Morgunblaðið - 13.11.2012, Blaðsíða 27

MINNINGAR 27
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 13. NÓVEMBER 2012
✝ Júlía Garð-
arsdóttir fæddist í
Felli í Glerárþorpi
8. janúar 1932.
Hún lést á Fjórð-
ungssjúkrahúsinu
á Akureyri 31.
október 2012.
Hún var dóttir
hjónanna Garðars
Júlíussonar verka-
manns og sjó-
manns, f. 20. júlí
1901, d. 20. febrúar 1986 og
Sigurveigar Jónsdóttur, f. 15.
september 1901, d. 19. júní
1989. Systkini Júlíu eru Berg-
steinn, f. 14. ágúst 1925, d. 6.
maí 2012, k. Júdith Matthildur
Sveinsdóttir, f. 13. maí 1924,
látin. Sumarrós Lillian, f. 15.
september 1928, m. séra Birg-
ir Snæbjörnsson , f. 20. ágúst
1929, látinn. Laufey Anna Ey-
fjörð, f. 24. janúar 1935, d. 23.
október 2012, m. Sigurður Jó-
býlismaður Jakob Einar Jak-
obsson, dóttir þeirra er Mía
Henrietta. 3) Þráinn f. 15. apr-
íl 1962, kvæntur Þurý Báru
Birgisdóttur, börn Þráins eru;
Sigrún Jóhanna f. 12. apríl
1983, sambýlismaður hennar
er Ólafur Ari Mikaelsson, börn
Sigrúnar eru Daníela Líf og
Árni Stefán , Lárus Stefán f.
30. maí 1987, d. 21. júní 2008
og Kristján Stefán f. 2. febr-
úar 1991. Júlía stundaði nám í
Barnaskóla Glerárþorps og
síðan í Héraðsskólanum að
Laugum í Reykjadal. Auk hús-
móðurstarfa starfaði Júlía í
vélabókbandi POB á Akureyri,
og síðar við bókbandsstörf á
bókbandsverkstæði eig-
inmanns síns og hjá Amts-
bókasafninu á Akureyri. Þá
tók hún þátt í starfi Kven-
félags Akureyrarkirkju og hin
síðari ár var hún virkur þátt-
takandi í félagsstarfi eldri
borgara á Akureyri.
Útför Júlíu fer fram frá Ak-
ureyrarkirkju í dag, 13. nóv-
ember 2012, og hefst kl. 13.30.
hannesson, f. 2.
október 1931.
Júlía kvæntist 4.
febrúar 1950 Lár-
usi Zophoníassyni,
amtsbókaverði, f.
28. desember
1928, d. 27. mars
1987. Börn þeirra
eru: 1) Garðar f.
26. júlí 1950, sam-
býliskona hans er
Guðrún Ragna Að-
alsteinsdóttir. Börn Garðars,
eru Júlía f. 2. júní 1970, börn
hennar eru Sólrún Svana og
Arnar Andri og Jónína f. 13.
apríl 1973, maki Vignir Sig-
urðsson, börn þeirra eru,
Katrín Birna, Freyja og Bjarn-
ey. 2) Karl Óli, kvæntur Þór-
dísi Þorkelsdóttur, dætur
þeirra eru Tinna Mjöll, f. 15.
febrúar 1982, sambýlismaður
Freyr Ingason og Sólveig Mar-
grét, f. 17. janúar 1985, sam-
Það var svo óvænt, símtalið
sem ég fékk frá Jónínu systur,
þegar hún sagði að amma Júlla
væri uppi á sjúkrahúsi. Amma
mín sem var svo hress og kát og
var svo mikið að gera.
Amma var ung þegar hún varð
amma, ég kom í heiminn þegar
hún var ekki nema 38 ára gömul.
Þrátt fyrir ömmuhlutverkið
gerðist hún ekki ömmuleg á all-
an hátt. Amma var alltaf mikið
fyrir falleg föt og er ég ekki frá
því að áhugi minn á fötum sé
kominn frá henni. Ég hafði alltaf
fengið föt frá henni sem hún var
hætt að nota og síðast í sumar
dró hún upp kassa með gömlum
skóm handa mér og dóttur minni
sem var heilmikill fjársjóður.
