Morgunblaðið - 13.11.2012, Blaðsíða 28

28 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 13. NÓVEMBER 2012
Elsku Hans Óli
frændi minn, nú ertu floginn frá
okkur.
Það var hringt í þig á afmæl-
isdaginn þinn 1973 og þér sagt að
þú hefðir fengið litla frænku í af-
mælisgjöf og það var ég.
Þú sagðir að ég væri sú eina
sem þú værir viss um afmælisdag-
inn á. Alltaf var gaman að skiptast
á afmælisóskum við þig.
Efst í huga mér er gleðin sem
var kringum þig og alltaf varstu
með brandara, þrautir og gátur.
Ánægjustundirnar voru marg-
ar á uppvaxtarárum mínum
stundum var farið í heimsókn til
Ólafsvíkur, oft í þeim tilgangi að
selja rabarbara.
Urðu stundirnar fleiri þegar þú
byggðir þér hús í Keflavík á
Freyjuvöllum 16.
Því miður urðu stundir okkar
sjaldnar eftir að ég fór að búa fyrir
vestan, og núna síðustu árin höf-
um við hist við jarðarfarir.
Mikill spenningur var að fylgj-
ast með þér og Val bróður þegar
þið helltuð ykkur í flugið fyrst með
módelflugvélar, síðan flugdreka
og svo mótordrekana.
En fluginu þínu í Njarðvík í fé-
laginu „Sléttunni“ fylgdist maður
Hans Óli Hansson
✝ Hans Óli Hans-son fæddist í
Randers í Dan-
mörku 28. mars
1946. Hann lést af
slysförum 20. októ-
ber 2012.
Útför Hans Óla
var gerð frá Digra-
neskirkju 31. októ-
ber 2012.
með á netinu.
Elsku frændi, ég
kveð þig með tár-
um, þú fórst allt of
snemma frá okkur.
Ég gleðst yfir að
hafa átt þátt í þínu
lífi.
Votta ég öllum
þínum nánustu og
þeim sem hafa
kynnst þér samúð
mína.
Litla frænkan (systurdóttir,)
Silja Björg Jóhannsdóttir.
Hans Óli mágur okkar er
skyndilega horfinn. Það virðist
ekki lengra en örskot síðan hann
var á meðal okkar, ævinlega glað-
ur og hress og önnum kafinn að
leggja drög að næstu fram-
kvæmdum. Hann kom inn í líf
Ólafar systur okkar og systurdótt-
ur þegar hún var orðin ekkja eftir
langt hjónaband.
Ólöf hefur ekki slegið slöku við
um dagana, staðið meðan stætt
var og stundum enn lengur. Þegar
hún kynntist Hans Óla var hún
loks að minnka við sig stritið, var
búin að selja sinn hlut í húsinu
sem hún átti með Guðlaugu dóttur
sinni og hennar fjölskyldu og var
að flytja í litla íbúð. Hún var að
jafna sig eftir heilablóðfall og það
kom af sjálfu sér að hún varð að
hætta að vinna eins og hún hafði
alltaf gert.
Hans Óli kom með nýja vídd inn
í líf hennar. Með honum fór hún í
gönguferðir, bíltúra vestur að Sel-
látrum, æskuheimkynnum okkar,
flugferðir í fisvélinni hans, lék sér
við Sellátravefinn og gerði allt
mögulegt skemmtilegt, sem hún
hafði ekki gefið sér mikinn tíma til
áður. Hans Óli kom inn í fjöl-
skyldu okkar eins og himnasend-
ing. Hann tók þátt í því sem gert
var á Sellátrum af lifandi áhuga,
smíðaði þar, lagði pípur, setti upp
vefsíðu og gerði stórhuga áætlanir
um framhald framkvæmda. Við
sáum að hann var Ólöfu góður og
að hún blómstraði með honum.
Okkur hinum fannst kominn tími
til að Ólöf nyti daganna og gerði
það sem hugurinn stóð til.
