Vikublaðið Gestur - 18.12.1955, Blaðsíða 6

6
G E S T U R
★★★
SKÁKÞÁTTUR
Ritstjóri: FRIÐRIK ÓLAFSSON.
★★★
minnzt á það, að þeim yrði boðið í brúð-
kaupið.
Adam var fastagestur í íbúðinni á sjöttu
hæð, og væri Binnie upptekin, bauð hann
Peggy í bíó. Stúlkurnar tvær voru svo
ólíkar, sem hugsazt gat, Binnie lágvaxin
og hnellin, og tilfinningasöm, en Peggy
há, grannvaxin og róleg.
— Teblöðin hafa óneitanlega raskað
tilveru minni, og nú er kornið fram í
nóvember, hugsaði Adam, og honum varð
órótt, er hann hugsaði til jólanna. Fram-
koma Binnie var orðin allt önnur, það
var eins og gamli kunningsskapurinn
þeirra væri úr sögunni.
Verra var það þó með Peggy. Hún var
orðin blátt áfram kuldaleg við hann.
Adam braut heilann um ástæðuna, og
fékk loks vissu sína á óþægilegan
hátt. Hann nam staðar við borð Peggy
og spurði glaðlega, hvar vinkonan sín
væri.
„Það er ekkert undarlegt, þótt hún komi
of seint í dag“, svaraði Peggy kuldalega,
„þegar hún er búin að gráta mestalla
nóttina“.
Adam brá við kuldann í rödd hennar,
og hann flýtti sér inn til sfn. Hvers vegna
gat hún verið að gráta? Hún skyldi þó
aldréi vera orðin ástfangin í honum?
Hann rifjaði upp fyrir sér öll kvöldin, sem
þau Binnie höfðu verið saman, og hann
hafði kysst hana. Peggy hafði hann aldrei
þorað að kyssa. Þótt hann hefði langað
til þess . . . Og nú grét Binnie á næturna,
og |það hlaut að vera honunt að kenna . . .
NÚ RANN LOKSINS upp fyrir Adarn,
hverju spádómurinn liafði fengið áorkað,
og ef liann kvæntist ekki Binnie, myndi
hann verða að athlægi um alla skrifstof-
una. Hann vöðlaði saman pappírsblað og
lienti því reiðilega frá sér, og hitti beint
í höfuðið á skrifstofustjóranum, sem kom
inn í því.
„Afsakið, herra Cochrane", sagði hann
og spratt á fætur. „Ég sá yður alls ekki —
ég var að hugsa ...“.
„Já, þér hafið gert talsvert af því upp
á síðkastið“. Skyndilega brosti hann. „En
ég óska yður til hamingju. Hún er inndæl
stúlka. Ég hef ekki komizt hjá því að
heyra slúðrið á skrifstofunni, og hef í
hyggju að hækka mánaðarlaun yðar um
50 dollara".
Adam horfði þögull á eftir honum, þeg-
ar hann hvarf út. Eitthvað varð hann að
aðhafast. Hann gekk út á skrifstofuna til
Peggy.
PILNIK — FRIÐRIK
í dag ætla ég að taka mér það bessa-
leyfi að birta * skák eftir sjálfan mig.
Þetta er þriðja skákin úr einvígi mínu
við Pilnik.
Byrjunin er fremur sjaldgæf, rúss-
neski leikurinn svokallaði, og er staðan
nokkuð jöfn út úr byrjuninni. Svartur
hleypir stöðunni nokkuð upp með 12.
og 13. leilc sínum, en síðan fellur á
kyrrð. I 23. leilc verður hvít á að veikja
kóngsstöðu sína all ískyggilega til þess
að komast hjá uppskiptum. í 28. leik
fellur fyrsta sprengjan á hvítu kóngs-
stöðuna og rýfur stórt skarð, síðan
verður atburðarásin hraðari, hver at-
lagan rekur aðra, og að síðustu, er
reyknum léttir, er ljóst, að hvítur
stendur höllum fæti. Hann sér fram á
skjótan ósigur og fellir kóng sinn til
merkis um uppgjöf. Hér er svo skákin.