Fataherbergið í Víðimýrinni var
líka alger draumastaður, heilt
herbergi, bara undir fatnað og
fína kjóla. Í minningunni var alla
vega heilmikið af fínum fötum
þar, pallíettum og perlum.
Við Jónína systir vorum oft
hjá ömmu og afa og við fullyrtum
að pabbi og mamma vöknuðu
alltaf um helgar og spældu
handa okkur egg og beikon. Þó
ég geri mér grein fyrir því að
þau sáu í gegnum okkur þá feng-
um við alltaf egg og beikon á
morgnana. Ekki vorum við syst-
ur alltaf til fyrirmyndar og átt-
um við til að slást all hressilega.
Einhvern tímann þegar það voru
einhver læti í okkur uppi á lofti
þá kallaði hún „Garðar og Kalli,
hættið þessu undir eins“. Okkur
systrum fannst það ekki lítið
fyndið að heyra að hún hefði nú
verið vön að sussa á þá bræður
ekki síður en okkur.
Við vorum ekki bara hjá þeim
í Víðimýrinni heldur voru marg-
ar stundir sem við dunduðum á
vinnustofunni hennar ömmu á
Amtbókasafninu. Þarna gat ég
dundað mér lengi og þegar ég
fór að lesa þá fann ég hinar ýmsu
bækur í ranghölum bókasafnsins
og þurfti amma oft að leita að
mér þegar vinnudagur hennar
var búinn.
Það er fleira sem við amma
mín eigum sameiginlegt því báð-
ar erum miklir sælkerar. Ég
man vel eftir hlöðnum borðum af
mat og er gamlárskvöld minn-
isstætt og einnig afmælisdagur
afa sem markaði upphaf jólanna í
mínum huga, aspassúpan á að-
fangadag og kattatungukökurn-
ar, það voru alltaf bestu smákök-
urnar. Síðustu árin hef ég gefið
ömmum mínum smákökur í jóla-
gjafir og það verður skrítið að
gera kattatungukökurnar án
þess að amma Júlla fái líka.
Amma var svo hreykin af
henni dóttur minni þegar hún fór
að spila með Lúðrasveit Reykja-
víkur og af því tilefni fékk hún
gefins pening sem afi átti merkt-
an Lúðrasveit Akureyrar. Dóta-
kassinn með dótinu frá strákun-
um hennar var ennþá tekinn upp
þegar barnabarnabörnin komu í
heimsókn og fundinn til ís í
frystikistunni eða annað góð-
gæti. Í söknuðinum eftir ömmu
þá get ég þó huggað mig við það
að hún var hamingjusöm þrátt
fyrir sorgina við fráfall litlu syst-
ur hennar. Hún átti góða vini,
hún hafði yndi af því að ferðast
og gerði mikið af því seinustu ár-
in, var nýlega búin að kynnast
góðum ferðafélaga og fór á tón-
leika og út að borða.
Ég hef oft tekið ömmu mína
sem dæmi um að aldur er bara
tala og það er hægt að vera í
fullu fjöri á áttræðis- og níræð-
isaldri. Ég ætla að halda áfram
að hafa hana sem fyrirmynd,
töffarann og gelluna hana ömmu
mína.
Júlía Garðarsdóttir.
Við systkinin vorum alltaf full
tilhlökkunar þegar við komum í
Víðimýrina til Júllu og Lalla. Ein
minning af ótalmörgum kemur
upp í hugann. Uppi á lofti heyrist
í 8 mm teiknimynd sem Kalli er
að sýna yngri krökkunum í lok-
aða skotinu undir súðinni. Ein-
hver kemur á harðaspretti niður
stigann á eftir kisa, sem reynir
að forða sér á stökki út um kjall-
aragluggann. Hamsturinn skýst
meðfram sökklinum undir eld-
húsinnréttingunni, fuglarnir eru
sloppnir út og fljúga milli her-
bergja. Gæsi er kominn ofan úr
hesthúsi og er að teyma undir
ungum frændsystkinum úti á
götu og Þráinn birtist inni með
tvær kanínur sem þurfa í eyrna-
rannsókn. Lalli er úti í garði að
brasa, það er pípulykt í kringum
hann. Inni er allt svo fínt. Í
búrinu er raðað fallega upp í hill-
ur, sem eru með mynstruðum
pappír, í þvottahúsinu hanga
vinnuföt, hestaföt og útiföt á
snögum, í eldhúsinu er kaffiilm-
ur og mjólk og nýsteiktir ástar-
pungar á borðum fyrir þá sem
hafa tíma. Inni í stofu stendur
brosandi kona með blómakönnu
og fylgist með öllu og öllum.
