Vikublaðið Gestur - 04.12.1955, Blaðsíða 2
2
G E S T U R
GESTUR heimsækir vinnustað:
r
Islendingar vilja einnngis vandað band á liókira sinum.
segir Gunnar Þorleifsson, forstjóri Félagsbókbandsins.
Félagsbókbandið er eitt elzta
starfandi fyrirtæki í Reykja-
vík, og auk þess elzta starfandi
sérbókbandsvinnustofan á
landinu. Það var Guðmundur
heitinn Gamalíelsson, sem
stofnaði það árið 1903, og var
það þá rekið í Lækjargötu 6.
Guðmundur seldi sveinum
sínum bókbandið árið 1907, og
skömmu' síðar flutti það í sama
húsnæði og Félagsprentsmiðjan
er í. Árið 1916 keypti svo Þor-
leifur heitinn Gunnarsson fyr-
irtækið. Þorleifur heitinn var
brautryðjandi í vélabókbandi
hérlendis, flutti inn fyrstu bók-
bands-saumavélina og brotvél-
ina frá Þýzkalandi. Voru vél-
arnar fyrst fótstignar, en síðar
tengdar við rafmagn, og skila
fullum afköstum enn þann
dag í dag, og eru mikið not-
aðar.
VIKUBLAÐIÐ
GESTUR
Útgefandi: Blaðaútgáfan s.f.
Ritstj. og ábyrgðarm.: Bald-
ur Hólmgeirsson. Framkvstj.
Guðm. Jakobsson. Ritstjórn
og afgreiðsla: Ingólfsstræti 9.
Prentað í Prentsm. R Ú N
h.f. Símar 80912 og 7667.
Vertíð bókaútgáfunnar er nýhafin. Um jólin keppast allar
bókaútgáfur við að senda frá sér sem allra beztar bækur,
og það sem ekki er minna um vert, sem allra myndarlegastar
að frágangi. En fæstum dettur víst í hug, hversu mörg hand-
tökin eru óunnin, þegar arkir bókarinnar koma gljáandi af
svertu út úr „pressunni“, þangað til lipurt afgreiðslufólk
selur hana í bókabúðunum.
Ég efast um, að mörg vinnan sé skemmtilegri en bók-
band. Það er ánægjulegt að sjá, h.vernig lausar arkirnar
skipast saman með hjálp laginna handa, þangað til fullbú-
inn er kostagripurinn, sem allir vilja eignast í jólagjöf.
Þorleifur Gunnarsson and-
aðist árið 1951, og hafði stýrt
fyrirtækinu allt til dauðadags.
Þá tók við því sonur hans,
Gunnar Þorleifsson, sem stjórn-
ar fyrirtækinu í dag. Félags-
bókbandið er nú til húsa í
Ingólfsstræti 9, flutti þangað
árið 1939.
„Hugsunin hefur aftur
hvarflað til bókanna, þegar
menn höfðu satt ílöngun sína
í annað eftir skömmtun styrj-
aldaráranna, og síðan árið 1951
hefur vegur bókaútgáfunnar
farið síbatnandi", sagði Gunn-
ar, þegar GESTUR sat og
rabbaði við hann. „Og menn
gcra miklar kröfur til þess, að
Ljósm. Haild. Emarsson.
Við brotvélina.
bandið sé vandað á bókum
sínum. Annars staðar í' heim-
inum þekkist varla að bækur
séu yfirleitt bundnar nema í
ódýrt band, yfirleitt eru bæk-
ur aðeins heftar, en hér á landi
er yfirleitt aðeins áttundi hluti
upplagsins heftur, hinn hlut-
inn er bundinn, og þar af mik-
ið í vandaðasta skinn“.
Ég spyr hann, hvaða bók-
bandsefni sé algengast.
„Það er erfitt að gera upp
á milli rexín og shirting, sem
er algengast, en talsvert er um
skinnband".
A skinnband annars nokkuð
sameiginlegt nema nafnið?
„Skinnband getur verið
ákaflega mismunandi að gæð-
um. Beztu skinn, sem við fá-
um, eru Chagrin-Oasi skinn.
Þrjár bcekur bundnar i Félagsbókbandinu.