Sveitarstjórnarmál - 01.04.1950, Blaðsíða 41

SVEITARSTJÓRNARMÁL
87
Dómar og úrskurðir.
Svo er til ætlazt, að eftirleiðis birtist hér í ritinu undir þessari
fyrirsögn meginefni dóma og úrskurða, sem kveðnir eru upp,
um þau atriði, er einkum snerta sveitarstjórnarmál, og kynnu
að vera til leiðbeiningar fyrir sveitarstjórnarmenn.
FRÁ HÆSTARÉTTI.
I.
Cm útsvarsskyidu \ nóvembermánuði s. 1.
bcnzínsöiu. var kveðinn upp domur í
Hæstarétti um útsvars-
skyldu h.f. Shell á íslandi í Blönduóshreppi
vegna benzín- og olíusölu þeirra, er þar fer
fram á vegum félagsins.
Þessu máli er svo háttað, að H.f. Shell er
eigandi benzín- og olíusölutækja þeirra, sem
notuð eru til afgreiðslunnar á Blönduósi, og
eru þau að nokkru á eigin lóð félagsins og
að nokkru á landi, sem það hefir tekið á leigu.
Samkv. samningi H.f.Shell og sölumanns þess
á Blönduósi, hlítir sölumaðurinn ákvörðun-
um H.f. Shell um útsöluverð benzínsins og
olíunnar og annast söluna gegn tiltekinni
þóknun. Hins vegar ber sölumaðurinn ábyrgð
á birgðum þeirn, er hann veitir viðtöku, nema
spjöll verði á þeim af óviðráðanlegum orsök-
um. Einnig ber hann ábyrgð á skilvísri
greiðslu á andvirði hinna seldu vara.
Dómur Hæstaréttar féll á þá lund að Hi.
Shell væri útsvarsskylt á Blönduósi vegna
þessarar starfrækslu. Segir svo um þetta í for-
sendum hæstaréttardómsins.
Að formi til fjallar sanmingur þessi að vísu
um verzlunarsvslu, en hins vegar er það nú
leitt í ljós, að raunverulega er þetta samband
H.f. Shell og sölumannsins með þeim hætti,
að telja verður sölumanninn starfsmann H.f.
Shell, að því, er nefnda sölu varðar. Ber því
að líta á umræddan rekstur H.f. Shell sem
heimilisfasta atvinnustofnun þess í Blöndu-
óshreppi, og var félagið þess vegna útsvars-
skylt þar samkvæmt a-lið 2. málsgr. 8. gr. laga
nr. 66/1945.
II.
Raunverulegur dvalar- í marz S. 1. kvað Hæsti-
ur útsvarssk.vldu. ^ttUf UPP d°m UU1
útsvarsskyldu manns,
er taldi sig til heimilis utan lleykjavíkur, en
hafði haft þar atvinnu allt skattárið.
Málsatvik voru þau, að lagt var útsvar á
mann þennan í Reykjavík og það tekið lög-
taki, þar eð hann neitaði að greiða, á þeirri
forsendu, að hann væri heimilisfastur annars
staðar, og hefði greitt útsvar þar og bæri því
ekkert útsvar að greiða í Reykjavík. Útsvars-
greiðandinn mótmælti lögtaksgerðinni vegna
þess, að útsvarið væri ranglega á sig lagt.
Upplýst var í málinu að maðurinn hafði
flutzt til Reykjavíkur um haustið 1947, tekið
herbergi á leigu og hafið vinnu hjá Land-
símanum, en alltaf talið sig heimilisfastan í
kauptúni út á landi. Hann vann þó árið'