Þegar við hittumst var Hans
Óli hrókur alls fagnaðar og lét sér
detta í hug alls kyns skemmtilega
hluti eins og spurningakeppni fyr-
ir fullorðna fólkið og ratleiki fyrir
börnin. Við munum öll sakna hans
og þeirrar fjörlegu nærveru sem
hann hafði. Það er erfitt að sam-
sama sig þeim nýja veruleika að
hans sé ekki von að Sellátrum aft-
ur eða meðal okkar þar sem við
hittumst. Öll finnum við til með
Ólöfu, fjölskyldu hennar, börnum
Hans Óla af fyrra hjónabandi og
fjölskyldum þeirra. Megi minn-
ingin um góðan dreng styðja okk-
ur öll og styrkja.
Systkinin frá Sellátrum og
Guðlaug Einarsdóttir.
Þá er hann Hans Óli farinn eða
Óli frændi eins og ég ólst upp við
að hann var kallaður. Það fyrsta
sem ég man eftir er að þegar hann
kom í heimsókn hingað í Laxár-
holt kom hann með gjafir handa
okkur krökkunum. Jú, það voru
litlar flugvélar með teygju. Þær
voru trekktar upp og sleppt, þá
flugu þær, þannig að fyrsta og síð-
asta minning mín um Óla frænda
er flug.
Þær voru margar heimsóknirn-
ar, Óli og fjölskylda að koma hing-
að og við til þeirra í Ólafsvík og
alltaf svo gaman. Þegar ég var á
sextánda ári kom orðsending með
eggjabökkum (en þau seldu egg
fyrir mömmu á þessum tíma og
eggjabakkarnir komu alltaf til
baka) um hvort ég vildi koma á
sjóinn en þá átti hann bát með
mági sínum, Eyrúnu SH 57 sem
var 24 tonna eikarbátur og ég man
að ég hoppaði af gleði og hlakkaði
til að fara að vinna með uppáhalds
frænda. Ég var með honum í mörg
ár, fyrst sem háseti, síðan kokkur
og vélstjóri. Þegar brælur voru
var margt gert, t.d. að skjóta
rjúpu og fórum við ótal ferðir í
það. Þetta voru góðir tímar.
Það er bara þannig að hann
gerði mig að þeim manni sem ég er.
Það var ekki bara grín, það var al-
vara inn á milli. Alltaf var hann svo
réttsýnn. Ég man að eitt sinn bölv-
aði ég manni sem ég þekkti ekki en
hafði heyrt annan bölva, þá
skammaði Óli mig og sagði: „Þú
bölvar ekki manni sem þú þekkir
ekki“ og ég hef haft það að leið-
arljósi síðan ásamt svo mörgu öðru
sem hann kenndi mér um lífið.
Þessar stundir með frænda og
hans fjölskyldu í Ólafsvík voru
mitt veganesti út í lífið og það sem
mér finnst best er að ég sagði hon-
um það í lifanda lífi enda vorum
við alltaf í góðu sambandi. Við
Didda sendum fjölskyldu Hans
Óla innilegar samúðarkveðjur.
Unnsteinn Jóhannsson,
Laxárholti.
Elsku Óli.
Mikið áttum við margar og góð-
ar stundir saman á þeim 12 árum
sem þú og mamma voruð saman,
þú tókst okkur systkinunum opn-
um örmum og hugsaðir um okkur
eins og við værum þín eigin börn.
Þú sýndir okkur mikla athygli og
kenndir okkur enn meira.
Ég á eftir að sakna þín.
Við misstum sambandið eftir að
þú og mamma skilduð. Rosalega
er tíminn fljótur að líða, það liðu 7
ár þangað til ég tók upp símann og
ákvað að hringja í þig, ég man að
hjartað hamaðist í mér og ég var
svo stressuð að hringja, vissi ekki
hvaða viðbrögð ég fengi frá þér,
þú svaraðir, ég kynnti mig og þú
sagðir bara takk fyrir, takk fyrir,
takk takk fyrir að hringja. Við vor-
um bæði svo glöð.
