SunnudagsMogginn - 19.02.2012, Síða 27

19. febrúar 2012 27
Paradise Lost 1&2
Heimildamyndir um þrjá saklausa unglinga sem voru sak-
felldir fyrir morðið á þremur ungum börnum og sátu inni ár-
um saman. Þeim var nýlega sleppt raunverulega vegna
þess hve mikla reiði yfir réttarmorðinu þessar heim-
ildamyndir vöktu meðal almennings.
Uncle Boonme Who Can Recall His Past Lives
Sigurvegari á Cannes-kvikmyndahátíðinni. Myndin er taí-
lensk og fjallar um Boonme frænda sem liggur á dánarbeði
sínum og upplifir þá hluta af mörgum af sínum fyrri lífum.
Hér er um að ræða listrænt verk sem hefur vakið mikla at-
hygli á kvikmyndahátíðum víða um heim.
Behind the Mask: The Rise of Leslie Vernon
Lítill gimsteinn sem fór framhjá flestum þegar hún kom út
2006. Ekki aðeins brýtur hún niður „slasher“-geirann og af-
hjúpar allar klisjur hans á mjög athyglisverðan hátt, heldur
er hún bráðskemmtileg. Þessi er fyrir þá sem hafa gaman
af að stúdera kvikmyndir og kryfja þær til mergjar.
Sin Nombre
Mexíkósk verðlaunamynd um ungt par sem flýr frá Hond-
úras til Bandaríkjanna undan glæpaklíkum og freistar þess
að hefja nýtt líf. Mögnuð mynd sem skilur eftir sig áleitnar
spurningar.
The Room
Hugsanlega VERSTA kvikmynd allra tíma og er upplifun
sem á engan sinn líka. Myndin hefur öðlast mikið líf á mið-
nætursýningum víða um heim þar sem fólk fer jafnvel trekk
í trekk til þess að hlæja og skemmta sér yfir hallærinu.
Encounters at the end of the World
Snillingurinn, heimsborgarinn og kvikmyndagerðarmað-
urinn Werner Herzog vekur okkur til umhugsunar um lífið á
plánetunni í þessari mögnuðu heimildamynd þar sem hann
ferðast með kvikmyndaliði sínu á Suðurskautslandið til að
heimsækja þær einkennilegu sálir sem þar kjósa að vinna
og búa.
I Saw The Devil
Suðurkóreska kvikmyndabylgjan heldur áfram með þessari
áleitnu og á stundum hrottafengnu fjöldamorðingjamynd.
Lögreglumaður ákveður að ganga alla leið til þess að refsa
fjöldamorðingja fyrir gjörðir sínar á hátt sem ekki áður hef-
ur sést í kvikmynd. Ekki fyrir alla, en mögnuð upplifun fyrir
þá sem þora.
Fido
Gráglettinn og skemmtilegur lítill moli um dreng sem kem-
ur heim með uppvakning sem hann kallar Fido … og biður
foreldrana um að fá að eiga hann sem gæludýr.
Inside
Eftir að japönsku hryllingsnýbylgjunni lauk að mestu tóku
Frakkar við. Undanfarin ár hafa þeir keppst við að koma
með óhugnanlegar en áleitnar hryllingsmyndir sem virki-
lega taka á sálina. Þessi er aðeins fyrir þá sem þora, og
ALLS EKKI fyrir verðandi foreldra.
The Lives of Others
Með betri myndum undanfarinna ára. The Lives of Others
vann Óskarsverðlaunin sem besta erlenda myndin, en
þetta þýska meistaraverk gerist á kaldastríðsárunum og
fjallar um Stasi-útsendara sem er settur í það verkefni að
vakta par sem er áberandi í listalífinu. Þau eru grunuð um
óhollustu við ríkið en þegar útsendarinn fer að njósna um
þau fer hann að lifa sig inn í líf þeirra og tilveru. Mögnuð og
áleitin mynd sem lætur fáa ósnortna.
Gray Gardens
Frábær og meinfyndin heimildamynd um mæðgur sem búa í
ógnarstóru en niðurníddu húsi. Þær höfðu áður fyrr verið
áberandi í félagslífi heldri borgara New York (voru skyldar
Jackie Kennedy Onassis) en þegar heimildamyndin er tekin
höfðu þær verið í felum fyrir heiminum áratugum saman.
Það hafa sjaldan verið til jafnskemmtilegar týpur og Edith
og Edie.
The Quiet Earth
Þessi lítið þekkti gimsteinn er nýsjálenskur vísindaskáld-
skapur frá 1985. Maður einn vaknar einn daginn við það að
allir í heiminum eru horfnir nema hann … hvað gerðist og
hvernig tekst hann á við einsemdina? Frábær mynd og einn
besti endir á kvikmynd sem til er.
