Morgunblaðið - 11.01.2012, Síða 22

22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 11. JANÚAR 2012
✝ Arnór JónSveinsson
fæddist á Akureyri
17. júlí 1946. Hann
lést á heimili sínu í
faðmi fjölskyldu
sinnar 3. janúar
2012.
Foreldrar hans
voru Herdís Finn-
bogadóttir, f. 21.
júní 1922, d. 3. apr-
íl 1948 og Sveinn
Árnason, f. 26. ágúst 1921, d. 21.
júlí 1997. Systir Arnórs var
Regína Þorbjörg Sveinsdóttir, f.
5. desember 1947, d. 7. apríl
1948.
Hinn 18. maí 1970 giftist Arn-
ór Sigurrós Aðalsteinsdóttur, f.
6. júlí 1941. Dóttir þeirra er
Herdís Regína, f. 1969, gift Guð-
mundi Heiðari Hannessyni,
börn þeirra eru: a) Arna Ýr, f.
1986, maki Finnur Bessi Sig-
urðsson, börn þeirra eru Heiðar
Kató og Krista Lind. b) Arnór
Ísak, f. 1991 og c) Aron Ernir, f.
1997. Dætur Sigurrósar, fóst-
urdætur Arnórs, eru: 1) Helga
Guðrún Níelssen, c) Sigrún
Björk, f. 1991.
Arnór bjó alla sína ævi á
Akureyri að undanskildu einu
ári í Mosfellsbæ, hann ólst upp
hjá föður sínum heima hjá
ömmu sinni og afa í húsi er kall-
að var Litlipóll og er neðarlega
á Eyrinni, en á sumrin var hann
í Dæli, Sæmundarhlíð, í sveit.
Aðeins 16 ára gamall fór hann
til sjós á Svalbak hjá Útgerð-
arfélagi Akureyringa og stund-
aði sjómennsku með nokkrum
hléum til ársins 2004. Arnór
lærði bifvélavirkjun við Iðnskól-
ann á Akureyri og vann í mörg
ár á Skodaverkstæðinu. Um
tíma fór hann að keyra hjá ferli-
þjónustu fatlaðra á Sólborg, það
var starf sem honum þótti hafa
gefið sér hvað mest. Árið 2006
fór hann til starfa hjá Golf-
klúbbi Akureyrar og sá þar um
viðhald á vélum og tækjum, þar
var hann þangað til hann gat
ekki unnið lengur vegna veik-
inda sinna, en þar var hann
mjög ánægður og undi hag sín-
um vel, það sýndi sig best þegar
hann kom heim úr erfiðri
geislameðferð 28. desember
2010 og var mættur á golfvöll-
inn viku seinna.
Útför Arnórs fer fram frá Ak-
ureyrarkirkju í dag, 11. janúar
2012, og hefst athöfnin kl. 13.30.
Guðrún, f. 1959,
gift Helga Snæ-
bjarnarsyni, þeirra
dætur eru: a)
Hrönn, f. 1985,
maki Steingrímur
Randver Eyjólfs-
son, börn þeirra
eru Sonja Bríet og
Helgi Sævar. b)
Hilda, f. 1991. 2)
Hafdís, f. 1961, gift
Gunnari Rekstad,
þeirra sonur er Tómas, f. 1997.
3) Kolbrún, f. 1963, gift Jóni
Péturssyni, börn þeirra: a) Sig-
urrós, f. 1982, maki Sigurjón
Baldursson, dætur þeirra eru
Ásta Margrét og Lovísa Rós. b)
Gunnar Sigurbjörn, f. 1987,
unnusta Michelle Holst Jensen.
c) Ævar, f. 1990. d) Pétur, f.
1996. e) Kara Mist, f. 1997. 4)
Steinunn Kristjana, f. 1964,
maki Sveinbjörn Tryggvason,
þeirra börn eru: a) Jón Ævar, f.