Eftir þetta áttum við góða tíma
saman, hittumst og töluðum hell-
ing, urðum að bæta upp 7 ára
tímabil. Ég er það heppin að vera
hársnyrtir og þú komst alltaf
reglulega í klippingu til mín, þá
gátum við kjaftað aðeins og ég
heyrði sögur af fólkinu í kringum
þig, stundum fengum við okkur
líka kaffibolla þegar tími gafst.
Þessar stundir eru nú ómetanleg-
ar í minni mínu.
Ég minnist líka orða þinna þar
sem þú sagðir: Þú ert dugleg og
klár stelpa og ég er stoltur af þér.
Þetta er líka ómetanlegt.
Váá hvað ég er ánægð að hafa
hringt í þig og endurheimt sam-
band okkar, það eru 5 ár síðan, 5
ár eru fljót að líða. En ég sýni
þessum 5 árum mikið þakklæti.
Elsku Óli, þú varst hörkudug-
legur og ástríkur faðir og ég segi
við þig: Ég er stolt af þér.
Þín uppeldisdóttir,
Svandís.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(Valdimar Briem.)
Takk fyrir allt, Óli minn.
Anna.
Elsku Hans Óli, við þökkum þér
mikið þau góðu kynni sem voru allt
of stutt. Þú varst henni móður okk-
ar afskaplega góður og var hún
alltaf svo stolt af honum Hans Óla
sínum. Það var aðdáunarvert hve
vel þú náðir til allra barna og fékk
hann Símon Þór hennar Ólu sér-
staklega að njóta þess. Eins þegar
þið komuð út til Danmerkur, þá
náðir þú athygli allra barna, ís-
lenskra og danskra með gátum,
bröndurum og töfrabrögðum.
Þú varst mjög bóngóður mað-
ur, ef þörf var á aðstoð einhvers
staðar varst þú mættur til að
hjálpa og hættir ekki fyrr en þú
varst sjálfur ánægður með verkið.
Þú átt inni hjá okkur greiða sem
erfitt verður að endurgjalda úr
þessu nema á þann hátt að reyna
að taka sér þig til fyrirmyndar.
Flugið var þitt hjartans mál og
nú ert þú lagður af stað í þitt síð-
asta flug.
Ég fel í forsjá þína,
Guð faðir, sálu mína,
því nú er komin nótt.
Um ljósið lát mig dreyma
og ljúfa engla geyma
öll börnin þín, svo blundi rótt.
(Matthías Jochumsson.)
Elsku mamma, við vottum þér
og börnum Hans Óla og þeirra fjöl-
skyldum okkar innilegu samúð.
Guðlaug, Guðjón
og fjölskyldur.
Kveðja frá
framsóknarmönnum
„Þá kemur hann mér í hug, er
ég heyri góðs manns getið“ var
eitt sinn sagt um öðlingsmann á
Íslandi. Þessi orð gætu vel átt við
um Jóhann Einvarðsson.
Ég kynntist Jóhanni fyrst þeg-
ar hann var kallaður til framboðs
til Alþingis fyrir framsóknar-
menn í Reykjaneskjördæmi árið
1979. Framsóknarmenn höfðu
tapað þingsæti sínu í kjördæminu
árið 1978 og mikið lá við að vinna
það aftur. Var því Jóhann, sem þá
Jóhann Sigurður
Einvarðsson
✝ Jóhann Sig-urður Ein-
varðsson fæddist í
Reykjavík 10. ágúst
1938. Hann lést á
Heilbrigðisstofnun
Suðurnesja 3. nóv-
ember 2012.
Útför Jóhanns
fór fram frá Ytri-
Njarðvíkurkirkju
12. nóvember 2012.
var vinsæll bæjar-
stjóri í Keflavík,
fenginn til að leiða
framboðið við vetr-
arkosningarnar
1979. Er skemmst
frá að segja að Jó-
hann vann þingsæt-
ið aftur með glæsi-
brag.
