SunnudagsMogginn - 24.06.2012, Side 35

24. júní 2012 35
kólnar svona með þessu, og vindurinn
er óþarfi.“
Bjarki svarar honum, og bendir á að
ferðamönnum sem koma til landsins og
eru óánægðir með veðrið, sé iðulega
sagt að bíða í mínútu, það muni breyt-
ast. Það með kveðja feðgar og setjast
inn í bíl.
Eins og að vera í fiskabúri
Þegar slegið er á þráðinn til Guð-
mundar Hauks nokkrum dögum síðar
staðfestir hann að þeim Jóhönnu hafi
dvalist vestan við hraunið sem gengur
út í vatnið, enda séu þar einhverjir
bestu veiðistaðirnir.
„Við settumst þar að, enda var mikill
fiskur og auðvelt að ná honum. Það var
á hjá mér í hverju kasti meðan ég átti
sérstakan Dentist sem var með mjög
rautt skegg. Svo týndi ég honum og þá
fór veiðiskapurinn að daprast hjá mér.
En Jóhanna veiddi bara á svartar litlar
pöddur og hún mokaði upp.
Svo veiddi ég reyndar líka ágætlega á
appelsínugulan nobbler sem Stefán
Hjaltested hnýtti. Annaðhvort var hann
tekinn og gleyptur eða ekki. Mér finnst
gaman að geta dregið hratt því það er
leiðinlegt til lengdar að draga púpur
lúshægt,“ segir hann og hlær.
Hópnum gekk vel í Frostastaðavatni.
„Mér skildist að allir hafi veitt nægju
sína,“ segir Guðmundur Haukur. „Ég
vissi um einn sem hirti þangað til hann
var búinn að veiða nóg og þá sleppti
hann, þó það eigi ekki að gera það
þarna, en grisjun með flugustöng
skiptir heldur engu máli. Það þarf að
grisja vötnin og líka Frostastaðavatn.
Stærstu fiskarnir sem við veiddum
voru illa haldnir.
Þetta vatn hefur verið paradís fyrir
okkur veiðimenn sem höfum komið
þangað ár eftir ár, og mér fannst það
líka núna, en smærri bleikjan var
þokkalega á sig komin og var í æti. En
stærri fiskarnir sem við Jóhanna veidd-
um voru óttalegir slápar.“
Hann segir hópinn hafa skannað öll
vötnin „sem skiptu einhverju máli“.
„Ljótipollur gaf nokkra fiska en þeir
voru frekar smáir – þeir verða fínir
næsta sumar. En það var geysilega
mikill fiskur í Frostastaðavatni og okk-
ur Jóhönnu fannst frekar auðvelt að
veiða þá. Við komum heim með 79
fiska, þar af 75 úr Frostastaðavatni og
fjóra úr Löðmundarvatni. Annars voru
allir sammála um að Löðmundarvatn
væri orðið ónýtt sem veiðivatn, vegna
þess að það er ekkert grisjað.“
En hvað með Örn og Bjarka, gekk
þeim ekki vel það sem eftir var helg-
arinnar?
„Jú jú, þetta er stóri aflatúrinn á
hverju ári. Við komum heim með
næstum 60 fiska,“ segir Örn. „Frosta-
staðavatn er eins og að vera í fiskabúri,
það er allt fullt af fiski. Þegar lygnir
vakir fiskur um allt og byltir sér,“ segir
hann og stefnir aftur í Framvötnin sem
fyrst.
Morgundýrð við Frostastaðavatn í
Friðlandi að fjallabaki. Að sunnan
gengur Námshraun út í vatnið og
þar finnst kunnugum veiðimönn-
um hvað best að setja í bleikjur.
Morgunblaðið/Einar Falur
Í laxatösku feðganna. Þær voru tökuglaðar
en vildu ólíkar flugur.
’
Við settumst þar að, enda var mikill fiskur
og auðvelt að ná honum. Það var á hjá mér í
hverju kasti meðan ég átti sérstakan Dentist
sem var með mjög rautt skegg. Svo týndi ég hon-
um og þá fór veiðiskapurinn að daprast hjá mér.
En Jóhanna veiddi bara á svartar litlar pöddur og
hún mokaði upp.