1981, maki Eva Rut Friðgeirs-
dóttir, börn þeirra eru Embla
Eir og Haukur Hrafn, b) Ás-
björn Tryggvi, f. 1988, unnusta
Nú hjartans kveðjur samúðar ég sendi,
því söknuður í hjarta mínu er.
En ég veit að Addi er í Herrans hendi,
og við þá hugsun betur líður mér.
En hugga faðir ástvinina alla,
þú einn þeim getur veitt þann styrk og
lið.
Lát ljós þitt geislum stráðum á þá falla,
svo þeir í hjarta sínu finni frið.
Addi minn átti göfugt hjarta,
og gaf svo mikla hlýju og ást af sér.
Við eigum minningu um brosið bjarta.
Nú þegar hann á meðal engla er.
Við skulum ætíð muna hann svona,
glaðværan og góðan sem hann var.
Því innst í hjarta verðum við að vona,
að honum líði miklu betur þar.
Og þegar sólin baðar geislum björtum,
um tún og engi fagra fjallahlíð.
Þá lifir hann í okkar allra hjörtum,
og verður meðal okkar alla tíð.
(Sigvaldi Einarsson)
Þín ástkæra eiginkona,
Sigurrós Aðalsteinsdóttir.
Elsku pabbi minn.
Þú fórst allt of ungur frá okk-
ur en sjúkdómurinn vann að lok-
um og ég veit að hvorugt okkar
er sátt við það, en þú ert laus úr
miklum þrautum og þér líður
betur núna. Ég veit að foreldrar
þínir og systir, Anna, Bassi, Pjási
og allar Bröndurnar okkar hafa
tekið vel á móti þér.
Ég á bara góðar minningar um
þig, við vorum ekki alltaf sam-
mála og gátum þrætt fram og aft-
ur en alltaf í góðu, við erum bæði
þrjósk og hreinskilin og mér
finnst það kostur, en við fengum
alveg að heyra: „Hvernig nennið
þið þessu, að þræta um eitthvað
sem skiptir engu máli.“ Þá fórum
við bara að hlæja.
Þú minntist oft á þegar vin-
kona mömmu sagði við þig:
„Addi, mikið rosalega ertu líkur
Heddu,“ þér fannst þetta mjög
fyndið og spurðir hana hvort ég
væri ekki frekar lík þér. Já, það
finnst öllum að ég sé alveg eins
og þú og ég gæti ekki verið stolt-
ari af því enda ekki leiðum að
líkjast. Þú gast lagað allt, skipti
ekki máli hvað það var, hluturinn
kom betri en nýr til baka. Allar
útilegurnar og kötturinn með, ut-
anlandsferðir, sátum 2 heima á
hóteli á meðan Íslendingahópur-
inn fór í grísaveisluna, þér gat
ekki verið meira sama að missa
af henni, litla stelpan þín var las-
in og þú yrðir heima hjá henni.
Þú varst mikill bíómyndamað-
ur og fylgdist með öllu sem kom
út, eins með tónlist en aðallega
þá Elvis Presley, þú dýrkaðir
hann enda fannst þér ekki leið-
inlegt þegar minn yngsti fékk
nafnið Aron, því það var milli-
nafnið hans Elvis. Ég fékk þessi
gen frá þér með bíómyndir og
tónlist, mamma skildi aldrei
hvernig ég gat lært og lesið undir
próf með græjurnar í botni en þú
skildir mig mjög vel.
Ég er svo þakklát fyrir að hafa
verið hjá þér síðan síðasta reið-
arslag kom 13. des. ’11, þá
fékkstu einn stóran og marga
litla blóðtappa í höfuðið og sá
stóri fór í talstöðina svo þá fór
talið þitt og okkur sagt að það
kæmi seint til baka, en nei þú
byrjaðir að tala sama dag og svo
bættist við með hverjum degin-
um, það sýndi sko baráttuna í
þér. Ég gisti hjá ykkur mömmu
tvær síðustu næturnar þínar,
seinni nóttina vakti ég yfir þér,
hélt í höndina þína og strauk
vangana þína og talaði við þig, þú
vildir láta halda í hönd þína og ég
veit af hverju eða það held ég og
mun halda það áfram. Að morgni
3. janúar sáum við hvað var í
vændum og ég hélt í hönd þína til
síðasta andardráttar og hvað það
var hrikalega sárt að sleppa þér.