Ríkisstjórn
Gunnars Thorodd-
sens sem var við
völd frá 1980-1983 gerði margt
gott á sínum valdaferli, en tókst
ekki í upphafi árs 1983 að ná sam-
stöðu um nauðsynlegar efnahags-
aðgerðir, sem m.a. leiddi til þess
að verðbólga fór úr böndum.
Stjórnarflokkarnir áttu því undir
högg að sækja í kosningunum
1983 og þingsæti Jóhanns tapað-
ist, en vannst síðan aftur og gott
betur í kosningunum 1987, þá
undir forystu Steingríms Her-
mannssonar, en Jóhann skipaði 2.
sæti listans og voru báðir kjörnir
á þing.
Jóhann hætti á þingi 1995 og
varð framkvæmdastjóri Heil-
brigðisstofnunar Suðurnesja.
Við Jóhann störfuðum saman
um árabil á vettvangi Framsókn-
arflokksins í Reykjaneskjör-
dæmi, en þar átti undirritaður
sæti í stjórn kjördæmissam-
bandsins á þeim tíma sem Jóhann
gegndi þingmennsku. Þar kom
vel í ljós hversu auðvelt hann átti
með mannleg samskipti. Öll hans
framkoma einkenndist í senn af
dugnaði, ljúfmennsku og heiðar-
leika, þannig að aldrei bar nokk-
urn skugga á samstarf hans við
kjördæmisstjórnina eða aðra í
kjördæminu.
Mjög er um það rætt nú að Al-
þingi hafi misst traust lands-
manna og að þar séu vinnubrögð
ekki þannig að best verði á kosið.
Sjálfur er ég viss um að á Alþingi
er margt ágætisfólk sem á betra
skilið en vantraust almennings.
Hitt er þó víst að margt færi þar
betur ef fleiri væru líkir Jóhanni
Einvarðssyni.
Við framsóknarmenn á því
svæði sem áður hét Reykjanes-
kjördæmi söknum Jóhanns Ein-
varðssonar og hugsum í senn í
gleði og með söknuði til þeirra ára
sem hans naut við. Megi minning
hans lifa og verða öðrum fyrir-
mynd.
En mestur er missir fjölskyld-
unnar. Við vottum Guðnýju og
fjölskyldunni allri samúð okkar.
Guð veri með ykkur, styrki ykkur
og leiði.
Guðmundur Einarsson.
Jóhann Einvarðsson félagi
okkar í Lionsklúbbi Keflavíkur er
látinn.
Jóhann gekk upphaflega í
Lionsklúbb Ísafjarðar árið 1967
er hann var þar bæjarstjóri.
Árið 1970 tók hann við sem
bæjarstjóri í Keflavík og færði sig
þá yfir í Lionsklúbb Keflavíkur.
Jóhann gegndi fjölda embætta
á vegum Lionshreyfingarinnar.
Hann var verkefnafulltrúi fjölum-
dæmisins 1991-1992. Hann var
framkvæmdastjóri landssöfnunar
Rauðu fjaðrarinnar 1991. Jóhann
var fjölumdæmisgjaldkeri 1992-
1993 og umdæmisstjóri var hann
1994-1995.
Þá gegndi hann einnig embætt-
um fyrir klúbbinn sinn: Hann var
ritari klúbbsins 1975-1976, for-
maður 1986-1987 og aftur 2005-
2006. Þá var hann stallari klúbbs-
ins 2009-2010.
Jóhann var gerður að Melvin
Jones-félaga árið 2005 en það er
æðsta viðurkenning sem klúbbur
getur veitt félaga sínum.
Upptalning þessi segir okkur
auðvitað að Jóhann Einvarðsson
eyddi drjúgum tíma sínum í starf
fyrir Lionshreyfinguna.
