Vikublaðið Gestur - 04.12.1955, Blaðsíða 17

G E S T U R
17
Mick. Cardby kom auga á hann og brosti
við. Lögregluþjónn þessi, sem var úr öku-
sveitinni, var bersýnilega svo vanur
setununr við bifreiðarstýrið, að hann gat
ekki lengur gefið manni gætur án þess
að eftir honum yrði tekið.
Mick ráfaði yfir torgið að Harley-stræti,
en nú voru augu hans, sem áður höfðu
verið svo áhugalaus, árvökur og eftirtekt-
arsöm. Hann athugaði allar bifreiðarnar,
sem þar stóðu, mjög gaumgæfilega. Hægra
megin við hann við leigubifreiðum ætl-
aður staður. Hann varð bersýnilega að
leita lengra eítir hentugri bifreið. Mick
þekkti mætavel til bifreiða, og hann vissi
hvaða tegundar hann jrarfnaðist þennan
morgun. Jafnskjótt og Murphy setti fót-
inn á bensíngjafann, gat hann ekið uppi
hvaða bifreið sem var, og þetta átti að
verða sannkallaður kappakstur! Mick
Cardby brosti með sjálfum sér og augu
hans ljómuðu. Þetta skyldi verða ökuför,
sem segði sex.
Á horninu á Chandos-stræti og Cavend-
ish-torgi stóð tveggja manna hraðskreið
bifreið, gljáandi af nýju lakki í gulum og
svörtum lit. Mick neri saman hanzka-
klæddum höndunum meðan hann ráfaði
í áttina til hennar. Skyldi hún vera læst?
Þctta var spennandi. Hann mjakaði sér
sífellt nær bifreiðinni, [rótt hann gætti
])ess að vera á varðbergi gegn ótímabær-
um slettirekuskap. Hiind hans fálmaði á
málmhandfanginu. Hurðin var ólæst.
Atburðirnir ráku hver annan með ofsa-
hraða. Á næsta andartaki var Mick setzt-
ur við stýrið og bil'reiðin komin af stað.
Þrátt fyrir flýtinn, voru hreyfingar hans
rólegar og öruggar.
Bifreiðin [jaut af stað eftir Chandos-
stræti og var þegar komin á ofsahraða
nokkra metra frá horninu. I>að livein í
hjólbörðunum, þegar hann brunaði um
horn inn í Queen Anne-stræti. Mick skifti
um gír, steig bensíngjafann í botn og ók
allt hvað af tók eftir Harley-stræti. Hann
ætlaði að reyna þolrifin í bifreiðinni áð-
ur en eltingarleikurinn byrjaði.
Að baki hans hljóp miðaldra maðurinn
að símaklefa og hringdi til yfirmanna
sinna.
Bifreiðin var nú komin á ofsaferð.
Skömmu áður en Mick beygði um hornið
hjá Devon-stræti, sýndi hraðamælirinn 90
km. Nú gat hann enn aukið hraðann.
Hann sneri stýrinu með vinstri hendi, en
opnaði gluggann með þeirri hægri um
leið og hann reyndi að bruna inn í Mary-
lebone-stræti. Löng bifreiðaruna ók þvert
fyrir framan hann, en hann þekkti sitt
starf. Hemlarnir ískruðu um leið og hann
breytti um stefnu og sveigði fyrir skarpt
horn inn f Beaumont-stræti. Hann skauzt
milli tveggja bifreiða út á vinstri vegar-
kant Háa-strætis. Fjórum sekúndum seinna
beygði Itann þvert yfir götuna, og síðan af
annari vegarbrúninni yfir á hina, þangað
til hann komst loksins út á Ytri-Circle.
Mick brunaði áfram íimmtíu metra frá
tilteknum stað, og þegar hann jók hrað-
ann hvað mest liann mátti, rann önnur
bifreið af stað frá torginu. Djarfasti öku-
þórinn í allri ökusveit Lundúnaborgar,
Murphy, sat við stýrið. Hann hnyklaði
brýnnar og beit á jaxlinn.
Eltingarleikurinn var hafinn.
Fimmtíu metrum að baki Mick sá
Murphy lögregluþjónn nálina á hraða-
mælinum færast upp á 100 km. og halda
áfram upp á við. Hann vissi það eitt, að
lögreglan hafði fengið vitneskju um þjófn-
aðinn, og að hann yrði að aka þjófinn
uppi, hvað sem tautaði og raulaði.
Við hlið hans sat Hall yfirlögreglu-
maður og gat ekki látið vera að finna til
spennings yfir atburðinum, þrátt fyrir
ótta sinn.