Ég gaf þér 3 barnabörn sem þú
dýrkaðir og þau hefðu ekki getað
verið heppnari með afa og 2 lang-
afaskott sem elskuðu Adda afa,
tala nú ekki um Gumma tengda-
soninn þinn, þið voruð svo miklir
vinir og brölluðuð svo margt
saman.
Ég vil þakka þér, elsku pabbi
minn, fyrir að hafa valið mig sem
dóttur, fyrir það er ég svo þakk-
lát, þín er svo sárt saknað en einu
skal ég lofa þér, ég mun passa
mömmu mína mjög vel og hlúa að
henni og sjá til þess að henni
muni líða sem best og ég veit að
Aron Ernir á eftir að taka upp
hjólhýsalífið sitt aftur til að vera
hjá ömmu sinni.
Takk fyrir tíma þinn með mér
og ég mun geyma þig í hjarta
mínu til eilífðar.
Þín einkadóttir,
Herdís Regína.
Margar minningar um góðar
samverustundir með fóstuföður
mínum honum Adda eru mér efst
í huga þegar hann hefur verið
kvaddur burt úr þessum heimi
alltof snemma.
Fyrsta minningin sem kemur
upp í hugann er þegar ég er ca.
átta ára gömul og þú leigðir her-
bergi hjá okkur, þú varst sjóari
og eins og hjá mörgum sjóaran-
um snérist inniveran um að
skemmta sér, en einhverra hluta
vegna fannst mér það nú alveg
óþarfi, og tók því sparifötin þín
og settist ofan á þau eða faldi svo
þú færir ekki út á kvöldin, aldrei
varstu fúll við mig eða reiður,
sast bara heima hjá mér og
spjallaðir, þannig eru fyrstu
minningarnar. Þú elskaðir alls-
konar ferðalög og voru þær
margar ferðirnar sem farnar
voru í Vaglaskóg, með tjaldið og
dýnurnar á toppgrindinni, því
ekki var nú mikið afgangspláss
inni í bílnum þegar búið var að
setja fimm stelpuskottur þar inn.
Ég man að ég sagði oft við þig að
það væri bara til einn sem væri
þrjóskari en ég og það værir þú,
ég man þegar ég eyðilagði bílinn
þinn, allir sögðu þér að það væri
vonlaust að gera við hann, en nei,
hann skyldi sko sýna mér það
svart á hvítu að bíllinn væri ekki
ónýtur og ekki leið á löngu þar til
bíllinn var kominn á göturnar
aftur alveg eins nýr. Um þetta
leyti ætlaði ég sko aldrei að
keyra bíl aftur, en svo einn dag-
inn baðstu mig um að koma með
þér í smá bíltúr, keyrðir út í
sveit, stoppaðir og sagðir: Ann-
aðhvort keyrir þú okkur heim
eða við verðum bara hér. Þarna
sátum við í langan tíma hvort
öðru þrjóskara en þú hafðir vinn-
inginn, já þú reyndist mér svo
sannarlega vel sem faðir og alltaf
gat ég leitað til þín og treyst á
þig þegar eitthvað bjátaði á.
Seinustu árin hafið þið mamma
notið þess að ferðast bæði innan-
lands og erlendis, nokkur ár voru
þið á húsbíl, en síðustu árin hafið
þið verið með fallega hjólhýsið
ykkar í Vaglaskógi og notið
hverrar mínútu. Eftir hverja
lyfjameðferð í sumar vildir þú
hvergi annars staðar vera því
þarna leið þér svo vel í kyrrðinni
og náttúrunni.
