Flóra: tímarit um íslenzka grasafræði - 01.06.1968, Blaðsíða 89

Ranunculus pygmaeus Wg., dvergsúley. Fundin ofan við 1200 m hæð í Kverkfjöllum 21.
júlí 1964, hæst í 1625 m hæð. Einnig í 850—1400 m hæð í hlíðunum beggja megin
Nýjadals við Tungnafellsjökul 7. til 8. ágúst 1967.
Ranunculus glacialis L., jöklasóley. Fundin ofan við 950 m hæð sunnan í Skarðsheiði 28.
júlí 1964.
Cochlearia officinalis L. s. 1., skarfakál. F'undið í 1050 m hæð norðan í Mjóhálsi suðvestan
Nýjadals við Tungnafellsjökul 7. ágúst 1967. Eintökin sem fundust voru örfá og öll
örsmá með jarðlægum stönglum sem báru marga egglaga en óbroddydda skálpa, sem
ekki voru taugaberir. Ef til vill er hér um að ræða afbrigðið var. groenlandica (L.)
Gelert, sem sumir telja sérstaka tegund, Cochlearia groenlandica L.
Draba nivalis Liljebl., héluvorblóm. Fundið í 850 m hæð í Drekagili í Dyngjufjöllum 29.
júní 1964 og í 1060 m hæð á Mjóhálsi suðvestan Nýjadals við Tungnafellsjökul 7.
ágúst 1967.
Draba alpina L., fjallavorblóm. Fundið ofan við 1100 m hæð í norðurhlíðum Nýjadals 8.
ágúst 1967.
Cardamine bellidifolia L., jöklaltlukka. Fundin í mosagróðri í 920 m hæð í suðurhlíðum
Skarðsheiðar í Borgarfjarðarsýslu 28. júlí 1964, á melum í 20—30 m hæð yfir sjávar-
máli rétt utan við Tyrðilmýri á Snæfjallaströnd 15. júlí 1966 og í 1400 m hæð á
Hvannadalshrygg vestan í Oræfajökli 23. ágúst 1967.
Saxifraga cernua L., laukasteinbrjótur. Fundinn í 820 m hæð á Hljóðabungu í Dranga-
jökli 16. júlí 1966 og ofan við 650 m hæð norðvestan í Sjónfríð við botn Dýrafjarðar
28. júlí 1967.
Saxifraga oppositifolia L., velrarblóm. Fundið hæst yfir sjávarmáli á landinu í 1625 tn
m hæð í Kverkfjöllum 21. júlí 1964.
Saxifraga oppositifolia L., vetrarblóm. Fundið hæst yfir sjávarmáli á landinu í 1625 m
hæð í Kverkfjöllum 21. júlí 1964.
Eyþór Einarsson.
ATHUGASEMD.
í tilefni af greininni íslenzki dílaburkninn eftir hjónin Áskel og Doris Löve í
síðasta árgangi þessa rits, þar sem segir: ..svo að nú er ekki lengur minnsti vafi
á, að íslenzki dílaburkninn er ekki tegundin Dryopteris dilatata, heldur tilheyrir
hann tegundinni Dr. assimilis S. Walker", vil ég leyfa mér að benda á eftirfarandi:
1. Árið 1961 rita þau hjónin greinina Some chromosome numbers of Icelandic
Ferns and Fern-allies í tímaritið American Fern Journal 51 (3). Þar greina þau frá,
að íslenzki dílaburkninn hafi litningatöluna 2n = 164, og þar af leiðandi tegundin
Dr. dilatata; Dr. assimilis hefur litningatöluna 2n = 82.
2. Prófessor J. A. Nannfeldt við háskólann í Uppsölum, sent hefur rannsakað
útbreiðslu þessara tegunda á Norðurlöndum árið 1965, ákvarðaði þau íslenzku ein-
tök, sem þar eru til í safni, örugglega sem Dr. dilatata, og e. t. v. Dr. assimilis.
Samkvmt ofangreindum rannsóknum er nær öldungis víst, að hér á landi vex
tegundin Dr. dilatata, en vafi leikur á um, hvort Dr. assimilis vaxi hér einnig.
Tel ég rétt, að þetta komi hér fram.
Agúst H. Bjarnason.
TÍMARIT UM ÍSLENZKA GRASAFRÆÐI - Flúra 87