Laugarásvídeó
mælir með:
herma að menn hafi raunverulegan vilja til að koma
böndum á þetta vandamál. Því ber að fagna. Mér er
seldur réttur til að leigja kvikmyndir sem er svo eng-
inn réttur þegar á hólminn er komið vegna þess að
hver sem er getur farið heim og halað myndunum nið-
ur. Þetta snýst ekki bara um okkur sem rekum víd-
eóleigur, heldur kvikmyndageirann í heild. Hætti allir
að borga fyrir afnot af kvikmyndum er framleiðslu
þeirra sjálfhætt. Það liggur í augum uppi. Frá ein-
hverjum þarf peningurinn að koma, bíómyndir fram-
leiða sig ekki sjálfar.“
Þrátt fyrir harða samkeppni frá ýmsum miðlum seg-
ir Gunnar reksturinn ganga vel, veltutölur séu þær
sömu og fyrir bruna, heldur hærri ef eitthvað er.
Þakkar hann það umfram annað tvennu: Besta úrval-
inu í bænum og besta verðinu.
Gunnar kveðst ekki finna mikið fyrir VOD-inu enda
séu myndirnar bæði dýrari þar en hjá honum, auk þess
sem fólk fær ekki snakk og kók úr sjónvarpinu sínu.
Alltént ekki enn!
Laugarásvídeó hefur alla tíð lagt áherslu á lágt verð.
Á tímabili þegar flestar leigur voru með nýjar myndir á
400 krónur bauð Gunnar þær á 250 krónur. „Þetta var
ekki vel séð og dag einn fékk ég mann í brúnum
frakka í heimsókn, eiganda annarrar leigu, sem spurði
beint út hvort ég vildi ekki bara hækka verðið. Ég
sagði það ekki koma til greina, ég ákvæði mitt verð
sjálfur. Síðan þakkaði ég honum fyrir komuna og hef
ekki séð hann síðan. Ég hef alltaf litið á þessa heim-
sókn sem staðfestingu á því að ég sé á réttri braut í
mínum rekstri.“
Í dag kosta allar myndir 500 krónur í Laug-
arásvídeói, nýjar sem gamlar. Þá er Gunnar duglegur
að vera með alls konar tilboð.
Gunnar kynntist seinni eiginkonu sinni, Thonglek
Utsa, í Taílandi árið 1991 og eiga þau eina dóttur, Anný
Maríu. Fyrir átti Thonglek dótturina Benný Utsa.
Gunnar á þrjá syni af fyrra hjónabandi, Gunnar Finn,
Sigurð Snorra og Jósef Smára. Fjölskyldan býr á
Brúnavegi 1, steinsnar frá leigunni, í húsi sem Gunnar
keypti af fyrrverandi tengdamóður sinni. Þegar blaða-
maður hleypir brúnum viðurkennir Gunnar að það sé
eflaust ekki algengt að menn eigi fasteignaviðskipti við
fyrrverandi tengdamæður sínar. En við skulum muna
að Gunnar í Laugarásvídeói bindur ekki bagga sína
sömu hnútum og aðrir.
Spurður hvort fjölskyldunni þyki hann ekki vinna
mikið brosir Gunnar út í annað. „Jú,“ svarar hann svo.
„Eftir brunann er hins vegar skilningur á því, ég hef
verið að byggja leiguna upp aftur og það tekur tíma. Á
meðan er ekki við hæfi að ég fari frá. Fyrir brunann var
ég með áform um að fara í gott frí og vonandi verður af
því á endanum. Ég á stórafmæli á næsta ári, kannski
tek ég mér frí í tilefni af því.“
Myndi fara upp á Vatnajökul
Um aldamótin flutti Laugarásvídeó frá Laugarásvegi 1
yfir á Dalbraut 1. Það kom þannig til að eigandi hús-
næðisins á Laugarásveginum vildi selja og vídeóleigan
var á sama tíma að sprengja allt utan af sér. Gunnar fór
því að svipast um eftir öðru húsnæði. Á sama tíma var
Íslandsbanki að loka útibúi sínu á Dalbraut og það hús-
næði féll vel að þörfum Gunnars sem festi kaup á því.
Við það stækkaði Laugarásvídeó um helming.
Gunnari fannst óþarfi að breyta nafninu enda var það
orðið rótgróið, auk þess sem leigan var áfram í sama
hverfinu. Spurður hvort hann hafi haldið öllum gömlu
kúnnunum brosir Gunnar. „Já, blessaður vertu. Einn
orðaði það meira að segja svo að honum væri sama þótt
ég flytti upp á Vatnajökul, hann myndi samt koma.“
Fastakúnnar Gunnars koma víða að, úr Hafnarfirði,
vesturbæ Reykjavíkur, Mosfellsbæ, Kjalarnesi og meira
að segja alla leið úr Keflavík. „Sumir hafa verið kúnnar
allt frá upphafi, byrjuðu kannski að koma hingað sem
börn og nú eru börnin þeirra farin að koma, næsta
kynslóð. Það gleður mig mjög.“
Þegar Gunnar Jósefsson lítur yfir farinn veg er hann
stoltur af því hvernig Laugarásvídeó hefur byggst upp
með þrautseigju og dugnaði – og án þess að nokkur
hafi sagt honum fyrir verkum. Hann er líka bjartsýnn á
framtíðina. „Ég er endalaust að skrá nýja kúnna og sé
engin merki þess að viðskiptin séu að dragast saman.
Vídeóleigan mun lifa á Íslandi – alla vega meðan ég
stend í fæturna!“
Morgunblaðið/Golli