Ég man hvað ég var hissa þeg-
ar þú seldir húsbílinn og keyptir
hjólhýsið, og spurði hvers vegna,
jú þú varst kominn í þannig
vinnu að lítið var hægt að vera í
fríi yfir sumartímann, því ætlaðir
þú að kaupa nýjan húsbíl þegar
þú kæmist á aldur og þá yrði sko
ferðast, verið erlendis stærsta
hluta ársins og bara hér rétt yfir
sumartímann, þú varst sko byrj-
aður að telja niður og farinn að
hlakka til, þegar reiðarslagið
kom í september 2010 en þú
barðist fram á síðasta dag. Þið
fóruð í yndislega ferð til Kanarí í
vor og draumurinn var að kom-
ast í aðra slíka ferð núna eftir
áramótin. En elsku Addi minn,
ég vona að þú fáir fullt af sól og
margt nýtt að skoða á nýjum
slóðum. Takk fyrir að vera pabbi
minn.
P.s. Við hjálpum mömmu að
koma upp sælureitnum ykkar í
vor.
Helga Eymunds.
Guð gefi mér æðruleysi
til að sætta mig við það
sem ég fæ ekki breytt,
kjark til að breyta því
sem ég get breytt
og vit til að greina þar á milli.
Að lifa einn dag í einu,
njóta hvers andartaks fyrir sig,
viðurkenna mótlæti sem friðarveg,
með því að taka syndugum heimi
eins og hann er,
eins og Jesús gerði
en ekki eins og ég vil hafa hann
og treysta því að þú munir færa allt
á réttan veg
ef ég gef mig undir vilja þinn
svo að ég megi vera hæfilega
hamingjusamur í þessu lífi
og yfirmáta hamingjusamur með þér
þegar að eilífðinni kemur.
(Reinhold Niebuhr)
Ég óska þér ljóss og friðar.
Kolbrún Ævarsdóttir.
Það eru mér þung skref að
þurfa að líta til baka og minnast
vinar og tengdaföður sem ég hef
litið upp til og virt í svo mörg ár.
Okkar vinskapur varð strax afar
traustur, Addi var svo hreinn og
beinn að ekki var nokkur vegur
að misskilja hvar við höfðum
hvor annan. Í gegnum tíðina höf-
um við tekið okkur svo margt
fyrir hendur að ég var oft ekki
viss hvort ég væri að brasa með
besta vini mínum eða tengda-
pabba. Skemmtilegast var nú
þegar við fórum að „prufukeyra“
bíla sem við höfðum tekið að okk-
ur að gera við, hehe, en þeim var
öllum skilað í lagi. Til nokkurra
ára áttum við margar góðar
stundir saman á hestbaki sem
heillaði okkur báða mikið en svo
fór Addi á sjóinn aftur og hest-
mennskan þurfti að bíða betri
tíma.
Ég get ekki hætt að hugsa um
það hvað hann er búinn að gleðja
börnin mín og barnabörn oft og
mikið þegar þau hafa komið til
hans með brotin eða biluð leik-
föng með krókódílatár í augum
og alltaf komu leikföngin aftur og
gleðin í augum þeirra ómetanleg
sjón enda afinn í guðatölu í þeirra
huga.
Addi hafði gríðarlega mikla
réttlætiskennd og gekk ævinlega
vasklega fram ef honum fannst
hann þurfa að laga eða leiðétta
orðna hluti hvort sem hallaði á
hann eða aðra, lokaði málunum
og tók þau frekar á sig heldur en
að skilja þau eftir opin.
Addi var þannig vinur að við
gátum setið saman án þess að
segja neitt og okkur leið báðum
vel, en þegar taka átti til hend-
inni var eins gott fyrir mann að
vera klár í slaginn, því öðru eins
kúbeini til vinnu hef ég ekki unn-
ið með og þegar maður átti síst
von á ruglaði hann svoleiðis í
manni að maður vissi ekki hvort
maður var að koma eða fara,
hehe, það sem við hlógum oft að
eigin vitleysu, hehe. Þess á milli
fórum við ansi margar ferðir í
kvikmyndahús bæjarins þegar
réttu myndirnar komu í bæinn.
