SunnudagsMogginn - 19.02.2012, Síða 17

19. febrúar 2012 17
menn sína og koma að ólíkum þáttum
þjálfunarinnar, líka utan æfingasvæðisins.
Þetta gerir ekki síður kröfur til þjálfarans, í
raun magnar þetta allt upp, ef þjálfarinn er
lélegur þá verður hann enn lélegri!“
Með netvæðingunni opnuðust fleiri
möguleikar í þróun Sideline. „Við tengdum
þjálfarana saman, þeir eru komnir með
innra net sem hjálpar þeim að sækja upp-
lýsingar og í kjölfarið tengdum við þá við
leikmennina,“ segir Brynjar. „Um leið gátu
þeir haldið utan um enn fleiri þætti í þjálf-
uninni, mataræði, æfingar, tímaseðlagerð
og meira að segja fylgst með glósum leik-
manna. Þeir gátu haldið leikmönnum
ábyrgum fyrir því sem þeir voru að gera,
þó að þeir væru hinum megin á hnett-
inum.“
Að vissu leyti er Sideline óskrifað blað
áður en þjálfarinn kemur að því; hann get-
ur mótað það nánast að vild og Brynjar
segir það auðvelda alla markmiðssetningu.
„Ég þekki muninn á því að þjálfa án þess
eða með því,“ segir hann. „Þess vegna
kann ég svona vel að meta það. Ekkert er
leiðinlegra fyrir þjálfara en þegar leikmenn
bæta sig ekki – í þessu umhverfi verður
maður bætingarfíkill. Sideline er leið til að
setja markmið, útfæra aðferðafræðina og
fylgjast náið með framförunum. Vissulega
þurfa menn þá að setjast við tölvuna og
fylla inn í forritið, það kostar kannski leið-
indi í stuttan tíma, en það þýðir líka að þeir
geta látið finna fyrir sér eftir það!“
Fjölbrautaskóli í úrvalsdeildina
Það var stórt skref þegar Sideline Sports
varð opinber hugbúnaður hjá FIBA árið
2006, en það þýddi að grunnhugbúnaður
Sideline varð aðgengilegur þjálfurum um
allan heim, sem geta svo byggt ofan á hann
með ýmsum lausnum sem í boði eru hjá Si-
deline. Það sem gerði útslagið um ákvörð-
un FIBA var líklega öflugt þjálfunarstarf
sem unnið hafði verið í FSu-körfubolta-
akademíunni við Fjölbrautaskóla Suður-
lands. „Hugbúnaðurinn hafði þróast mik-
ið, hann var orðinn fjölbreyttur og mikið af
hugmyndum, en reynslu skorti af því að
nota hann,“ segir Brynjar. „Við ákváðum
því að setja upp nokkurs konar tilrauna-
stofu, þar sem allir möguleikar kerfisins
yrðu nýttir, og þetta varð mikið ævintýri.
Einhvern tíma mun ég endurtaka leikinn –
þetta var minn draumur!“
Hugmyndin var sú að stofna CSKA
Moskvu körfuboltans á Laugarvatni, þar
sem allir væru á staðnum og kæmust ekk-
ert í burtu, væru bara í skóla, æfðu sig og
bættu árangurinn. En hún gekk ekki alveg
upp á Laugarvatni og Brynjar var við það að
gefast upp. Þá var honum bent á að tala við
Sigurð Sigursveinsson, skólastjóra Fjöl-
brautaskóla Suðurlands, en þar hafði verið
byggt nýtt íþróttahús. „Úr varð að ég hitti
Sigurð og eftir tuttugu mínútur sagði hann
bara: „Já, já, við gerum þetta.“ Mér leið
eiginlega hálfilla yfir því hversu skjótt
ákvörðunin var tekin, kannski væri þetta
bara einhver vitleysa – þetta átti ekki að
vera svona auðvelt! En svo gekk allt eins og
í sögu og rúmlega það, enda hugsar Sig-
urður í lausnum, ekkert er ómögulegt og
hann greiddi götu okkar í einu og öllu.
Hann er mikill stjórnandi og oft þegar ég
lendi í vandræðum, þá hugsa ég: „Hvað
myndi Siggi gera?““
Í starfsemi akademíunnar tókst að sam-
þætta ólíka hagsmuni. „Við fengum að
prufukeyra alla hugmyndafræðina,en
strákarnir fengu einingar fyrir að taka þátt
og gátu æft innan skóladagsins. „Liðið var
skírt FSu og komst upp í úrvalsdeild, þar
sem við tryggðum okkur í sessi og vorum
nálægt því að komast í úrslitakeppni á
fyrsta ári,“ segir Brynjar. „Það eina slæma
við þennan tíma var að honum þyrfti að
ljúka og það með liðið ennþá í úrvalsdeild,
þetta var eins og skvetta bensíni á draum-
inn, kveikja í og fara. En þannig var það
bara, við vorum einbeittir í að halda áfram
uppbyggingu Sideline.“
Í akademíunni voru sextán strákar á
menntaskólaaldri, frá 16 til 20 ára, og hald-
ið var utan um þá alveg frá a til ö, eins og
Brynjar orðar það. „Ég stend fast á því, að
þetta sé flottasta íþróttaverkefni sem unnið
hefur verið í liðsíþróttum á Íslandi. Því til
stuðnings má nefna að sérfræðingur FIBA
valdi þetta sem annað tveggja bestu
þróunarumhverfa í heiminum, hitt var
unglingalandsliðsverkefni franska körfu-
knattleikssambandsins. Það sem skapaði
þennan góða árangur voru gæði þjálfunar-
innar og hversu vel var staðið að náminu.
