atra, hefur aðeins fundizt á Norður-
landi og önnur, Helvella costifera, aðeins á Suðurlandi. Hinar eru all-
ar fundnar í tveimur eða fleiri landshlutum. Tegundirnar H. acetabu-
lum, H. albella og H. crispa hafa ekki fundizt á Norðurlandi, en hins
vegar bæði fyrir sunnan og austan, og virðist það óefað benda til suð-
rænnar útbreiðslu í landinu. H. corium hefur sennilega fremur norð-
læga útbreiðslu og fjallaútbreiðslu, og sama virðist að segja um Verpa
digitaliformis og ef til vill II. atra.
Sé hnyðlusveppaflóran hér borin saman við samsvarandi flórur í
nágrannalöndunum, sést að hún er tiltölulega auðug, með 10 tegund-
um á rnóti 5 á Grænlandi, 15 í Noregi og 16 á Bretlandi.
38 Flóra - tímarit um íslenzka grasafræði