Rússneski leikurinn.
Hvítt: Pilnik.
Svart: Friðrik.
1. e4 — e5 2. Rf3 — Rf6 (rússneski
leikurinn) 3. Rxe5 (Yfirleitt er hér
leikið 3. d4) 3. — d6 4. Rf3 — Rxe4
5. d4 — d5 6. Bd3 — Be7 7. O—O —
O—O 8. Hel (Hér kom einnig sterk-
lega til greina að leika 8. c4, til þess
að auka þannig athafnasvæði hvítu
mannanna. Næsti leikur svarts kemur
í veg fyrir þetta).
8. — Rd6 9. Rc3 — c6 10. Bf4 —
Bg4 11. h3 — Bh5 12. Bh2 (Það er
ekki alveg ljóst, hvað Pilnik meinar
með þessum leik. Ef til vill vill hann
aðeins bíða og sjá hvað setur).
12. — f5 (Nú færist fjör í tusk-
urnar).
13. Re2! — g5 (Nauðsynlegt til þess
„Ég liafði hugsað mér að senda Binnic
blórn. Hvaða tegund ætti það helzt að
vera?“
„Þannig, já“. Peggy fnæsti og tók að
hantra á ritvélina. Adam beið stundar-
korn eftir svari, síðan yppti hann öxlum
og gekk aftur inn til sín.
að koma í veg fyrir Rf4).
14. Rg3 — Eg6 15. Re5 — Rd7 16.
Rxg6 — hxg6 (Hvítur virðist nú hafa
allgóða stöðu, en stöðumunurinn er
minni elí virðist í fljótu bragði. Næstu
leiki sína notar svartur til þess að
endurskipuleggja lið sitt).
17. De2 — Hf7! 18. Rfl (á leið til
fyrirheitna landsins e5).
18. — Re4! (Iivítur verður að leika
f3 til þess að reka þennan riddara af
höndum sér, en um leið sviptir hann
hvíta riddaranum f3-reitnum).
19. f3 — Rd6 20. c3 — Rf8 21. Dc2
— Re8 22. He2 — Bd6 23. g3? (Þung-
lamalegur leikur, sem gefur svörtum
hættuleg árásarfæri).
23. — Rg7 24. Hael — Df6 25. Kg2
— Rge6 26. Bgl — Hd8 (Nú hefur
svartur lokið endurskipulagningu liðs
síns og býst- til árásar).
27. Hdl (Smávægileg voru notin af
e-línunni!) 27. — Hh7 28. c4 — g4!
(Fyrsta sprengjan!) 29. fxg4 (eftir
hxg4 kemur sama fórnin með verri af-
leiðingum) 29. — Bxg3! 30. Rxg3 (Ef
30. Kxg3, þá einfaldlega fxg4) 30. —
Hxh3! (Nauðsynlegur leikur. — Rf4f
strax er ekki gott, vegna Khl). 31.
gxf5 (Að sjálfsögðu ekki KxH, vegna
Rf4f og síðan Dh4 mát).
31. — Rf4f 32. Kf3 (Eina leiðin til
þess að halda í manninn).
— Dh4 33. Bf2 — Rh7 (varaliðið
kemur á vettvang) 34. Hgl — Rg5f
35. Ke3 — He8f 36. Kd2 — Rf3f 37.
Kc3- — Rxe2 (Nú verður fall mikið í
liði hvíts).
38. Rxe2 (Bxe2 er svarað með Rxgl)
38. — Dxf2 39. Hxg6f Kh8 40. Dcl
(Síðasta vonin (Hh6f) 40. — He3 41.
Rf4 — Hel og hvítur gafst upp. (Dc2,
þá Dxd4f og síðan Dxf4).
SEINT UM KVÖLDIÐ lá Peggy Ham-
lin í dimmu svefnherberginu. Koddinn
hennar var útgrátinn. Hún bældi niður
ekka, þegar hún heyrði Binnie opna hurð-
ina og hvísla: „Ertu sofandi, Peggy?“
Peggy svaraði ekki -- hún myndi heyra
fréttirnar nógu snenrma. Hún óskaði þess