Það sést best á því, að af sex liðsmönnum
sem útskrifuðust síðasta árið fengu fimm
skólastyrk í Bandaríkjunum. Það var alltaf
markmiðið að gera þeim það kleift – þetta
var alhliða þjálfun!“
Agi verður að vera
Það tók þrjú ár að landa samningnum við
FIBA. „Sá sem yfirfór kerfið af hálfu al-
þjóðakörfuknattleikssambandsins spilaði
með júgóslavneska landsliðinu þegar það
var sem sterkast. Hann spurði mikið út í
gögnin sem lægju að baki, vildi sjá hvað til
væri í kerfinu og ég svaraði öllum spurn-
ingum með myndrænum hætti. Enda eru
til tugir þúsunda myndbanda, þar á meðal
8 þúsund æfingar.“ Kennslumyndböndin
eru flest tekin í akademíunni á Selfossi.
„Það veit enginn hvaðan þetta kemur,“
segir Brynjar og hlær. „Þetta er best
geymda íþróttaleyndarmál allra tíma!“
Eitt af því sem Brynjar leggur áherslu á í
ungliðastarfinu er að kenna gildin. „Einu
sinni las ég blaðið Þrótt frá því á fyrri hluta
síðustu aldar, þar sem norskur fimleika-
meistari skrifar um hin raunverulegu gildi
íþrótta, sem felist í því að þroska karakter-
inn. Maður þarf að vera agaður, að axla
ábyrgð, að geta unnið með öðrum og tekið
frumkvæði. Þetta er vettvangur þar sem er
hægt að búa til gervialvöru; unga fólkið
byrjar að höndla allar þessar tilfinningar,
þar sem það stendur og fellur með sjálfu
sér, er pínt með vinstri og strokið með
hægri – ég kalla þetta að pönkast svolítið á
liðinu. Það er þessi stórkostlega þjáning
þegar menn pína sig til að verða betri og
koma sér úr örygginu. Og það er meira en
að segja það að búa til umhverfi þar sem
ríkir liðsandi.“
Karfan var sem sagt aldrei hið endanlega
markmið. „Körfubolti var bara farartækið,
við ákváðum að nota það til að ferðast,“
segir Brynjar. „Við gerðum stífar kröfur um
námsárangur, en það var vaknað fyrir sex á
morgnana til að mæta á æfingar. Aginn var
mikill, enda spilaður liðsbolti og menn
þurftu að treysta hver á annan. Og það var
talað hreint út um hlutina, nokkuð sem er
þekkt í Ameríku – engum hlíft.“
Það komst raunar í fjölmiðla er nokkrir
voru reknir úr liðinu. „Árið eftir að ég
hætti að þjálfa kom upp agabrot, þar sem
nokkrir úr liðinu fengu sér bjór, það var nú
ekki alvarlegra en það. En agi verður að
vera. Ég rak því alla strákana mína sem
áttu að vita betur, en leyfði þeim sem voru
nýir að halda áfram. Ég leit svo á að þeir
hefðu fengið svo góðar leiðbeiningar, að
það hefði verið komið að þeim að axla
ábyrgð. Oft voru það bestu augnablikin
þegar einhver var látinn fara og kom aftur
ári seinna. Þá skildi hann betur hugtakið
agi. Krakkar eru alltof sjaldan látnir axla
ábyrgð. Það er slæmt að vera rekinn, en
svona eru reglurnar, og er spurningin sú
hvort menn læra af því – er það endirinn
eða byrjunin? Því fyrr sem við þurfum að
bera ábyrgð, þeim mun mikilvægara er það
fyrir okkur. Það er enn og aftur þessi stór-
kostlega þjáning sem kennir manni allt!“
Hann þagnar.
„Ég lenti í þessu sjálfur í skólanum í
Bandaríkjunum. Ég var þessi villingur úr
Breiðholtinu, ætlaði að afsaka mig og svara
þjálfaranum, en sá strax að ég kæmist ekki
upp með neitt slíkt. Öllum var drullusama
hvað maður gat í körfu. Það átti bara að
senda mann heim. Þetta var dýrmæt lexía.
Þarna eru gildin í lagi.“
Hann hallar sér aftur í stólnum.
„Gildi. Þetta snýst allt um þau. Umræð-
an á alltaf að vera á þeim nótum.“
igi að
m:
ur, að
ð með
i.“
Morgunblaðið/Ómar
Eitt af markmiðunum með Key Habits er að breyta því hvernig fólk nýtir sér einkaþjálf-
arann. „Einkaþjálfari á að okkar mati fyrst og fremst að vera góður í því að meta og
mæla líkamlegt ástand iðkandans og gera stigvaxandi æfingaáætlun við hæfi,“ segir
Brynjar.
„Það er víða pottur brotinn í þeim efnum. Það er til dæmis gríðarlega erfitt að finna
góðan styrktarþjálfara fyrir íþróttalið, hvað þá fyrir almenning. En síðan hvenær varð
auðveldara að þjálfa almenning en íþróttamann?“
Hann segir Key Habits einungis í samstarfi við þjálfara sem treyst sé til að þjálfa
„rándýra íþróttamenn“, eins og hann orðar það. „Við erum til dæmis að vinna með sér-
fræðingum sem þjálfa íþróttamenn í NFL og bresku úrvalsdeildinni í fótbolta, þeir hafa
yfirsýn yfir alla okkar hugmyndafræði og passa upp á að unnið sé í skrefum sem miðast
við líkamlegt ástand hvers og eins. Þetta felst í því að við notum tæknina til þess að
skipuleggja alla vinnuna, bæta samskiptin við iðkandann og ábyrgðartilfinningu hans án
þess að þurfa að vera á staðnum. Snilldin við þetta er hvað við getum boðið þessa
þjónustu á lágu verði.“
Þjálfarinn verði óþarfur sem fyrst