Að svona annars heilbrigður
og hraustur maður skuli verða að
kveðja okkur allt of snema finnst
manni endlaust óréttlæti, maður
sá fyrir sér bestu árin fyrir Adda
og Diddu framundan. Þegar Addi
sagði mér hvað væri komið upp á,
þá fyrst fann maður vanmátt
sinn, því ekki þýddi að ætla að
lofa að vera duglegur í ræktinni
eða taka sig á með mataræði eða
önnur veraldleg úrræði því að nú
tók krabbinn við og réð ferðinni
svo um munaði, þrátt fyrir Adda
og þrautseigju þá réðum við engu
um og nú eftir okkar síðustu
jólahátíð saman þá máttum við
sjá á eftir þér úr faðmi fjölskyld-
unnar.
Huggun mín er sú að hafa
fengið að vera hjá þér og fylgja
þér héðan þó að maður hafi alls
ekki viljað sleppa þér, en tíminn
var kominn og þú þurftir að fara.
Ég trúi því að þú sért á góðum
stað með fólki sem þú þekkir og
líður vel hjá.
Arnór Jón
Sveinsson
✝
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför ást-
kærrar móður okkar, tengdamóður, ömmu
og langömmu,
HELGU KRISTJÁNSDÓTTUR,
Bólstaðarhlíð 41,
Reykjavík.
Steinunn G. Kristinsdóttir, Benedikt Hauksson,
Olga Helena Kristinsdóttir, Sigurþór Örn Guðmundsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
VERNHARÐ SIGURSTEINSSON,
áður til heimilis í Hraungerði 6,
Akureyri,
lést á dvalarheimilinu Hlíð sunnudaginn
1. janúar.
Útför hans fer fram frá Akureyrarkirkju föstudaginn 13. janúar
kl. 13.30.
Rannveig Vernharðsdóttir, Alexander Pálsson,
Regína Vernharðsdóttir,
Kristján Vernharðsson, Sigríður Jakobsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginmaður minn,
GUÐMUNDUR GÍSLASON,
lést laugardaginn 7. janúar.
Fyrir hönd annarra aðstandenda,
Erna Adolphsdóttir.
✝
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
ÁGÚSTA EINARSDÓTTIR,
Kirkjuvegi 14,
Keflavík,
lést á hjúkrunarheimilinu Garðvangi í Garði
föstudaginn 6. janúar.
Útförin fer fram frá Akraneskirkju fimmtudaginn 12. janúar
kl. 14.00.
Rúnar Guðjónsson,
börn, tengdabörn,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Fóstri minn og bróðir okkar,
ÞORMÓÐUR SIGURGEIRSSON,
Holtabraut 4,
Blönduósi,
andaðist á Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri
sunnudaginn 8. janúar.
Útförin fer fram frá Blönduóskirkju laugar-
daginn 14. janúar kl. 14.00.
Sigríður Hermannsdóttir,
Þorgeir Sigurgeirsson,
Þorsteinn Sigurgeirsson,
Sigurgeir Þór Jónasson
og fjölskyldur.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
SÓLVEIG GUTTORMSDÓTTIR,
Dvalarheimili aldraðra,
Borgarnesi,
sem andaðist á Heilbrigðisstofnun Vestur-
lands, Akranesi, laugardaginn 7. janúar,
verður jarðsungin frá Borgarneskirkju laugardaginn 14. janúar
kl. 14.00.
Kristín Finndís Jónsdóttir,
Jón Helgi Jónsson, Ragna Sólveig Eyjólfsdóttir,
Gunnar Magnús Jónsson, María Stefánsdóttir
og ömmubörn.