Ávallt jafnlynd og traust eins og
klettur, glettin, með kolsvart
hár, það er Júlla frænka.
Lalli og Júlla voru ferðagarp-
ar miklir og fjölskyldur okkar
ferðuðust saman. Í útilegum var
ekki verið að mikla fyrir sér að
elda dýrindis máltíðir á prímus,
þvo ungbarnableyjur úti í læk,
hengja blaut föt á tjaldstög eða
skipta um dekk undir Óshlíðinni.
Langur dagur gat svo endað í
kvöldsól við tóna „Whiter Shade
of Pale“ úr ferðaplötuspilara
bræðranna.
Eftir að við systkinin urðum
fullorðin var kíkt við hjá Lalla og
Júllu í bókbandinu, í kjallara
Amtsbókasafnsins. Þar unnu þau
saman í tugi ára og ósjaldan lenti
maður í samræðum um bók-
menntir eða hlustaði með þeim á
hljóðbækur í segulbandinu á
meðan fylgst var með sauma-
skapnum og örkunum sem lögð-
ust samanbrotnar ofan á hver
aðra í stóru bókapressunni.
Í minningum okkar eru Lalli
og Júlla eitt. Það voru mikil við-
brigði þegar Lalli féll frá en
Júlla var hans stoð og stytta í
veikindunum og annaðist hann
heima allt þar til hann fór á
hjúkrunarheimilið Sel, þar sem
hann lést árið 2007.
Ferðaáhugi Júllu dreif hana
áfram í ófáar ferðir, bæði innan-
lands og utan með Heiðu vin-
konu sinni og Félagi eldri borg-
ara. Hún las sér til áður en hún
lagði í’ann og til að geta bjargað
sér sjálf á Spáni útbjó hún orða-
lista með nauðsynlegum orða-
þýðingum. Svo hló hún dátt þeg-
ar heim kom og rifjaði upp sögur
um notkun orðalistans góða. Í
einni ferðinni hitti hún Kristján
sem varð ferðafélagi hennar og
góður vinur.
Við þökkum fyrir allar þær
góðu minningar sem koma upp í
hugann þegar rifjaðar eru upp
samverustundir sem við höfum
átt með Júllu.
Bræðrunum, fjölskyldum
þeirra og Kristjáni sendum við
einlægar samúðarkveðjur.
Sigríður, Laufey,
Sigurður Árni og Elín.
Júlía Garðarsdóttir
Kveðja frá RR
Það eru meira en fjörutíu ár
síðan. Við vorum hópur ungra,
vaskra drengja. Við hittumst
reglulega um helgar, á ein-
hverju heimilinu, og drukkum
og skemmtum okkur og fórum í
„matador“, og var þá tekist á af
mikilli hörku. Seinna um kvöld-
ið fór liðið síðan út á galeiðuna.
Og síðan áttum við það til að
hittast daginn eftir, á sunnu-
degi, að segja sögur af ævintýr-
um og afdrifum okkar kvöldið
áður. En þegar hver og einn
hafði sagt sína sögu og hlátr-
arsköllunum var farið að linna
þá var gjarnan farið … tja, út á
Friðrik Stefánsson
✝ Friðrik Stef-ánsson fæddist
á Laugalandi í
Eyjafirði 11. júní
1949. Hann lést á
gjörgæsludeild
Landspítalans við
Hringbraut 9. októ-
ber 2012.
Útför Friðriks
fór fram frá Foss-
vogskirkju 17.
október 2012.
róluvöll, að keppa í
þeirri göfugu íþrótt
að stökkva úr rólu.
Það var ég sem
stökk lengst allra
og þess vegna var
ég foringinn í Ról-
ustökkvarafélagi
Reykjavíkur,
skammstafað RR.