Hann var góður félagi og það
var gott að vinna með honum. Ég
minnist þess fyrir margt löngu
þegar við félagar gengum í hús og
seldum ljósaperur. Hann var
drjúgur sölumaður, kannski
drýgstur okkar allra enda þekkti
hann hver einasti maður í Kefla-
vík.
Síðar breyttust áherzlur okkar
í sölumennskunni en alltaf tók Jó-
hann fullan þátt í öllu okkar starfi
eins og kostur var þrátt fyrir
miklar annir en hann sat á Alþingi
um árabil.
En umfram allt var Jóhann
einstaklega góður félagi og vinur
sem gott var að leita til. Hann var
skemmtilegur, hress og léttur,
átti auðvelt með að létta mönnum
lund með skemmtilegum sögum
og leggja gott til mála.
En nú söknum við vinar í stað.
Starfið mun breytast þegar svo
sterkur einstaklingur hverfur af
vettvangi. Hafðu þökk vinur fyrir
sérlega ljúft samstarf.
Ég votta fjölskyldu Jóhanns
samúð mína, börnum hans og fjöl-
skyldum þeirra og alveg sérstak-
lega Guðnýju eiginkonu hans.
Ég geri mér grein fyrir þeirri
tilfinningu sem grípur hjartað er
sá tapast sem alls ekki má missa,
þegar sá hverfur sem gefið hefur
lífinu stóran hluta af tilgangi sín-
um.
F.h. Lionsklúbbs Keflavíkur,
Gylfi Guðmundsson
formaður.
Fallinn er frá góður samstarfs-
maður og samherji til margra ára.
Jóhanni kynntist ég á vettvangi
stjórnmálanna í fyrrverandi
Reykjaneskjördæmi. Steingrím-
ur Hermannsson og Jóhann,
klókir og margreyndir menn báð-
ir tveir, leiddu lista okkar fram-
sóknarmanna í kjördæminu á
undan mér og var gaman og gef-
andi að vinna með þeim báðum.
Gott var að leita til Jóhanns og
var hann því vinsæll og vel látinn
stjórnmálamaður. Einnig átti ég
því láni að fagna að kynnast Guð-
nýju, konu Jóhanns, í starfi Nor-
ræna félagsins, en þar vann hún
öflugt starf af miklum skörungs-
skap um árabil. Guðný stóð ávallt
þétt við hlið Jóhanns í stjórnmála-
vafstrinu, glæsileg og ráðagóð.
Mun ég minnast Jóhanns fyrir
gott samstarf okkar að framfara-
málum bæði í kjördæminu og á
landsvísu og fyrir góðar samveru-
stundir í flokksstarfinu. Fyrir all-
ar þessar stundir vil ég þakka.
Guðnýju, börnum þeirra Jó-
hanns, öðrum aðstandendum og
vinum, votta ég mína dýpstu sam-
úð vegna fráfalls hans. Megi Guð
blessa minningu Jóhanns.
Siv Friðleifsdóttir,
alþingismaður.
Jóhann Einvarðsson er látinn
74 ára að aldri. Saga Jóhanns var
um ríflega aldarfjórðungsbil flétt-
uð litríkri sögu heilbrigðismála á
Suðurnesjum. Jóhann tók einnig
virkan þátt í stjórnmála- og fé-
lagslífi í Keflavík og á Reykjanesi
allt frá því að hann flutti þangað
frá Ísafirði. Hann var formaður
stjórnar Sjúkrahúss Keflavíkur-
héraðs á árunum 1970-1980 og
síðar, eða á árunum 1992-2002,
framkvæmdastjóri Sjúkrahúss
Suðurnesja og Heilsugæslustöðv-
ar Suðurnesja. Það gustaði oft um
heilbrigðismálin á Suðurnesjum á
þessum tíma og stóð Jóhann
gjarnan í miðjum storminum.
