Vikublaðið Gestur - 04.12.1955, Blaðsíða 3

G E S T U R
3
sem ég tel bezta bókbandsefni
á markaðnum. Annars er geit-
arskinn bezta skinnið til bók-
bands, kálfskinn gengur næst
því, þá kindarskinn og loks hið
svokallaða „klofna skinn“, sem
er húðin innan úr skinninu".
Innlend skinn?
„íslenzka kindarskinnið lít-
ur vel út í bókbandi, en í það
vilja stundum koma pollar,
sem ég álít stafa frá harkalegri
meðferð við rúning kindanna.
Og kindarskinn standa yfir-
Fleiri verkefni, sem þið tak-
ið að ykltur?
„Við höfum lagt mikla
áherzlu á að taka að okkur
einkabókband og gyllingu,
sömuleiðis sendum við bók-
bandsefni til þeirra, sem panta,
þótt oft, sérstaklega á stríðs-
árunurn, hafi verið hörgull á
efnum. Einnig höfum við feng-
izt við gerð pappaumbúða,
þegar tími hefur verið til“.
Er oft leitað til ykkar ineð
fágeetar bœkur til bands?
J-ijosm. riaija. JSmarssou.
Starfsfólk Félagsbókbandsins.
leitt í hvívetna að baki geitar-
skinnunum".
Hefurðu bundið úr fleiri
skinnum en þessum?
„Já. Gráskinnu batt ég fyrir
sjálfan mig í selskinn. Það var
ákaflega illt að vinna það, en
loðnan gefur bókinni skemmti-
legan svip“.
Hver eru nú merkustu
verkin, sem unnin hafa verið
hjá fyrirteekinu?
„Félagsbókbandið hefur
bundið íslendingasagnaútgáfu
Sigurðar Kristjánssonar, Forn-
ritaútgáfuna, skrautútgáfuna af
verkum Ólafs Davíðssonar,
fjölda bóka fyrir bókaútgáfur
Æskunnar og Þorsteins M.
Jónssonar á Akureyri. Og ekki
má gleyma hinni miklu orða-
bók Sigfúsar Blöndal".
„Jú, vissulega. Það er ekki
lengra síðan en í fyrra, að við
bundum 1. útg. af kvæðum
Eggerts Ólafssonar fyrir Þor-
stein M. Jónsson. Hann hefur
auk þess sent okkur rnarga fá-
gæta bókina til bands“.
Hjá Félagsbókbandinu vinna
nú 22 manns. Og í jólaösinni
er unnið nótt sem nýtan dag,
alltaf verður að sjá um að
kjörgripina vanti ekki á bóka-
markaðinn.
Inni í vinnusalnum ríkir
annríki og dugnaður. Við rek-
um augun í stóran skinna-
stafla, þegar við komum inn,
og strax er spurningin á reið-
um höndum:
Hversu mörg svona skinn
þarf á hvert hundrað bóka?
„Á hvert hundrað þarf h. u.
Eru þau í þann veginn að skilja?
Raddir eru uppi um það, að hjónabandsævintýri leikkon-
unnar Ingrid Bergman og Roberto Rosselini sé á enda. Ástæð-
an mun vera djúptækur skoðanamismunur á leiktúlkun leik-
konunnar, og mun hún hafa látið í' Ijós löngun til þess að
leika undir stjórn annars leikstjóra.
Það er skiljanlegt, að Rosselini vilji halda konu sinni hjá
sér í Evrópu og láta hana leika í kvikmyndum sínum. Hitt
er altalað, að bandarísku kvikmyndafélögin álíti tímann
heppilegan til þess að fá Ingrid til þess að snúa aftur til
Bandaríkjanna, þar sem engin af evrópskum kvikmyndum
hennar hefur vakið sérstaka eftirtekt, og sumar fengið afar
slæma dóma. Hafa (þau ausið yfir hana tilboðum um margra
ára samninga, svimhá laun, öndvegishlutverk og beztu, fáan-
lega leikstjóra.
í dag er Ingrid fertug, og hún gerir sér ljóst, að hún má
engan tíma missa. Hún stendur á tímamótum, og hefur um
tvo kosti að gera, vera kyr hjá Rosselini og njóta heimilis-
unaðarins, eða endurheimta kvikmyndafrægð sína ...
b. 40 fet, og til þess þarf 6—7
skinn".
Hérna eru allir regnbogans
litir, og fleiri til. Hverjir eru
mest notaðir?
„í vandaðra bandi eru það
svo til eingöngu svart og brúnt.
Þar af er svart notað á nálega
65 af hverju hundraði bóka.
Menn forðast skærari litina í
bókbandi, og blátt, rautt og
grænt er hverfandi lítið notað
á upplög".
GESTUR hittir að máli
verkstjórann, Heiðar Guð-
laugsson, ungan og duglegan
mann, sem lærði þarna og hef-
ur unnið þar síðan, tvo gamla
bókbindara, sem báðir lærðu
í Félagsbókbandinu og hafa
yfirleitt unnið þar síðan, þá
Gísla R. Guðmundsson, sem