En þótt ég væri
þannig foringinn þá
var það samt annar
maður sem var hinn raunveru-
legi leiðtogi hópsins. Þessi mað-
ur var Friðrik Stefánsson, eða
Frikki, eins og við kölluðum
hann. Frikki var nefnilega töff-
arinn með stórum staf.
Á þessum árum var Frikki
óborganlega skemmtilegur
maður, enda ákaflega vinsæll.
Hann var raunsannur konungur
skemmtanalífsins, og svo orð-
heppinn að af bar. Frásagnar-
gáfan og kímnin var slík að
hann gat fengið allt „liðið“ í
kringum sig til þess að emja af
hlátri. Það var alls staðar „hátíð
í bæ“ þar sem Frikki var ann-
ars vegar. Samt var sá eigin-
leiki í fari hans sem ég dáðist
kannski mest að sú staðreynd
að þrátt fyrir þessa hárbeittu
tungu var kímni hans alltaf
græskulaus og honum lá ekki
illt orð til nokkurs manns. Hann
var góðmenni, í sínu innsta og
sannasta sjálfi.
Friðrik var svo einstakur að
ég get ekki líkt honum við
neinn annan mann, nema þá
helst Oscar Wilde. Eins og Osc-
ar Wilde var Friðrik raunsann-
ur „master of conversation“.
Eins og Wilde var Friðrik ein-
stakur smekkmaður og fagur-
keri; honum var eðlislægt að
dragast að fögrum hlutum. Og
hitt er víst að enginn var betur
klæddur en Frikki, og enginn
hafði gljáfægt skóna eins vel og
hann. Friðrik var enn fremur,
eins og Wilde, sérfræðingur í
þeirri list að vera til; þeir voru
„lífskúnstnerar“ af guðs náð og
bergðu ótæpilega af ávöxtum
lífsins. Og með tíð og tíma festi
Friðrik sitt ráð, rétt eins og
Oscar Wilde. Og eins og Wilde
var Friðrik bæði góður eigin-
maður og yndislegur faðir.
Báðir þessir menn, Friðrik
Stefánsson og Oscar Wilde –
höfðu raunar slíkt yfirburða
vald á tilverunni að lífið var fyr-
ir þá ekki nema leikur einn. En
þegar frá leið ánetjuðust þeir
báðir þessum „léttleika“; þeir
ánetjuðust þessum „óbærilega
léttleika tilverunnar“ í þeim
mæli að þeir fóru út af sporinu:
þeir misstu allt jarðsamband –
og leikurinn létti breyttist í
harmleik.
En ég geri mig ekki að dóm-
ara yfir lífi Friðriks Stefáns-
sonar. Nei. Ég syrgi horfinn
heiðursmann, og góðan dreng.
Þór Rögnvaldsson.
Þegar ríki vetrarins nálgast þó
að ennþá komi bjartir dagar, er
skyndilega sem syrti í huga okk-
ar. Kær vinkona okkar, Laufey,
hefur kvatt þessa jarðvist eftir
erfið veikindi. Á síðustu mánuð-
um hvarf hún hægt í draumheima
sína, umvafin kærleika eigin-
manns og barna sinna.
Það er þó huggun harmi gegn
að minningin um Laufeyju er
skær og óhagganleg í huga okkar.
Kynni okkar og síðar náin vin-
átta hófst árið 1958 þegar fern
hjón hófu byggingu raðhúss í
Norðurbyggð. Það er sterk til-
finning að setjast niður og kalla
fram minningar um vináttu og
framtíðaráform þessa tíma.
Muna orðin sem segja frá öllu því
sem við ætluðum að gera. Hvern-
ig sú áætlun varð í raun.
Skemmst er frá því að segja að
húsið reis og börnin fæddust
hvert af öðru. Í þá daga voru leik-
skólar fáir og konur flestar
heimavinnandi að sinna börnum
og búi. Húsmæður raðhússins við
Laufey
Garðarsdóttir
✝ Laufey AnnaEyfjörð Garð-
arsdóttir fæddist í
Felli í Glerárþorpi
24. janúar 1935.
Hún lést á dvalar-
og hjúkrunarheim-
ilinu Hlíð 23. októ-
ber 2012. Útför
Laufeyjar fór fram
frá Akureyr-
arkirkju 30. októ-
ber 2012.