Fjárhagsörðugleikar í rekstri
sjúkrahússins voru löngum við-
varandi og var reyndar líkt á
komið með flestum sambæri-
legum stofnunum. Mikil átök voru
um hvort rétt væri gefið til
sjúkrahússins eða ekki og sýndist
sitt hverjum. Suðurnesjamenn
létu engan eiga neitt inni hjá sér
og komu rökum sínum áleiðis til
ráðamanna af krafti. Jóhann var
því ekki alltaf öfundsverður af
störfum sínum. En ýmsir sigrar
unnust þrátt fyrir allt. Íbúar voru
og eru metnaðarfullir fyrir hönd
sinnar heilbrigðisstofnunar og
töldu sjúkrahúsið of lítið miðað
við þann mannfjölda sem bjó í
læknishéraðinu. Þeir börðust því
árum saman undir forystu Jó-
hanns og fleiri góðra manna fyrir
stækkun sjúkrahússins og höfðu
að lokum sigur í því máli. Sjúkra-
húsið og heilsugæslan voru sam-
einuð í millitíðinni, þ.e. í ársbyrj-
un 1998. Sú vinna hvíldi á herðum
Jóhanns, en allir sem komið hafa
að slíkri vinnu vita hversu mikil
og vandasöm vinna liggur þar að
baki. Jóhann náði að vera við opn-
un nýrrar álmu sjúkrahússins áð-
ur en hann lét af störfum árið
2002 eftir 10 ára erilsama setu
sem framkvæmdastjóri.
Fyrir hönd starfsfólks Heil-
brigðisstofnunar Suðurnesja
þakka ég Jóhanni vel unnin störf
við stofnunina og sendi ég sam-
úðarkveðju til eiginkonu, barna
og annarra vandamanna.
Sigríður Snæbjörnsdóttir.
Jóhann Einvarðsson var fyrsti
bæjarstjórinn sem ég starfaði
með á mínum starfsferli í Kefla-
vík, Njarðvík og Reykjanesbæ.
Jóhann var sterkur leiðtogi, góð-
ur bæjarstjóri og samstarfsmað-
ur. Við störfuðum saman í 10 ár
eða þangað til hann tók sæti á al-
þingi. Samstarf okkar hélt áfram í
Framsóknarflokknum en eftir að
við hættum bæði afskiptum af
stjórnmálum hafa samskiptin
minnkað. Vinátta okkar var þó
með þeim hætti að þegar við hitt-
umst var ávallt eins og við hefðum
síðast hist í gær.
Jóhann var vandaður maður,
sýndi samstarfsfólki sínu virðingu
og traust. Hann hafði sérstakan
húmor sem hann fór vel með. Ég
er afar þakklát fyrir þau ár sem
ég hafði hann sem lærimeistara
og ég segi gjarnan að það búi ekki
allir svo vel að hafa notið hand-
leiðslu átta frábærra bæjarstjóra
í háskóla lífsins. Ég lít gjarnan á
Jóhann sem rektor í þeim hópi.
Ég votta Guðnýju og fjölskyld-
unni allri innilega samúð.
Hjördís Árnadóttir.

Ástkær dóttir mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og systir,
ÞÓRUNN HELGA
GUÐMUNDARDÓTTIR
frá Melgraseyri,
lést á heimili sínu. Hún verður jarðsungin
frá Fossvogskirkju föstudaginn 16. nóv-
ember kl. 13:00. Blóm og kransar afþakkaðir en bent er á
Framtíðarsjóð barna Þórunnar
(reikn. 0322-13-302993 kt. 221280-4829).
Guðmundur Magnússon,
Fannar Karvel, Sigríður Þórdís Sigurðardóttir,
Natan Kolbeinsson, Salka Kolbeinsdóttir,
Arnfinnur Kolbeinsson,
Sigurður Karvel Fannarsson, Steindór Orri Fannarsson,
Snævar Guðmundsson, Anna Guðný Gunnarsdóttir,
Magnea Jenny Guðmundardóttir.