Norðurbyggð 1 sáu
til þess að börnin
þeirra urðu sem stór
systkinahópur sem
átti fjórar mömmur.
Þar var Laufey
sannarlega góð
mamma á réttum
stað, allt í senn, ynd-
isleg, brosmild, rétt-
lát og yfirveguð.
Í nýja húsinu
urðu afmæli barna
og jólaboð strax regla sem aldrei
var brotin. Við eigum minningu
um þessi góðu ár í Norðurbyggð 1
sem í tilfelli okkar, Laufeyjar og
Sigurðar, vörðu í 18 ógleymanleg
ár. Nú eru vissulega höggvin
skörð í hópinn, en allt fram á
þennan dag hefur verið mikill
samgangur á milli heimilanna og
er hlutur Laufeyjar sem myndar-
legrar og góðrar húsmóður þar
ógleymanlegur. Við erum þakklát
fyrir að hafa átt Laufeyju að vini
og þökkum henni vegferðina og
allar góðu stundirnar.
Hverju sem ár
og ókomnir dagar
að mér víkja,
er ekkert betra
en eiga vini
sem aldrei svíkja.
(Davíð Stefánsson frá Fagraskógi.)
Að leiðarlokum viljum við
Steinunn færa Sigurði, börnum
og fjölskyldum þeirra einlægar
samúðarkveðjur. Megi góður Guð
vera með ykkur og styrkja.
Steinunn og Björn.
Flatahraun 5a • www.utfararstofa.is Símar: 565 5892 & 896 8242
ÚTFARARSTOFA HAFNARFJARÐAR
Sverrir
Einarsson
Kristín
Ingólfsdóttir
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Suðurhlíð 35, Reykjavík • Símar 581 3300 & 896 8242 • www.utforin.is
Alúð - virðing - traust
Áratuga reynsla
Vaktsími:
581 3300 & 896 8242
www.utforin.is
Allan sólarhringinn
✝
Ástkær sonur okkar, bróðir og frændi,
ARON KRISTJÁN BIRGISSON,
lést að heimili sínu sunnudaginn 4. nóvember.
Útförin fer fram í Grafarvogskirkju miðviku-
daginn 14. nóvember kl. 13:00.
Blóm og kransar eru vinsamlega afþakkaðir.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á
Neistann, félag hjartveikra barna.
Anna María Ámundadóttir, Birgir Sumarliðasson,
Lára Birgisdóttir, Björn Ólafsson,
Bríet Birgisdóttir, Björn Gunnlaugsson,
Rósa Björnsdóttir,
Anna María Björnsdóttir,
Amalía Björnsdóttir.
✝
Okkar ástkæra
HARPA SIF SIGURJÓNSDÓTTIR,
Björtusölum 23,
Kópavogi,
(Möðruvöllum 1, Kjós),
lést laugardaginn 20. október.
Útför hennar hefur farið fram í kyrrþey.
Hjartans þakkir fyrir ómetanlegan stuðning.
Sérstakar þakkir til ÍSAL, Kolbeins Gunnarssonar og Hlífar,
Hafnarfirði.
Steinunn B. Hilmarsdóttir, Sigurður Guðmundsson,
Sigurjón H.Geirsson,
Birgir Rafn Kristinsson,
Bryndís Rut Jónsdóttir, Jón Brynjar Birgisson,
Þórey Sigurjónsdóttir, Sigurður Guðbrandsson,
systrabörn og aðrir aðstandendur.
✝
Ástkær eiginkona, móðir, tengdamóðir og
amma,
HJÖRDÍS NIELSEN,
fædd GUÐMUNDSDÓTTIR,
Sydtoften 112,
7200 Grindsted.
Danmörku,
lést á heimili sínu föstudaginn 9. nóvember.
Útför fer fram frá Grindsted-kirkju föstudaginn 16. nóvember
kl. 13.30.
Arne Nielsen,
Kristinn Bjarnason, Sveinfríður Sigurpálsdóttir,
Helga Jenný Thompson, Danny Thompson,
Ólöf G. Leifsd. Christensen, Kaj Christensen,
Ari Guðmundur Leifsson, Dorte Reif Leifsson,
barnabörn
og aðrir aðstandendur.